Ψέματα και απορίες
- Δεν σου φαίνεται καθόλου, πως έχεις παχύνει
- Είχε κίνηση, άργησε το λεωφορείο
- Θα έχω τελειώσει τη δουλειά στην ώρα της
- Ήπια μόνο ένα ποτηράκι
- Ήσουν φανταστικός χθες το βράδυ
- Έχω πονοκέφαλο σήμερα, αγάπη μου
- Είχα πάει για καφέ με μια φίλη μου
- Σ’ αγαπώ
- Ο γιατρός είπε, πως δεν είναι πολύ σοβαρό
- Ο παππούς πήγε στον ουρανό
- Α, και ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές…
Ποια ψέματα δικαιολογούνται;
Ποια λέμε για να εξαπατήσουμε τον άλλον και ποια για να τον προστατεύσουμε;
Ποια λέμε για ίδιον όφελος και ποια από ευγένεια, καλοσύνη, αγάπη;
Ποια είναι τα κατά συνθήκην ψεύδη και ποια τα απλώς ασύστολα;
Ποια η ηθική τους και ποια η πραγματιστική τους αξία;
Πού βρίσκεται άραγε η λεπτή διαχωριστική γραμμή των πραγμάτων;
Εξαιρετικό το ποστ αυτό synas.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ επιτυχημένη η επιλογή των προτάσεων-"ψεμάτων",εύστοχα και τα ερωτήματα.
Αν και μάντης,απάντηση δεν έχω....
Να 'σαι καλά!
σε μία ταινία ο τζμ κάρει είναι δικηγορος και λέει παντού και πάντα ψέματα.το κάνει και στον μικρό του γιο,άθελα σου βέβαια όταν του λέει οτι θα πάει στο πάρτυ γενεθλίων του και τέλικα δεν προλαβαίνει.ο μικρός κάνει μια ευχή ,να μη μπορεί ο μπαμπάς του να πει ψέματα για μία μέρα.φυσικά ακολουθούν πολλές αστείες καταστασεις.σε κάποια κουβέντα λοιπόν πατέρα και γιου,ο πατέρας του λέει οτι όλοι λένε ψέματα και απαντάει ο μικρός οτι μόνος αυτός λέει ψέματα που τον πληγώνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο θέμα με άπειρες προεκτάσεις!
τα ψέματα ειναι ένα ειδος έκφρασης, συνήθειας, αφέλειας, άγνοιας...κλπ
και σε μερικούς απο εμάς τρόπος ζωής,
η διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους
του ποσο σοβαρό ειναι ενα ψεμα ή όχι
ειναι υποκειμενική για τον κάθε άνθρωπο,
η ζωή μας το δείχνει καθημερινά αυτο.
Εφερες πολύ όμορφα παραδείγματα!!!
Πολλές φορές έχω τον εξής εφιάλτη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μέρα κάτι συμβαίνει, ποιος ξέρει τι ουσία πήρα, κι έτσι, από την ώρα που ξυπνάω. αρχίζω να λέω σε όλους - ανεξαιρέτως - μόνον ότι πιστεύω γι αυτούς.
-Στην κοπέλα μου ότι προχθές στο λεωφορείο μου άρεσε εξαιρετικά μια μικρή που φορούσε ένα υπέροχο μίνι, ότι πριν από δυο μήνες έκανα έρωτα με μια παλιά μου φίλη, με την οποία συμφωνήσαμε να βλεπόμαστε κάπου κάπου, ότι το στήθος της δεν είναι πια αυτό που ήταν παλιά, ότι πολλές φορές όταν αγκαλιαζόμαστε δεν θα γινόταν τίποτε αν δεν φαντασίωνα άλλες, ότι δεν αντέχω πια να τη βλέπω σπίτι ατημέλητη κι ότι όλο και περισσότερο σκέφτομαι ότι, το μόνο που με κρατάει πια κοντά της, είναι η συνήθεια κι ο φόβος της μοναξιάς.
-Στον συνάδελφο που κάθεται απέναντί μου και με πρήζει ότι είναι κρετίνος, ότι λυπάμαι εξαιρετικά για το σπερματοζωάριο που θυσιάστηκε για να γεννηθεί τέτοιο μπουμπούκι κι ότι, εν πάση περιπτώσει, καλό θα 'ταν να πλένεται και λίγο συχνότερα.
