Όψιμες σεξουαλικές ανησυχίες

Σε ηλικία μάλλον… προχωρημένη, μου έχει βγει τελευταίως μια αφόρητη σεξουαλική διάθεση. Όντας με τον ίδιο άνθρωπο από τα 21,5, φαίνεται πως δεν πρόλαβα ν’ ανακαλύψω πλήρως τη σεξουαλικότητά μου. Ίσως πάλι να ήταν «γραφτό» να γίνει έτσι. Το θέμα είναι, πως στα 39 μου, αποφάσισα, το σώμα μου δηλ. τ’ αποφάσισε από μόνο του, ότι θέλει να αυτοπραγματωθεί…

Οι άνθρωποι, όσο κι αν δεν το παραδέχονται πλέον, έχουν ταμπού. Πολλά ταμπού.
Τα περισσότερα πηγάζουν προφανώς απ’ την οικογένειά τους και τις υποδείξεις της απ’ τη νηπιακή κιόλας ηλικία. (Βγάλτ’ τα χέρια σου απ’ τα σεντόνια να τα βλέπω!)

Αλλά ίσως κάποια να είναι και απόρροια των πρώιμων εφηβικών μας βιωμάτων, όπου πρωτοσυνειδητοποιούμε τη σεξουαλικότητά μας. Κάποια απόρριψη, κάποια βίαιη προσέγγιση, κάποια απωθητική επαφή. Ή απλώς απογοητευτική… (Τι ήταν αυτό τώρα;)

Μία φίλη μου υποστηρίζει, πως όλοι οι άντρες είναι ανώμαλοι! Αυτό ακούγεται κάπως… απόλυτο, αλλά νομίζω, πως πολλές γυναίκες νοιώθουν έτσι ενδόμυχα.

Πόσες γυναίκες μού έχουν διηγηθεί εμπειρίες, αν μη τι άλλο «δύσκολες», με επιδειξιμανείς, παιδολάγνους, γενικά περίεργους, σεξουαλικά επιθετικούς άντρες…

Κι αυτά, ξέρετε, μένουν.
Όσο κι αν τ’ απωθείς, όσο κι αν θεωρείς, πως τά ‘χεις ξεπεράσει.

Ε, λοιπόν, έφτασα κι εγώ σε μία ηλικία, που θέλω να τα ξεπεράσω και να γίνω αυτό, που η φύση μου είχε αποφασίσει να γίνω και όχι η οικογένειά μου ή κάποια γελοία υποκείμενα της παιδικής κι εφηβικής μου ηλικίας.

Κι αναρωτιέμαι: πειράζει, που το θέλω;
Νοιώθω ενοχές ακόμη και για την επιθυμία… πόσο μάλλον για την εκπλήρωσή της…

Είναι βαριά η περίπτωσή μου, γιατροί μου;;


Υ.Γ. Οι αρσενικοί μην εκλάβουν, παρακαλώ, το post ως πρόσκληση ή πρόκληση. Καμία σχέση… Οι καταγεγραμμένες ανησυχίες είναι καθαρά διανοητικού επιπέδου…