Mίσος
Πόσο μίσος μπορεί να γεννηθεί ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που κάποτε αγαπήθηκαν;
Πώς γίνεται αυτό;
Δεν είναι το πάθος… μην μου μιλήσετε για πάθος…
Έχω δει το μίσος να φυτρώνει μέσα στην πιο παγωμένη ατμόσφαιρα του κόσμου.
Μέσα στην πλήρη αδιαφορία και την άκρα σιωπή.
Το έχω δει να φουντώνει μέσα στην τρέλα της αδιέξοδης καθημερινότητας.
Μέσα σε εκκωφαντικές φασαρίες, παιδιάστικες αντιζηλίες και γελοίες αντιπαραθέσεις.
Το έχω δει να βγάζει ρίζες μέσα στις καρδιές όσων έχουν πράγματα να μοιράσουν και δεν ξέρουν, πώς να το κάνουν. Γιατί πάντα όλοι είμαστε αδικημένοι.
Το έχω δει να ξεσπάει ανάμεσα σε παλιούς φίλους για μια γυναίκα, για μια σταδιοδρομία, γιατί η τύχη στάθηκε ευνοϊκή μονάχα για τον έναν.
Το έχω δει στα μάτια του περιφρονημένου, το έχω δει και στα μάτια του καταπιεσμένου.
Το έχω δει στις ανελέητες πράξεις του απατημένου και του εξαπατημένου.
Το έχω δει στις σκοτεινές αντιδράσεις του μελλοθάνατου απέναντι στον ζωντανό.
Το έχω δει παντού… και όχι, δεν είναι πάθος… γιατί το πάθος σβήνει…
Το μίσος γεννιέται, όταν δεν υπάρχει πια θέση για τίποτα άλλο. Όταν νοιώθεις, ότι σου έχουν πάρει τα πάντα και σ' έχουν αφήσει γυμνό κι απελπισμένο.
Ναι… η απελπισία γεννάει το μίσος… Όταν δεν μπορείς πια να το παλέψεις…
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να σε κάνουν να νιώθεις αδύναμος κι ανήμπορος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εύκολη λύση είναι να μισήσεις όποιον σου προκάλεσε αυτά τα συναισθήματα.
Η δύσκολη είναι να ψάξεις μέσα σου και να το παλέψεις, χωρίς να ρίχνεις ευθύνες στους άλλους, κάτι που είναι πολύ βολικό.
θα συμφωνήσω με την ladybug το μίσος είναι η εύκολη λύση για τους δειλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πράγματι τρομερό... Το βλέπω τώρα σ' ένα φιλικό μου ζευγάρι, που χωρίζουν. Μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν όλο σαλιαρίσματα κι αγάπες, και τώρα... Μίσος κανονικό. Από την πλευρά του άντρα. Του απατημένου. Που ξέρει πως ό,τι και να κάνει, η γυναίκα του δεν τον θέλει πια. Είναι ακριβώς αυτό που λες στην τελευταία παράγραφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τρομερό συναίσθημα το μίσος. Δεν θέλω να το νοιώθω, κι'αν το νοιώσω είναι για λίγες στιγμές μοναχά. Την θέση του παίρνει μετά η απόλυτη αδιαφορία. Μα εντελώς μιλάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα. :))
Το μισος φυτρωνει εκει που λειπει ο σπορος της αγαπης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωλιαζει ευκολα και ξεριζωνει δυσκολα.
Δεν μπορω να μισησω...
Για την αγάπη έχουμε τίποτα καλό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να είναι, όπως λες, η απελπισία που γεννά το μίσος- το ίδιο όμως δεν νομίζω να γεννά τίποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήladybug,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δύσκολη λύση είναι να ψάξεις μέσα σου...
Aυτό ισχύει για όλα τα συναισθήματα... θετικά κι αρνητικά...
cyberlaika, έτσι είναι... Όταν βασίζεις τις ελπίδες σου έξω από 'σένα, εύκολα καταρρέει ολόκληρο το οικοδόμημα...
Καλώς ήλθες, elena! Γι' αυτούς που πτοούνται εύκολα, θα έλεγα... Βλάκες τους ονόμαζε ο Ηράκλειτος.
