Πρέπει να φύγω...

Περίεργο πράγμα, πού ‘ναι η ζωή!
Και άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
Ανεξήγητα πράγματα συμβαίνουν.
Έξω απ’ τα καθιερωμένα, έξω από τ’ αποδεκτά.
Έρχεται μια θύελλα και σε συνεπαίρνει.
Ένας κεραυνός…
Από το πουθενά και προς το πουθενά.
Αλλόκοτη ζωή…
Θεόμουρλη…
Τα φτιάχνεις όλα, τα βάζεις σε κουτάκια και σου σκάει το απρόοπτο, το ανεξέλεγκτο…
Χωρίς να το ‘χεις σχεδιάσει καθόλου, χωρίς να το ευχόσουν καθόλου.
Ή μήπως το ευχόσουν; Κρυφά;
«Όταν κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει μαζί μας…» Αμερικάνικη λαϊκή σοφία…
Φοβάμαι, πως έτσι είναι…
Δυστυχώς ή ευτυχώς…
...ουδείς μάλλον γνωρίζει.

Αυτό είναι το τελευταίο post, πριν τις διακοπές.
Σας εύχομαι να περάσετε, όσο το δυνατόν καλύτερα!
Φιλάκια σε όλους! Ραντεβού το Σεπτέμβρη!