Επιλογές της ψυχής

Μερικές φορές στη ζωή μας ελκόμαστε από καταστάσεις περίεργες.
Αταίριαστες προς εμάς και τη ζωή μας.
Σαν κάτι να μας τραβάει σ’ αυτές χωρίς τη θέλησή μας, σχεδόν μεταφυσικά.

Όλο μας το οικείο περιβάλλον ξεκινά αμέσως έναν αγώνα να μας αποκαρδιώσει,
να μας απομακρύνει απ’ αυτήν την παράδοξη πορεία προς το διαφορετικό.
Κι ο εαυτός μας ο ίδιος αντιστέκεται πολύ σθεναρά.

Όμως η ψυχή μας ίσως ξέρει. Ίσως ξέρει κάτι, που εμείς ακόμη δεν το ξέρουμε.
Και μας προκαλεί να το μάθουμε. Αν αφεθούμε στις επιλογές της χωρίς πολλά-πολλά γιατί, ίσως ανακαλύψουμε κάτι απ’ το μέσα μας, που ούτε καν το φανταζόμαστε.

Η ψυχή δεν διαλέγει τυχαία. Η ψυχή δεν διαλέγει για πλάκα, ούτε από βίτσιο. Διαλέγει με σοφία και για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Γιατί κάποιο μάθημα έχουμε να μάθουμε.

Όμως οι άνθρωποι σπάνια αφηνόμαστε σ’ αυτές τις επιλογές της ψυχής, σπάνια τις ακολουθούμε. Το οικοδόμημά μας έχει συστήματα ασφαλείας. Οι συναγερμοί βαράνε. Αρνούμαστε πεισματικά την αλλαγή. Αρνούμαστε πεισματικά το άγνωστο.

Έτσι κι αλλιώς συνήθως αυτό το «άλλο», που τόσο μας γοητεύει, κουβαλά μέσα του και πόνο. Είναι δύσκολο, είναι ενάντια στο καθιερωμένο σύστημα λειτουργίας του είναι μας.

Όμως η ψυχή χρειάζεται τον πόνο για να μάθει.
Κι ο πρώτος, ο μεγαλύτερος πόνος, είναι να σπάσεις τα δεσμά του εγώ σου. Αυτού του απόλυτα οριοθετημένου εγώ σου, που καθόλου δεν του αρέσει να το αμφισβητούν.

Όμως έτσι είναι η ανέλιξη… Πονάει…
Το εύκολο είναι η παγίδα μας, το γνωστό το ναρκωτικό μας
κι ο εφησυχασμός ο θάνατος της ψυχής μας…