Εκμυστηρεύσεις
Αχ, αυτή η φωτογραφία...
Την έχω ξαναβάλει...
Πίνω πολύ. Ίσως να είμαι και αλκοολική. Λέω στον εαυτό μου, πως δεν είμαι. Έτσι δεν λένε όλοι οι αλκοολικοί; Έτσι λοιπόν, λέω κι εγώ, πως είμαι απλώς γερό ποτήρι. Γιατί το αντέχω. Γιατί δεν μεθάω, δεν ξερνάω, γιατί δεν αποχαυνώνομαι, ούτε βρίζω, και κυρίως γιατί μπορώ να το σταματήσω, όποτε θέλω. Έτσι λέω…
Είναι σαν το τσιγάρο. Και το τσιγάρο το έχω κόψει τρεις φορές και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό σημαίνει, πως δεν είμαι καπνίστρια; Καπνίστρια είμαι, και ακόμα κι αν το κόψω και δεν το ξαναβάλω ποτέ στο στόμα μου πια, πάλι καπνίστρια θα είμαι.
Πάντα θα μου λείπει.
Κι αυτά τα δύο είναι τα μόνα, που έχω ουσιαστικά αποδεχθεί (παρ' όλο, που όλο λέω να τα κόψω κι αυτά...) Τά 'χω αποδεχθεί στη θέση των άλλων, των πιο σημαντικών, των πιο ζωτικών ξεχασμένων (ξεχασμένων;) επιθυμιών...
Τουλάχιστον έτσι δεν πληγώνω κανέναν άλλον...
Πάντα όμως νοιώθω, πως κάτι στερούμαι εν ονόματι της υγείας, του ήθους, της "λογικής"… Εν ονόματι μίας «ορθότερης» αντιμετώπισης του εαυτού μου, της ύπαρξής μου, της ζωής μου…
Έλλειψη... κενό… απουσία…
Κάπως πρέπει να το βολεύω το θέμα.
Καπνίζω λοιπόν, πίνω, φεύγω κι εγώ… απουσιάζω…
Αφήστε μήνυμα στον τηλεφωνητή...
Ενας βασικός λόγος που δεν πίνω (αν θα πιω, ένα ποτηράκι κρασί, ή μια μικρή μπύρα - κι αυτά πολύ σπάνια) είναι ότι έχω στομάχι ταλαιπωρημένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άλλος λόγος είναι επειδή αμέσως ζαλίζομαι και μπορώ, ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής ή να ευθυμήσω (σπάνια) ή να μελαγχολήσω (ως συνήθως).
Κατά τ΄ άλλα, είμαι αρνητικά προκατειλημμένη με τον αλκοολισμό, λόγω του πατέρα μου.
Δεν ξέρω όμως τι πάει να πει "ποτης" και σε τι διαφέρει από τον αλκοολικό. Πάντως, και ο πατέρας μου δεν ήταν αλκοολικός-αλκοολικός. Ηταν πότης και γλετζές που, όμως σχεδόν πάντα τα μεθύσια του μας προκαλούσαν δυστυχία. Αυτό το ήξερε, αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει το πότο ή να γλεντήσει "σαν άνθρωπος". Γι΄αυτό τον λέω αλκοολικό.
Οσο για το τσιγάρο, κανείς δεν πλακωσε τα παιδιά του στο ξύλο επειδή... κάπνισε πολυ. Ετερον εκάτερον. Η νικοτίνη και η πίσσα έχουν άλλες παρενέργειες ενώ το αλκοόλ, άλλες.
Καλη σου μέρα, καλή μου!
Σου εύχομαι υγεία και όλα τα άλλα έρχονται.
σε φιλώ
Α.
καλημέρα και καλή βδομάδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήμε εκφράζουν πολύ οι σκέψεις σου synas.. δεν έχω να πω κάτι παρά αυτό που μου'γραψες εσύ χτες..
λίγο άφεμα χρειάζεται..
