Εμείς κι ο εαυτός μας

Πόσο γνωρίζουμε άραγε τον εαυτό μας;
Και ποιος είναι ο εαυτός μας;
Αυτός, που νομίζουμε εμείς ή αυτός, που νομίζουν οι άλλοι;

Μία φίλη μου κάποτε για πλάκα, όποιον γνώριζε του έβγαζε κι έναν άλλον εαυτό.
Αν όλοι αυτοί συναντιόνταν ποτέ και μιλούσαν για τη φίλη μου,
θα πίστευαν, πως σχολιάζουν 6 διαφορετικά πρόσωπα.

Αυτό βέβαια ήταν ένα παιχνίδι.
Αλλά και στην πραγματικότητα ποιοι είμαστε;

Έτσι κι αλλιώς -χωρίς να προσπαθείς διόλου να δώσεις λανθασμένες εντυπώσεις-
ο κάθε ένας εκλαμβάνει διαφορετικά τα λόγια και τις πράξεις σου.

Κι επίσης δεν είμαστε πάντα ίδιοι.
Αντιδρούμε ανάλογα με τους ανθρώπους, τις συνθήκες και τις καταστάσεις.

Ο εαυτός μας λοιπόν δεν μπορεί να καθρεφτιστεί στα μάτια των άλλων,
πάρα μόνο κατακερματισμένος.

Κι ο καθρέφτης μας δεν αντανακλά
παρά μόνο τις δικές μας κατακαημένες εντυπώσεις.

Πώς μπορείς λοιπόν να γνωρίσεις τον εαυτό σου;
Ποια μάτια να κοιτάξεις και ποια να εμπιστευτείς;
Ποιος είναι αντικειμενικός και ανυστερόβουλος;

Φοβάμαι, πως είμαστε καταδικασμένοι στην άγνοια του εαυτού.

Μόνο μια αμυδρή ιδέα, που την πιάνεις στον αέρα περισσότερο, παρά στη λένε.
Ένα «κάτι», που πλανάται στον αέρα και στο κεφάλι του απέναντι.
Ενίοτε και στην καρδιά του… αυτό μπορεί να είναι το πιο αληθινό απ’ όλα τελικά…