Κενισμός: Το βασικό αξίωμα της Ζωής
Στη ζωή μας θεωρούμε πολλά πράγματα
ως απόλυτα δεδομένα.
Λειτουργούμε ουσιαστικά αξιωματικά.
Τα αξιώματα τα δεχόμαστε ως αληθή και
δεν υπάρχει, ούτε νοείται γι’ αυτά απόδειξη.
Ένα από αυτά τα αξιώματα, είναι ότι ο άνθρωπος θέλει να κερδίζει.
Στην καθολική αυτή δοξασία βασίζεται
μία από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις της ανθρώπινης νόησης.
Ο άνθρωπος θέλει να κερδίζει… Ο άνθρωπος είναι ευτυχής, όταν κερδίζει…
Και όμως…
Ο άνθρωπος δεν θέλει σώνει και καλά να κερδίζει.
Ο άνθρωπος θέλει να παίζει, να ριψοκινδυνεύει.
Το ίδιο του το Είναι.
Ο άνθρωπος ίσως και να θέλει να χάνει.
Να πονάει. Ως τα μύχια της ψυχής του, αν είναι δυνατόν.
Ο λόγος;
Ότι μέσα απ’ αυτήν την οδυνηρή διαδικασία,
βιώνοντας το ενδεχόμενο της ήττας -ακόμα και της ύστατης-,
νοιώθει πραγματικά ζωντανός.
Η πρόταση μου λοιπόν προς τον Μέγα Μαθηματικό του Κενισμού είναι,
να προάγει σε Βασικό Αξίωμα της Ζωής την ανάγκη του ανθρώπου να νοιώθει ζωντανός.
Με οποιονδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε τίμημα...
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μη τι άλλο, βασικό αξίωμα της ζωής είναι και η επικοινωνία ε?
Και βασική χαρά οι μικρές εκπληξούλες...
Γιαααα κάνε μια βόλτα από νδ-βλόγιον!
χχχχχχχχχχχχχχχχ
:))))
βασικό αξίωμα της ζωής η ανάγκη του ανθρώπου να νιώθει ζωντανός..
ΑπάντησηΔιαγραφήο κάθε είδους "θάνατος" χρειάζεται για να μπορέσει να βγει μετά νέα ζωή.. όλα έχουν κύκλους.. κι αν δεν μπορούμε να κλείουμε τους κύκλους πονόντας, τότε δεν μπορούμε να δώσουμε χώρο για νέα ζωή..
καλημέρα :)
Ίσως ακριβώς μέσα απο την προσπάθεια διατήρησης του βασικού αξιώματος , του να μένει ζωντανός , προκύπτει και το "να μην πιστεύει σε αξιώματα" .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα επίσης.
Αν δεν χάσει, δεν θα καταλάβει ποτέ τι σημαίνει να κερδίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμοίως αν δεν πονέσει.
Όλα είναι ζωή.
Καλημέρα.
aphrodite, ωραίο promotion!... Άνοιξε τα σχόλια, να επικοινωνούμε συχνότερα. Εσύ δεν πολυπερνάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήmary, πονώ-θρηνώ, θρηνώ-πονώ, πού διάολο είναι αυτή η νέα ζωή; Πόσο χώρο χρειάζεται πια;
meez, συμφωνώ απολύτως!
ladybug, ίσως τελικά όλο το "κέρδος" να είναι ο πόνος τού "ενδιάμεσα"...
Αυτό είναι ανάγκη του Εγώ το οποίο αρνήται να αποδεχθεί το Θάνατο και εφευρίσκει συνεχώς καινούργιες προκλήσεις στο να αποδείξει το αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταλαβαίνω το θυμό ..αλλά ..γέννα χωρίς πόνο γίνεται;
Άβατον, ναι, δεν θέλουμε καθόλου να πεθάνουμε, αυτό είναι ΤΟ Βασικό αξίωμα της Ζωής...
ΑπάντησηΔιαγραφήmary, ας γεννούσα και ας πέθαινα απ' τον πόνο...
H εκγύμναση στην αποδοχή της ήττας δεν την κάνει επιθυμητή, αλλά γλυκύτερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαραίτητη η ήττα για να νιώσεις τη νίκη.
Όμως η σύγκριση της ήττας πρέπει να γίνει με την νίκη, όχι με την έξοδο απ' το παιχνίδι.
Δικό μου αξίωμα ότι ο άνθρωπος δεν έχει πάτο.
synas, γεννάς συνεχώς.. όλα όσα διαβάζω εδώ μέσα στο blog σου είναι υπέροχα γεννήματα :) ..και κρίνω πως δεν βγαίνουν αβασάνιστα. άρα.. πόνος.. γέννα.. ελπίζω να το βλέπεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήμε πάρα πάρα πάρα πολλή αγάπη :)
andy, ε, βέβαια, σ' αυτή τη ζωή του βγαίνει (ο πάτος). Πώς νά 'χει;...
ΑπάντησηΔιαγραφήmary, φιλάκια...
"Ο άνθρωπος δεν θέλει σώνει και καλά να κερδίζει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα, πες τα...
To Κέρδος δεν είναι αιώνιο ανθρώπινο αξίωμα. Σύγχρονο και μόνον. Και αρσενικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήdodos, τα λέω... αλλά ποιος μ' ακούει; Φαντάζομαι, οι περισσότεροι θα είπαν από μέσα τους "Α καλά, άλλη μία loser..."
ΑπάντησηΔιαγραφήmariosp, μιλάω για την επιτυχία γενικώς. Να "κερδίζεις" αυτό που κυνηγάς. Νομίζω, δεν είναι μόνο σύγχρονο αξίωμα. Ούτε μόνο αρσενικό. Ούτε καν μόνο ανθρώπινο... Για το αιώνιο θα σε γελάσω...