Κι όμως λενε,Οι Γυναίκες δεν το αντέχουν το κρασί
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
paragrafos, καλημέρα! Ο αλκοολικός πίνει όλη μέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήmary, φοβάμαι, πως παρααφήνομαι...
ergo te lina, ρε μπας και δεν είμαι γυναίκα;;
Και εμένα μου αρέσει το ποτό αλλά εγώ δεν το αντέχω. Βασικά το αντέχω την ώρα που το πίνω αλλά την επομένη είμαι χάλια αν το παρακάνω! Τι κάλά να μπορούσα να ήμουν σαν και εσένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το τσιγάρο δεν το συζητώ. Δεν μου αρέσει. Και ας κάπνιζα κάποτε. Η μόνη ώρα που λέει να καπνίσεις είναι μετά το σεξ!
Αυτό που έχει σημασία είναι το γιατί το κάνεις. Ποιές είναι οι άλλες, οι ζωτικές, οι ξεχασμένες επιθυμίες τις οποίες "καλύπτεις" πίνοντας?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την Παράγραφο. Άλλο το τσιγάρο, άλλο το ποτό.
Στο κάτω-κάτω, το ποτό αλλάζει ή μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά κάποιου. Το τσιγάρο όχι.
Αυτό το κενό... δεν καλύπτεται με τίποτα ξέρεις... Προσπαθείς να το "γεμίσεις" με το αλκοόλ, με το κάπνισμα, με τα ψώνια (εμένα τουλάχιστον διαταράσσεται η ισορροπία μου χωρίς τα αντικείμενα που κάθε μέρα και εκ νέου ανακαλύπτω πως χρειάζομαι)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εδώ και μέρες θέλω να καπνίσω ένα Ολντ Χόλμπορν με χαρτάκι από γλυκόριζα. Αυτό θέλω και θα είμαι καλά. Έτοιμη επιτέλους να καταπιαστώ με τα "υψηλά"...
Ολοι μας έχουμε χούγια, ακουμπηστήρια, ξεσπάσματα, quick fixes, γιατί δεν βγαίνει αλλιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τσουλάει, πώς το λένε, η ζωή δεν αντέχεται ώρες-ώρες (ακόμη κι όταν όλα φαινομενικά είναι σε τάξη και δεν τραβάμε κάνα χοντρό λούκι. Η, ειρωνία, σε χοντρά λούκια κάνουμε σωστές κινήσεις και τα περνάμε, και μόλις όλα επανέλθουν, αφηνόμαστε του σκοτωμού!).
Το δικό μου είναι οι σοκολάτες. Χα, θα πει κανείς, πες μας κάτι σοβαρό. Ε, το σοβαρό είναι το ότι έχω ειδική ευαισθησία στο σηκώτι που δεν τις αντέχει καθόλου. Με κάθε σοκολάτα, σκάβω τον λάκο μου. Κι αν φάω παραπάνω από 4-5 μπουκιές, πονάει το σηκώτι μου αισχρά.
Αν τις κόβω? Οχι βέβαια! Δλδ μπορεί για λίγο, όταν είμαι σε φάση αποτοξίνωσης, αλλά μετά, τι να πω, λυσσάω για τη γεύση της. Emotional eating με το γλυκύτερο λουκούμι του πλανήτη... Σοκολάτα... Μέχρι κήρρωση μπορεί να μου κάνει έτσι, για πλάκα!
Οπότε...
Το μόνο, προσπαθώ να μην το παρακάνω. Γιατί πλεον η ανοχή μου λιγοστεύει με τα χρόνια - το ρημάδι το κακάο....!
Αν "το πίνεις" και δεν "σε πίνει", έχει καλώς. Αν το αντέχεις, εσύ ξέρεις πώς θα το χειριστείς. Το αλκοόλ ναι, είναι ψυχότροπο, αλλά από την άλλη, κάτι μέσα σου χαλαρώνει, γι αυτό και το αποζητάς/απολαμβάνεις.
Το θέμα είναι αν ΔΕΝ υπάρχει το αλκοόλ, αν μπορείς τότε να είσαι νέτη-σκέτη, και να μπορείς χωρίς. Η αν τελικά θα το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο, ακόμη πιο επιζήμιο...
Μεγάλη κουβέντα άνοιξες...
(ευχαρίστως καθάριζα τώρα 5-6 σοκολάτες, αλλά θα με πήγαιναν νοσοκομείο!!!)
Cool it baby!!!
;))))
debby, αν το έχεις απολαύσει το σεξ … αλλιώς... ύπνος! Κατευθείαν!
