Ειλικρίνεια & αυθορμητισμός

Κλασική απάντηση σκυλοσουξεδιάρας σε συνέντευξη:

Έχετε ελαττώματα;
Βεβαίως. Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι η ειλικρίνεια. Κι ότι είμαι πολύ αυθόρμητη…

Όλοι τις έχουμε ακούσει αυτές τις ατάκες από πολλά στόματα. Και γελάμε. Μήπως όμως κάποιες απ’ αυτές λένε (κατά λάθος) την αλήθεια; Μήπως πραγματικά η ειλικρίνεια κι ο αυθορμητισμός καταντάνε σε ορισμένες περιπτώσεις ελαττώματα;


Χθες πήγα στο σπίτι μίας γυναίκας, που δεν γνώριζα. Με είχαν προετοιμάσει ψυχολογικά για την «ειλικρίνειά» και τον «αυθορμητισμό» της, αλλά αυτό που συνάντησα ήταν πέραν κάθε προσδοκίας ή φόβου.

Απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο με πλάκωσε σε κάτι εντελώς-μα εντελώς προσωπικές ερωτήσεις, για να μου «ομολογήσει» 2!! λεπτά αργότερα, πως την απογοήτευσα με τις απαντήσεις μου…

Ο.Κ., τι να κάνουμε, πάμε παρακάτω. Συνεχίζει στο ίδιο ύφος και στυλ. Ό,τι και να έλεγα, έπρεπε να το ερμηνεύσει και να το κρίνει. Τις περισσότερες φορές δε να το κατακρίνει. Για όλα είχε μία θεωρία, για όλα ήξερε εκείνη τις σωστές απαντήσεις.
Ό,τι κι αν έλεγα εγώ, ήταν απλά λάθος.

Ήμουν ανώριμη, μικρή, συντηρητική, ασεβής, συσκοτισμένη, ανέντιμη…
Και μόλις άρχισα να εκφέρω κι εγώ κάποια γνώμη για τα λεγόμενά της, έγινα βεβαίως-βεβαίως και επιθετική!!

Κάπου εκεί άρχισε να τριγυρνάει στο μυαλό της η ιδέα να με διώξει, αλλά το κράτησε χάριν του κοινού μας φίλου. Ακόμα κι αυτό η ίδια μας το εκμυστηρεύτηκε λίγο αργότερα.

Συνεχίζοντας την κουβέντα, κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να παίξουμε το εξής παιχνίδι: να πούμε όλοι τη γνώμη μας για όλους. Τότε εξέφρασα κι εγώ κάποιες σκέψεις μου για τη συμπεριφορά της. Το συμπέρασμά της ήταν, πως τη μίσησα, γιατί δεν είμαι σε θέση να διακρίνω τις καλές της προθέσεις και την βαθιά αλήθεια των όσων μου έλεγε.

Γιατί είμαι «αρσενική», κι οι άντρες είναι πλάσματα υποδεέστερα. Όχι απλώς αρσενική. Λιγότερη κι από άντρα. Έχω χάσει εντελώς τη μαγική θηλυκή πλευρά μου, το ένστικτό μου, και έχω βεβηλώσει τα χαρίσματα, που μου χάρισε η φύση…
Αυτό μάλλον αποτελεί για εκείνη την ύστατη προσβολή, που θα μπορούσε να μου κάνει! Εγώ, να σας πω την αλήθεια, μια χαρά τους βρίσκω τους άντρες…

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή πήρε τη μεγάλη απόφαση και μας έδιωξε. Είχε -για κάποιον άγνωστο σε μένα λόγο- δακρύσει και μας είπε, πως την κουράσαμε και θέλει να πάει για ύπνο.

Τόσο λοιπόν κράτησε η ευτυχής γνωριμία μας…
Άδοξα ξεκίνησε, άδοξα κατέληξε. Εν ονόματι της ειλικρίνειας. Κρίμα δεν είναι;

Υ.Γ. Η αλήθεια είναι πάντως, πως η συζήτηση μ' αυτή τη γυναίκα με ενέπνευσε για ένα σωρό θέματα. Όλη τη βδομάδα θα γράφω!

Υ.Γ. (2) Ας τη σχολιάσω κι εγώ λίγο:
Να εμπιστεύεσαι αυτούς, που ψάχνουν την αλήθεια.
Να αμφισβητείς αυτούς, που την έχουν βρει.
Andre Gide