Περί γραφής & ανάγνωσης

Γράφω πάντα «μετά». Λογικό.
Η σκέψη ακολουθεί το βίωμα.
Τα υπόλοιπα είναι αμπελοφιλοσοφίες.
Και μιμήσεις.
Ο «άλλος» πρέπει να έρθει κι αυτός «μετά» να σου πει.
Μόνο τότε θα τον ακούσεις πραγματικά.

Και μια απορία:
Μπορείς άραγε να απομνημονεύσεις κάτι άγνωστο
και να το συλλάβεις εκ των υστέρων;;