Μοναχική πορεία

Πόσο μπορείς να συνδυάσεις τα θέλω σου και τις ανάγκες σου μ’ αυτά ενός άλλου ανθρώπου; Ξεκινάς με τις καλύτερες διαθέσεις, βρίσκεις εμπόδια, τα πηδάς, ο χρόνος περνάει, χίλια κύματα… Και αλλάζεις. Και αλλάζει κι ο άλλος. Πόσο ίδια μπορούν να αλλάζουν δύο άνθρωποι;

Όσο και αν προσπαθείς, η πορεία του κάθε ανθρώπου είναι αποκλειστικά και μόνο δική του, ατομική, μοναχική. Μπορεί απ’ έξω να φαίνεται κοινή, συντροφική, μα υπάρχει και το μέσα...

Κι όταν αρχίζει ο δρόμος σου να ξεμακραίνει, φωνάζεις, χτυπιέσαι, μα ο άλλος δεν σ’ ακούει πια. Είναι ήδη μακριά. Συχνά δεν ακούς πια ούτε την ίδια σου τη φωνή. Γιατί την έχεις ξεχάσει. Έχεις συνηθίσει ν’ ακούς έναν ήχο μπερδεμένο, εσένα και τον άλλον μαζί.

Και τότε αναρωτιέσαι: να τρέξω να προλάβω τη χαμένη μου ζωή ή να πορευτώ μονάχος, όπως η Φύση προστάζει άκαρδα τους ανθρώπους;

Μόνος... Μέσα κι έξω πια... Χωρίς ψευδαισθήσεις...