ΑπάντησηΔιαγραφήladybug, είπαμε εκμυστηρεύσεις, αλλά ώπα! σιγά-σιγά…
3 parties a day, εγώ είμαι έτοιμη να καταπιαστώ με τα «χαμηλά»…
aphrodite, το χοντρό λούκι έχει και την ομορφιά του. Η ανία όμως, πώς ξεπερνιέται; Η ατέλειωτη ευθεία; Σε παίρνει ο ύπνος στο τιμόνι…
Συγγνώμη, δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτη αλλά νομίζω ότι μάλλον εκεί βρίσκεται η ουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να "μας" το εκμυστηρεύεσαι, σημαίνει ότι είναι κάτι που σε απασχολεί. Και άρα δεν νιώθεις καλά που το κάνεις.
Οπότε για να συζητήσουμε, θα πρέπει να ξέρουμε το γιατί.
Κάπως έτσι το σκέφτηκα, αλλά εσύ είσαι η οικοδέσποινα, εσύ αποφάσίζεις αν θα μας ανοίξεις την πόρτα :)
Πασχαλίτσα μου, δεν είσαι αδιάκριτη. Όμως δεν είναι εύκολη η απάντηση σ' αυτό, που ρωτάς. Η εύκαιρη απάντηση μου είναι ακριβώς αυτό, που περιέγραψα: η αίσθηση του κενού. Τώρα, από πού προέρχεται το κενό;... μάλλον είναι υπαρξιακό ερώτημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη πραγματικότητα δεν υπάρχουν συνταγές. Δύσκολη κατάσταση. Το ίδιο το πρόβλημα θα δώσει τη λύση, θα σε αναγκάσει να πεις ως εδώ. Έκανες το πρώτο βήμα. Σιγά σιγά μα μην αφήνεσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Aphrodite: Σχετικά με τη σοκολάτα, είχα μανία εως που έπαθα δηλητηρίαση. Μαχαίρι έξι μήνες τώρα. Γρήγορα αποτελέσματα...
Ανάγκη φυγής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι από τα δύσκολα- από τα βαρετά κι ανούσια, όμως.
Ανάγκη φυγής, που κάποτε χρειάζεται πνίξιμο, άλλοτε οδηγεί σε δημιουργία. Όπως το γράψιμο...
g help me, ξέρεις, η συνειδητοποίηση δεν είναι πανάκεια. Πάντα ήξερα, τι κάνω. Γιατί πίνω από μικρή. Απλά τώρα αναρωτιέμαι, αν μου έχει γίνει δεύτερη φύση. Και κυρίως, ποια είναι η πρώτη…
ΑπάντησηΔιαγραφήdodos, ναι, το γράψιμο βοηθάει. Πολύ. Ειδικά όταν σε πνίγουν συναισθήματα και σκέψεις θλίψης… Το ποτό με κάνει να χαμογελώ ευκολότερα στον κόσμο. Να μπερδεύομαι μαζί του…
"Το ποτό με κάνει να χαμογελώ ευκολότερα στον κόσμο. Να μπερδεύομαι μαζί του…"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίχω να μην εννοείς ότι γιά να ανεχθείς μερικά πρόσωπα, χρειάζεται να πιείς κάτι. Γιατί τότε, δεν ξέρω αν αξίζουν το χαμόγελο που τούς προσφέρεις...
Tελικα το ποτο βοηθα
ΑπάντησηΔιαγραφήσε καλυτερες εμπνευσεις
στη μουσική;..
:)
Απλά το ποτό καλύπτει λίγο τα πράγματα τα θολώνει και εσυ δεν το χρειάζεσαι αυτο για να καλύψεις το κενό.Εισαι πολύ δυνατή και ακούς τις αλήθειες σου.Αυτο για το πολύ ποτό, το λίγο δεν πειράζει.Ευχομαι η επόμενη στιγμή που θα πιείς να είναι απο χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήdodos, όχι, δεν εννοώ αυτό. Αν και συμβαίνει και αυτό. Απλώς χαλαρώνω κι επικοινωνώ καλύτερα, όταν πίνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήergo te lina, τώρα αυτό να το πάρω ως κοπλιμάν; Έτσι το παίρνω! Thanks!
pixie μου, σ’ ευχαριστώ πολύ! Είσαι πάντα τόσο γλυκιά…