Αητάδικα
Ένα σπουργίτι έφαγε έναν αητό.
Τον καταβρόχθισε ζωντανό κι ολόκληρο.
Κι αυτός έγινε μια μπαλίτσα, το σώμα του ρημάζει.
Μόνο το πνεύμα του έχει μείνει κουλουριασμένο
κι ετοιμοθάνατο μέσα στα σωθικά του σπουργιτιού.
Τραγουδάει σκυλάδικα και κλαίει… Αητάδικα τα λέει…
Και περιμένει το μοιραίο…
Συμβαίνουν κι αυτά... Ζεϊμπέκης ο αητός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά synas...
ΑπάντησηΔιαγραφήείχα γράψει μια συνέχεια στη δικιά σου ιστορία.. αλλά μετά σκέφτηκα πως δεν είναι σωστό και την έσβησα..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή χρονιά να’χεις synas :)
mariosp, βρε τον αητό...
ΑπάντησηΔιαγραφήteiresias, καλή σου χρονιά κι εσένα!
mary, βάλτην πίσω αμέσως! Μου άρεσε πάρα πολύ! Please...
οκ :)))
ΑπάντησηΔιαγραφή.....................
κι όπως κάθεται εκεί το σπουργιτάκι.. σκάει απ’το πολύ φαί.. κι ο αητός πετάγεται απ’την κοιλιά του.. ανοίγει τα φτερά του.. τα βλέπει πως είναι σπασμένα.. μίσα έχουν μείνει.. δεν μπορεί να πετάξει.. έχει όμως το τραγούδι του.. τραγουδάει για τη ζωή.. για τη δικιά του ζωή.. το τραγούδι τον συντροφεύει μέχρι να δυναμώσουν τα φτερά του.. κάθεται μέρες εκεί χωρίς φαϊ.. η σάρκα αδυνατεί μα τα φτερά του δένονται.. και να.. το βάρος που έχασε τον βοηθά να πετάξει μια ώρα αρχύτερα.. τραγουδά ένα τελευταίο τραγούδι και φεύγει για το πρώτο του νέο ταξίδι..
καλή χρονιά να'χεις synas :)
....................
φιλιά :))