Χρυσή τομή

Υπάρχουν δύο τρόποι να ξεφτιλίζεις τα πράγματα:
να τα κάνεις πολύ ή να μην τα κάνεις καθόλου.

Στα άκρα όλα χάνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις, γίνονται σχεδόν μυθικά.
Καλά ή κακά. Λατρεμένα ή μισητά. Θρησκευτική ματιά.

Τη θέση της δοκιμής παίρνει η αποχή, η άρνηση. Τη θέση της μέθεξης η μέθη.

Αναρωτιέμαι μήπως κάπως έτσι χάνουμε το δικαίωμα στην επιλογή.
Μήπως αφηνόμαστε να μας επιλέγουν και να μας ελέγχουν τα πράγματα κι όχι εμείς αυτά.

Μήπως η μοναδική πραγματικά δική μας επιλογή είναι η παλινδρόμηση, αναζητώντας το μέτρο…

Γιατί και οι μετρίως μέτριοι και πάντα μετρημένοι ταλανίζονται από άμετρη βλακεία και άμετρο φόβο…
Αλήθεια, είναι ζωντανοί αυτοί;