-Στην άλλη συνάδελφο, που πάντα βρίσκει την πόρτα μου ανοιχτή και για την οποία είπα τόσο καλά λόγια στη διεύθυνση, ότι αυτό πάντως δεν οφείλεται στην - ανύπαρκτη - επαγγελματική της αξία - αλλά στον τρόπο που με κοιτάει και που, αν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, αλλά μάλλον μου επιτρέπουν να ονειρεύομαι ότι κάτι θα γίνει.
-Στη μητέρα μου, που έχει το συνήθειο να μου τηλεφωνάει τη λάθος στιγμή, να πάψει πια να κατηγορεί τον πατέρα μου και να λέει ότι μια ζωή θυσιάστηκε για τα παιδιά της, άλλωστε από τότε υπήρχαν προφυλακτικά.
-Στον προϊστάμενο ότι είναι ένα γουρούνι με μόνη αξία την κομματική του ένταξη και την ικανότητα για γλύψιμο κι ότι καθόλου δεν θα με στενοχωρούσε να διάβαζα μια μέρα στον τύπο ότι έπεσε θύμα δυστυχήματος ή ότι σατανιστές μπήκαν τη νύχτα σπίτι του και τον έκοψαν κομματάκια.
-Στο φιλικό μου ζευγάρι, το βράδυ, ότι το καινούργιο τους σπίτι, για το οποίο είναι τόσο περήφανοι, ποτέ δεν θα γινόταν πραγματικότητα, αν δεν χρέωναν για χρυσάφι αμφιλεγόμενες υπηρεσίες κι αν δεν χρησιμοποιούσαν στη δουλειά δυστυχισμένους λαθρομετανάστες πληρώνοντάς τους ψίχουλα.
-Στον αδελφό μου ότι δεν έχω απολύτως καμία επιθυμία να ανταποκριθώ σε μια ακόμη πρόσκληση, ότι τα παιδιά του είναι κακομαθημένα και δεν τα αντέχω, ότι η γυναίκα του μαγειρεύει χάλια και ότι, γενικότερα, τα οικογενειακά τραπέζια, και ειδικά αυτά που γίνονται σπίτι του, με αρρωσταίνουν εξαιρετικά.
-Στη νέα μου κατάκτηση ότι έχει θαυμάσιο κορμάκι, τα πόδια της ειδικά με τρελαίνουν, αλλά, ας μείνουμε σ' αυτά και στη χαρά που μπορούν να προσφέρουν, τι το θέλει κι έχει άποψη για τα πάντα, δεν βλέπει ότι από τ' όμορφο στοματάκι της βγαίνουν βατράχια κατά χιλιάδες;
Κι όλα αυτά δεν τα λέω έτσι, από μόνος μου, για να πληγώσω, αλλά γιατί το φέρνει η συζήτηση, γιατί με ρωτούν, γιατί παίζουν με τη φωτιά, γιατί θέλουν να μάθουν τι πραγματικά σκέφτομαι, γιατί ζητούν τη γνώμη μου, γιατί τους ενδιαφέρει.
Και, βέβαια, κάθε ένας από τους παραπάνω, μου ανταποδίδει, πολύ ευχαρίστως, την ειλικρίνειά μου αυτή, με τη δική του, αληθινή γνώμη για μένα.
Τι λέτε, το επιχειρούμε μια μέρα; Ή καλύτερα να πηδήξουμε από τον πύργο του Άιφφελ χωρίς δίχτυ ασφαλείας; Ποιος ξέρει, στη δεύτερη αυτή περίπτωση, μπορεί και να επιζήσουμε ...
Όταν λες ένα ψέμα η ψυχή σου νοιώθει καλά ή όχι; Για μένα αυτό είναι το μέτρο.Πολλές φορές έχω νοιώσει όμορφα.Άλλες παλι............
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως είναι πάντα ανάλογα με τη στιγμή και τον άνθρωπο στον οποίο απευθύνονται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως λέω το ίδιο με τον Σταύρο: στην «εντιμότητα» βρίσκεται η εν λόγω «γραμμή».
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αναγκαίο κακό το ψέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειάζεται στις κοινωνικές συναναστροφές.
