Ανθρωποτέχνες

«Είναι κάτι στιγμές, που διαχέομαι. Ξύνω την πλάτη του διπλανού μου και ξέρω πού ακριβώς τον τρώει. Σα να με τρώει η δική μου πλάτη. Νοιώθω τι νοιώθεις, βλέπω τ’ απόκρυφα, γίνομαι ένα με το άλλο. Δεν μπορώ να το προκαλέσω, είναι στιγμές...» Φαντάζομαι, πως αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους. Ίσως και να ‘ναι κάποιο ταλέντο, που μπορεί να καλλιεργηθεί.















Τις προάλλες άνοιξαν μια συζήτηση δίπλα μου κάποιοι bloggers. Δεν την παρακολουθούσα, είναι η αλήθεια. Βαριόμουν. «Πώς ορίζεται η επιστήμη»… Κάτι για κριτήρια λέγανε, που τελικά δεν αφήνουν τίποτα πέρα απ’ τη φυσική και τα μαθηματικά. Λίγο πιο πίσω, λέει, είναι η χημεία και πιο πίσω -who knows?-, άρχισα να τραγουδάω με την Αργυρένια... Καμιά γεωλογία ή βιολογία φαντάζομαι ή οτιδήποτε μπορεί ημισαφώς ν' αποδειχθεί πειραματικά.

Το μέγα ερώτημα ήταν, αν η Ιατρική είναι επιστήμη. Οι ανθρωπιστικές είχαν πάει από ώρα περίπατο. Μπερδεύτηκε κι η αστρολογία ενδιάμεσα ως συγκρίσιμο μέγεθος... Μέσα σ' όλα, πήρε τ’ αυτί μου κατά πόσο μπορεί να οριστεί ως επιστήμη κάτι που εκ των πραγμάτων εξατομικεύεται. Κάθε ασθενής και περίπτωση. Ο ένας αντιδρά έτσι, ο άλλος αλλιώς… Έπεσε στο τραπέζι και η μεγάλη Ιδέα της Στατιστικής. Δεν το σχολιάζω.

Εν πάση περιπτώσει στην Ιατρική υπάρχουν και κάποια δεδομένα: ο ιός hpv π.χ. ενδέχεται (και πάλι ενδέχεται) να δημιουργήσει δυσπλασία του τραχήλου ή το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού έλκος… Και τα φάρμακα χρησιμεύουν κατά συγκεκριμένων ασθενειών. Όμως αυτά τα σχεδόν δεδομένα προκύπτουν από τον ερευνητικό και τον εργαστηριακό κλάδο. Η κλασική Ιατρική ή η Παθολογία, αν θέλετε, εφαρμόζει τα αποτελέσματα των ερευνών κατά το δοκούν και κατά περίπτωση. Σε ακόμα πιο αμφίβολη επιστημονικά θέση βρίσκεται νομίζω η Ψυχιατρική.

Και συνδέω την πρώτη παράγραφο με τις επόμενες: μπορεί οποιοσδήποτε να γίνει γιατρός ή ψυχίατρος; Ή απαιτείται κάποιο είδος ταλέντου, για να «ανιχνεύεις» τι χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά; Έχω την αίσθηση, πως η Εφαρμοσμένη Ιατρική πλησιάζει συχνά τις τέχνες. Χρειάζεται όπως κι αυτές ταλέντο εκτός από γνώσεις… Το αυτό ισχύει για όλες τις «επιστήμες», που αρχίζουν από ψυχο-, λογο- κλπ κλπ…

Ως γνωστόν, η κατηγοριοποίηση και ταξινόμηση των πραγμάτων είναι ένα πρόβλημα σχεδόν άλυτο. Αν βέβαια υπάγαμε την Εφαρμοσμένη Ιατρική στις τέχνες, θα διαμαρτύρονταν οι καλλιτέχνες… Δεν θα μιλούσαμε όμως εδώ για καλές τέχνες, αλλά για ανθρωπιστικές.

Μια χαρά δεν είναι ο τίτλος «ανθρωποτέχνες»;