Είμαι…

Στό ‘να χέρι το τσιγάρο, στ’ άλλο χέρι το… μπαλόνι!!

Σκάω με την καύτρα του τσιγάρου το μπαλόνι
Των ονείρων μου
Πονάω· δε γαμιέται, θα περάσει…

Πατάω το τσιγάρο στην άκρη του πεζοδρομίου
με τη μύτη της μπότας μου.

Πετάω το πακέτο, πετάω και τα σπίρτα.
Σκίζω κι εκείνη τη φωτογραφία. Μαζί…
Βασανιστικό· δε γαμιέται, θα περάσει…

Τα χέρια μου ελευθερώνονται
Τα χώνω στις τσέπες του παλτού μου,
Βιος πια μοναδικό μου και περιπλανιέμαι…

Άπραγος. Μόνος.
Αόρατος σε δρόμους γεμάτους ζώσες ψυχές.
Ήχοι κι εικόνες…

Είμαι ένα άδειο πουκάμισο, είμαι μια άλλη Ελένη.
Μα κανένας πόλεμος δεν θα γίνει πια για μένα.
Γιατί είμαι ήδη νεκρός…

Καλό Πάσχα σε όλους τους ζωντανούς!
...