Γι'αυτό έχουμε τους φίλους. Για να μην χρειάζεται να λέμε ψέμματα συνέχεια. Καταντά κουραστικό.
teiresias, μα καμία απάντηση, βρε Τειρεσία; Τίποτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήmaxim glendower, την έχω δει την ταινία. «Μόνο εσύ λες ψέματα, που με πληγώνουν». Ωραίο…
melomenos, τρόπος ζωής το ψέμα… ναι, είναι… για πολλούς… ή μήπως για όλους;
antvol, έχω μείνει άναυδη! Κι αναρωτιέμαι: γιατί να κάθεσαι με κάποια μόνο και μόνο από συνήθεια κι από το φόβο της μοναξιάς, γιατί να έχεις εκμεταλλευτές φίλους, γιατί να πηδάς ηλίθιες γκόμενες, γιατί να ζεις μια ζωή περιτριγυρισμένος από ανθρώπους, που δεν γουστάρεις; Ρητορική είναι βεβαίως η ερώτηση… όλοι αυτό κάνουμε πάνω-κάτω…
stavros p, το να νοιώθεις όμορφα, μερικές φορές σημαίνει απλώς ανακούφιση: «άντε, τη γλιτώσαμε πάλι…» Ίσως η απόκρυψη της αλήθειας να πλησιάζει πιο πολύ σ' αυτό, που εννοείς...
an-lu, δεν μ’ αρέσουν οι «αρχές», αλλά κι αυτό το «ανάλογα» μου φαίνεται συχνά ύποπτο: «όπως μας βολεύει»…
mariosp, «Οι εντιμότατοι φίλοι μου Νο 2»… εντιμότητα στο ψέμα… ψιλοσόφισμα μού ακούγεται αυτό…
debby, φοβάμαι, πως στους φίλους και τους αγαπημένους λέμε τα μεγαλύτερα ψέματα…
Όλοι, η αλήθεια μάς καίει τα σωθικά. Και τα ψέματα τα λέμε πρώτα και κυρίως στον εαυτό μας…
antvol, έχω μείνει άναυδη! (κλπ)
ΑπάντησηΔιαγραφή---
Α, εδώ μάλλον έγινε κάποια παρανόηση. Τα όσα έγραψα δεν αποτελούν περιγραφή της προσωπικής μου κατάστασης, δεν πρόκειται για απαρίθμηση της δικής μου ανειλικρίνειας ... Μια απλή περίληψη διαφόρων εκμυσηρεύσεων φίλων και γνωστών προσπάθησα να παρουσιάσω εδώ, για να δείξω πόσο δύσκολο είναι, για όλους μας, να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, ειδικά στους πιο ευαίσθητους τομείς της ζωής μας.
Πιστεύω πάντως ότι πολλοί από μας αναγνωρίζουν, καμιά φορά, τον εαυτό τους σε κάποιο από τα λίγα θέματα που έθιξα, σ' αυτό δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς.
Εγώ για να μην πώ ψέματα προσπαθώ να μήν σχολιάσω ή να πώ οτι δεν είμαι σίγουρη.Πάντως η αλήθεια ανάλογα πώς την λές δεν είναι πάντα σκληρή.Δηλαδη απο το να πώ ναι μου αρέσουν τα μαλλιά σου και να είναι ψέμα προτιμώ να πώ οτι προτιμούσα το προηγούμενο σου χτένισμα.Βέβαια στα πιο σοβαρά δυσκολεύουν τα πράγματα αλλά οσα λιγότερα ψέματα τόσο καλύτερα θα είμαι και τόσο καλύτερα θα κοιμάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πού βρίσκεται άραγε η λεπτή διαχωριστική γραμμή των πραγμάτων;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον σεβασμό τής προσωπικότητας τού άλλου, ίσως- κι ας ακούγεται πολύ γενικό αυτό.
antvol, αν τα είχες όλ’ αυτά ταυτόχρονα, θα ήσουν στο Δαφνί!
ΑπάντησηΔιαγραφήpixie, ναι, είναι καλύτερο να αποφεύγουμε τα ψέματα, όσο μπορούμε… Να μην μπερδευόμαστε κιόλας! (Τι σκατά έχω πει τώρα σ’ αυτόν;;;)
dodos, δεν ξέρω κατά πόσο σέβεσαι τον άλλον, όταν του λες ψέματα… εκείνον τον ρώτησες, μήπως θα προτιμούσε την αλήθεια; Του κλέβεις στην ουσία το δικαίωμα στην απόφαση…