Τι σημαίνει «Νέος»;

Η ζωή μας χωρίζεται σε γενικευμένες ηλικιακές ζώνες. Είσαι παιδί, μετά έφηβος, μετά νέος, μετά; -εκεί μπερδεύεται λίγο το πράγμα-, μετά μεσήλιξ, μετά γέρος.

Από τα 18 και μετά θεωρείσαι νέος. Το θέμα είναι, πότε παύεις να είσαι νέος;
Υπάρχουν κάποια στάνταρ στην κοινωνική πρακτική, που καθορίζουν αυτή τη ζώνη. Μέχρι τα 26 π.χ. έχεις δικαίωμα στο interrail –στο μειωμένο εισιτήριο για νέους σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό σιδηροδρομικό δίκτυο. Άρα μέχρι τα 26 είσαι σίγουρα νέος.
Δικαίωμα όμως στην μετεκπαίδευση και τις υποτροφίες έχεις μέχρι τα 38. Άρα και μέχρι τα 38 θεωρείσαι από την κοινωνία νέος (τουλάχιστον στην Ευρώπη, στην Αμερική είναι όλα τραβηγμένα προς τα πίσω. Γρήγορα! Γρήγορα!)

Αν θεωρήσουμε λοιπόν –ας βάλουμε έναν μέσο όρο- ότι κάποιος είναι νέος ως τα 35, προκύπτει το εξής πρόβλημα: τι είσαι μεταξύ 35 και 50; Αυτή είναι μάλλον η πιο παραγωγική περίοδος στη ζωή του σημερινού άνθρώπου. Μέσα σ’ αυτήν αρχίζεις ουσιαστική καριέρα, δουλεύεις σα σκυλί, δημιουργείς οικογένεια, χρήμα. Έχεις τελειώσει –υποτίθεται- με την εκπαίδευση, έχεις σαχλαμαρίσει, έχεις κατασταλάξει στα θέλω σου και αρχίζεις να στήνεις το οικοδόμημα της υλικής σου ζωής.

Τι θεωρείσαι λοιπόν κατά τη διάρκεια αυτής της 15ετίας; Όχι μεσήλικας βέβαια! Ειδικά ο σημερινός άνθρωπος μέχρι τα 50 –άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο- φαίνεται και εξωτερικά νέος. Πρόκειται ουσιαστικά αυτή η περίοδος για μία ώριμη, όψιμη αν θέλετε νεότητα.

Μετά τα 50 μπορείς να λέγεσαι πλέον μεσήλιξ. Ένας όρος που επίσης όμως μάλλον τείνει να καταργηθεί. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο να περνάς κατευθείαν απ’ τη νεότητα στο γήρας. Αν όμως δεχθούμε τον όρο μεσήλικας, πάλι τίθεται το εξής ερώτημα: Πότε ονομάζεις έναν άνθρωπο γέρο; Αυτό κι αν είναι δύσκολο τη σήμερον ημέρα.

Υπάρχει λοιπόν ένα μπέρδεμα σχετικά με τις ηλικίες.
Υπάρχουν 2 πολύ διαδεδομένες ρήσεις:
«Είμαι όσο φαίνομαι».
«Είμαι όσο αισθάνομαι».
Τι ισχύει όμως τελικά; Είσαι όσο φαίνεσαι, όσο αισθάνεσαι ή… όσο είσαι;

Πολλοί άνθρωποι κρύβουν χρόνια. Ειδικά οι γυναίκες. Αυτή η τακτική μου φαινόταν πάντα απίστευτα γελοία –ήμουν νέα! Τώρα καταλαβαίνω αυτούς τους ανθρώπους. Καταλαβαίνω, γιατί το κάνουν. Ο κόσμος έχει φιξαρισμένες αντιλήψεις γα την ηλικία.

Αν μια γυναίκα π.χ. είναι 45 ετών, φαίνεται 30 και νοιώθει 20, με το που θα πει αυτό το 45, παραπέμπει αμέσως σε αρχή… εμμηνόπαυσης. Αυτό βέβαια κρύβει κι άλλα από πίσω: μια γυναίκα στα 45 δύσκολα θα σου δώσει παιδιά –αν και με τις σημερινές τεχνικές, όλα έχουν αλλάξει. Δεν είναι λοιπόν γυναίκα να την παντρευτείς, είναι μονάχα γυναίκα-σύντροφος για τεκνά –που δεν ενδιαφέρονται ακόμη για οικογένεια- ή για χωρισμένους, που έχουν φτιάξει ήδη μία και δεν θέλουν δεύτερη.

Ενώ, αν πει 32, παίζει μπάλα μια χαρά! Μπορεί να πάρει τον 30άρη, να τον σκίσει, να τον χειραγωγήσει χωρίς ο άλλος να πάρει και χαμπάρι –άπειρος γαρ-, να τραβήξει και μια θεραπεία γονιμότητας και όλα καλά κι ωραία.
Πού να το κρύψεις όμως. Κρύβεται; Δεν κρύβεται…

Πάνω απ’ όλα λοιπόν είμαστε όσο η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε, λέει για ‘μάς. Παλιά στα 25 ήσουν γεροντοκόρη κι αυτό ισχύει ακόμα σε πολλές κοινωνίες. Σήμερα έχουμε πάρει όλοι στο δυτικό κόσμο παράταση νεότητας.

Η τελευταία "λέξη" της επιστήμης, δε, λέει ότι έχουμε την ηλικία, που έχουν οι αρτηρίες μας. Αλλάζει δηλαδή την «πραγματικότητα» της ηλικίας, τη μεταθέτει από κοινωνικούς όρους σε ιατρικούς.

Αυτό ίσως να κρύβει και μία αλήθεια πιο βαθιά.
Ίσως συνδέεται άμεσα μ’ αυτό το «νοιώθω, αισθάνομαι μέσα μου νέος».

Γιατί τι σημαίνει στο κάτω-κάτω «νέος»;

Σημαίνει να είσαι ανοιχτός στη ζωή, ανοιχτός στο άγνωστο, ανοιχτός στο καινούριο. Σημαίνει να μην είσαι βαρύς, παγιωμένος και συντηρητικός.
Σημαίνει να μην είσαι αυτό που λέμε «αρτηριοσκληρωτικός».

Σημαίνει ν’ ανοίγεις όλο ενθουσιασμό τα χέρια στη ζωή και να φωνάζεις «Πάμε»!
Κι ας είσαι κι 100...