3 pad, στις ερωτικές σχέσεις είναι ποιος θα την κάνει πρώτος... Νομίζω, πως τελικά σπανίως ο έρωτας μετατρέπεται σε αγάπη. Σε εξάρτηση ίσως, σε ανάγκη, σε συνήθεια... και συχνότατα σε μίσος. Γάμησέ τα...
ellinida, νομίζω, πως -όπως με αφήνεις να αντιληφθώ και για εσένα- καλύτερα είναι τα συναισθήματα να τα ορίζει η σκέψη... Αν και πάντα θα βρεθεί κάποιος να σε κατηγορήσει ακόμα και γι' αυτό. Λες και πρέπει να αφηνόμαστε να μας σέρνουν τα συναισθήματα στον πρωτόγονο κόσμο τους.
akis, πολλοί υποστηρίζουν, πως το μίσος βρίσκεται πολύ κοντά στην αγάπη... ότι θέλει μόνο ένα τσακ... Μάλλον δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν την αγάπη, τον έρωτα, το πάθος, το ψέμα, την οργή, το μίσος...
sigmataf, όλο για την αγάπη γράφω... Αυτές τις μέρες έχουμε ξεμείνει... Διέρηξαν την αποθήκη.
dodos, όχι απλώς δεν γεννά τίποτα... σκοτώνει τα πάντα...
Γνώμη μου είναι ότι το μίσος το γενάει η ζήλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήchris, εγώ ζηλεύω π.χ. τον άντρα... παθολογικά... Αλλά δεν τον μισώ. Τον λατρεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να τσαντιστείς με κάποιον πολύ, ενίοτε μπορεί να θέλεις και να τον εκδικηθείς, αλλά δεν τον μισείς, δεν εύχεσαι να παρακολουθήσεις τον απαγχωνισμό του στην πλατεία της περιοχής σου εν μέσω γνωστών κι αγνώστων.
Το μίσος είναι πολύ έντονο και ακραίο συναίσθημα. Για να μισήσεις κάποιον, πρέπει να σε εξωθήσει στα όριά σου, με λίγα λόγια: να σε απελπίσει. Αυτοί που μισούν εύκολα, έχουν απλά στενά όρια, είναι στην ουσία ψυχολογικά ανερμάτιστοι. Ή ανισόρροποι.
"Για να μισήσεις κάποιον, πρέπει να σε εξωθήσει στα όριά σου, με λίγα λόγια: να σε απελπίσει. Αυτοί που μισούν εύκολα, έχουν απλά στενά όρια, είναι στην ουσία ψυχολογικά ανερμάτιστοι. Ή ανισόρροποι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως αυτό να το ξανασκεφτόσουν λίγο;
Ποιός καθορίζει ποιά είναι τα "όρια" του κάθε ανθρώπου;
Δεν έχω μισήσει ακόμη νομίζω κανέναν,θα το χα καταλάβει πιστεύω,αλλά αυτό που λες να σε απελπίσει κάποιος,έρχεται σε τρομερή αντίθεση.
Αν δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να σ απελπίσει,ας φύγει,ή ας φύγεις εσύ/εγώ ο οποιοσδήποτε...
Μέτρα όμως πόσοι δεν φεύγουν!
Μένουν ελπίζοντας πως κάποτε θα σταματήσει αυτό το οδήγημα στην απελπισία...
τί άλλο να πω;
καλημέρα
άραγε το μίσος να βγαίνει από το μισό; να'χει σχέση με τον μισό εαυτό μας, όταν όλο το καλό χάνεται μέσα μας και μένει μόνο το κακό; ..υπάρχει πάντα κι ο άλλος μισός εαυτός, no?
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα :)
Θα συμφωνήσω με τη Mary.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερούδια :))
alkyoni, δεν είπα να κάθεσαι με κάποιον ΜΕΧΡΙ να σε απελπίσει. Απλώς ότι για να φτάσεις στο σημείο να μισείς κάποιον, προφανώς σε έχει απελπίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήmary & confused, ναι… ο μισός μας εαυτός μισεί αυτό που ο άλλος μας μισός αγαπά και επιθυμεί.