Χριστουγεννιάτικα δώρα

Σήμερα θα πάω για τα δώρα. Μ’ αρέσει πάρα πολύ να κάνω δώρα. Πιο πολύ απ’ το να παίρνω.

Πολλοί άνθρωποι αγοράζουν κάποιο δώρο, έτσι απλά, επειδή πρέπει. Δεν κάθονται να πολυσκεφτούν τα γούστα, τις επιθυμίες, τις ανάγκες του άλλου. Γι’ αυτό το λόγο συχνά κατευθύνονται προς ουδέτερα αντικείμενα, που υπολογίζουν ότι πιθανώς να χρησιμοποιήσεις κάποια στιγμή. Ξέρετε, αναπτήρες, ταμπακιέρες, μπρελόκ, αρώματα...

Για μένα, η επιλογή των δώρων είναι μια σπαζοκεφαλιά. Προσπαθώ να βρω πολύ ταιριαστό δώρο για τον καθένα κι αυτό πολλές φορές καταντάει άκρως κουραστικό. Ειδικά, όταν κάθε χρόνο έχεις να πάρεις πράγματα για τους ίδιους ανθρώπους. Κι αυτοί οι άνθρωποι στην περίπτωσή μου είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Είμαστε μεγάλη οικογένεια. Είναι κι οι φίλοι και τα βαφτιστήρια. Χώρια, που συχνά έχω να ψωνίζω διπλά δώρα για τον καθένα, γιατί η μητέρα μου δεν μπορεί να το κάνει μόνη της και φροντίζω και για τα δικά της. Μια μικρή περιπέτεια…

Το κακό μ’ αυτήν μου τη μούρλα είναι, πως ενώ κάθε χρόνο λέμε «Όχι ακριβά δώρα, συμβολικά» και βγαίνω στην αγορά μ’ αυτήν την προοπτική στο μυαλό μου, σπάνια καταφέρνω να βρω «συμβολικά» δώρα, που να με ικανοποιούν. Τι να πάρεις δηλαδή; Μπάλες, κούπες και καραμέλες για τα παιδιά; Ε, όχι! Και το πιο απλό, ένα βιβλίο ας πούμε ή ένα παιχνίδι για το PC κοστίζουν αρκετά. Έτσι καταλήγω μετά τα Χριστούγεννα να έχω φουσκώσει τις κάρτες μου με αρκετές εκατοντάδες Ευρώ. Είπαμε… είναι και πολλοί…

Όμως αυτή η στιγμή, μετά το τραπέζι των Χριστουγέννων, που σηκώνουμε τα δώρα ένα-ένα από κάτω απ’ το δέντρο και τα μοιράζουμε ονομαστικά, είναι απ’ τις πιο αγαπημένες μου. Σχεδόν καρδιοκτυπώ, περιμένοντας να ανοίξει ο καθένας το δικό του και να διακρίνω απ’ την αντίδρασή του, αν πέτυχα στην επιλογή μου ή όχι. Ειδικά, άμα βλέπω εκείνην την εντελώς απροσποίητη χαρά στα μάτια των παιδιών… Τρελλαίνομαι!

Είναι κι η μάνα μου έτσι. Από ‘κεί πρέπει να τσίμπησα κι εγώ το μικρόβιο αυτό. Οι άλλοι με κοροϊδεύουν λιγάκι. Μου υπενθυμίζουν διαρκώς, πως μεγαλώσαμε και πως τα δώρα δεν έχουν πια για ‘μάς τόση σημασία. Το ξέρω βέβαια, και πως μεγαλώσαμε και πως ο καθένας μπορεί να αγοράσει από μόνος ό,τι θέλει και χρειάζεται. Όμως το νόημα του δώρου, δεν είναι αυτό.

Είναι, που αφιερώνεις τον «πολύτιμο» χρόνο σου, να σκεφτείς τι θα άρεσε σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Που βγαίνεις για λίγο απ’ το Εγώ σου και προσπαθείς να μπεις στον κόσμο του άλλου, στο πετσί του, στο μυαλό του, στην καρδιά του… Να δεις τα πράγματα με τα μάτια του και να διαλέξεις το πιο όμορφο πραγματάκι που θα έβλεπε και θα ήθελε αυτός, ο άλλος… Και να του το χαρίσεις… Κάπως έτσι εξάλλου δεν ορίζεται κι η ίδια η αγάπη;

Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας, λοιπόν,
γεμάτα χαρά, αγάπη κι αγαπημένους γύρω μας!
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn