3 pad, καλά έκανες! Αλλά είπα να είμαι κόσμια μια φορά...
pastaflora, χμμμ... αυτό με τα όρια με έχει προβληματίσει πολύ τελευταίως. Γιατί πολλοί χρησιμοποιούν τα όριά τους (όσα τους έχει θέσει η ζωή ή οι ίδιοι στον εαυτό τους) ως πρόσχημα για να φτάσουν τους άλλους στα δικά τους.
Σάινας και 3πάρτυ, γεια: είμαι η άλλη πλευρά! Σκατά στα μούτρα του, λοιπόν, του ανθρώπου! Καλά το είπες... (Το να πετάξει δεν ειναι πρόβλημα. Το να της πέσει το μπουκάλι, είναι...)
Μπορεί το "όλα" [που πήραμε] να μας φανεί, τώρα ή αργότερα, έτσι κι αλλιώς λίγο (για τις ανάγκες μας) ή αταίριαστο (με μας).
Θέλω να πώ, δεν είναι πάντα κακό το "ανικανοποίητο" - χάρη σ' αυτό προχωράμε.
Ούτε μπορούμε να κρατήσουμε κανέναν μόνον επειδή τα "δώσαμε όλα" (για τον ίδιο λόγο που δεν μπορεί να μας κρατήσει κανείς μόνον επειδή μας τα "έδωσε όλα").
doratsirka, το πλέον στάνταρ είναι ότι οι ανικανοποίητοι γίνονται ενίοτε και εξέχως επιθετικοί.
ladybug, δυστυχία... ε, εντάξει... Το κενό μου φαίνεται πιο συμβατή λέξη με το αίσθημα του ανικανοποίητου... Η δυστυχία σε ακινητοποιεί, σε πλημμυρίζει, σε "ικανοποιεί" με το μεγαλείο της. Σε κάνει Τιτάνα!!
athanasia, μα ναι... Το ανικανοποίητο είναι το διττόν ίδιον του ανθρώπου. Αυτό τον εξελίσσει, αυτό τον καταστρέφει.
Άγγελε, δεν αναφέρομαι πουθενά συγκεκριμένα. Μάλλον -για να πω την αλήθεια- εμένα την ίδια είχα στο νου μου. Το αίσθημα του ανικανοποίητου με χαρακτηρίζει. Και γι' αυτό προχωρώ με αποφάσεις: Αυτό είναι καλό, το κρατάω. Αυτό με χαλάει, το απορρίπτω. Ή και: αυτό με χαλάει, το κρατάω. Αλλά συνειδητά. Δεν έχω άλλο τρόπο να παλέψω τη φύση μου, να γεμίσω το κενό μου, παρά μόνο με κουτσές επιλογές.
Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν: κάποιος έλεγε "Ο άνθρωπος κάνει αυτό, ο άνθρωπος κάνει εκείνο..." Κάποτε του είπε ένας "Εσύ τα κάνεις αυτά!" κι εκείνος απάντησε "Μα εγώ είμαι ο άνθρωπος"!
Το αν προχωρά τώρα κανείς σαν άνθρωπος ή σαν καθίκι, από τι μπορείς άραγε να το κρίνεις; Πάντα κάτι αφήνεις πίσω, όταν επιλέγεις. Αυτό μάλλον είναι ένα άλλο post: Κρίνουμε τους ανθρώπους εκ του αποτελέσματος ή εκ των προθέσεών τους; Γιατί το αποτέλεσμα των επιλογών μας είναι συχνότατα ελεεινό (άθελά μας). Τι να κάνουμε όμως; Να μην επιλέγουμε; Ν' αφήνουμε τη ζωή να μας πηγαίνει αμέτοχους, έρμαια του χρόνου και των επιλογών -εντέλει- των άλλων;
Πολυλογία με έπιασε... Είναι γιατί κοιμήθηκα και είδα όνειρα πολλά και έντονα...
Η αλήθεια είναι ότι ούτε και εγώ αναφερόμουν πουθενά συγκεκριμένα. Διαβάζοντας όμως την απάντησή σου κατάλαβα ότι ίσως και εγώ να είχα στο μυαλό μου λίγο εμένα.
Πάω μπροστά σαν άνθρωπος πολλές φορές είναι κατανοητό μόνο από τον άνθρωπο που το κάνει. Για τους περισσότερους είσαι καθίκι. Και τότε μένει ο χρόνος να κάμψει εγωισμούς και πόνους και ίσως κριθείς και λίγο δίκαια. Το θέμα είναι να αντέξεις μέχρι τότε και να μπορέσεις να ζήσεις με το "κακό μάτι" πάνω σου.
Έχω εκτιμήσει πάρα πολύ σε σένα την αυτογνωσία σου. Το φανταζόμουν όσο δεν σε ήξερα και το διαπιστώνω όσο σε γνωρίζω. Και οι άνθρωποι με αυτογνωσία έχουν τουλάχιστον έναν αξιόλογο κριτή για όσο τα πράγματα ακόμα "βράζουν" να τους βάλει στη θέση τους. Όχι να τους χαϊδεύει τα αυτιά ή να τους μαστιγώνει μόνιμα, απλά να τους κρίνει όπως θα τους κρίνει κάποια στιγμή και ο χρόνος.
Άλλα ήθελα να γράψω, άλλα έγραψα, ελπίζω να βγήκε νόημα. Σου εύχομαι περισσότερα και εντονότερα όνειρα -και σε μένα το ίδιο.
Μικρό και ξεχωριστό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκατά στα μούτρα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι είναι αυτά. ο χειρότερος εχθρός του 'πολύ' είναι το 'περισσότερο'.
ΑπάντησηΔιαγραφήανεπάρκεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήκενό
καταδικασμένος
Τελικά έπεσε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι νομίζω τελικά η φύση του ανθρώπου. Πάντα θέλει λίγο περισσότερα και ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος. Μόνιμη αίσθηση κενού... Όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά συμβαίνει το εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος έχει το καλό αλλά ψάχνει πάντα το καλύτερο, έτσι βρίσκει το κακό και το κρατάει για να μην πέσει στο χειρότερο.
Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας...
:D
Ολοι έτσι είμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι που εχει γινει η ζωη μας ,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα μου εκανε εντυπωση το αντιθετο!
dodos, σα να μιλάει ένα παιδάκι, ε;
ΑπάντησηΔιαγραφή3 pad, σκατά στα μούτρα του... ανθρώπου;;
dawk, και του "όλου" το "άλλο".
alkyoni & lote, κενό... ναι, αυτή είναι η πιο οικεία μου λέξη τελικά...
par...aloge, δεν ήθελε να πέσει, να πετάξει ήθελε...
giasafox, καλόοο...
debby, μα όλοι!...
avra, μπα... η φύση του ανθρώπου είναι παλιά.
Α, το πήρα από άλλη πλευρά το θέμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήόρια. αυτό πρέπει να μάθουμε να βάζουμε. για να μην μας παίρνουν αυτά και άλλα και ακόμα περισσότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή3 pad, καλά έκανες! Αλλά είπα να είμαι κόσμια μια φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήpastaflora, χμμμ... αυτό με τα όρια με έχει προβληματίσει πολύ τελευταίως. Γιατί πολλοί χρησιμοποιούν τα όριά τους (όσα τους έχει θέσει η ζωή ή οι ίδιοι στον εαυτό τους) ως πρόσχημα για να φτάσουν τους άλλους στα δικά τους.
Συνήθως όποιος θέλει κι άλλα κι άλλα χάνει τ' αυγά και τα πασχάλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣάινας και 3πάρτυ, γεια: είμαι η άλλη πλευρά! Σκατά στα μούτρα του, λοιπόν, του ανθρώπου! Καλά το είπες...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Το να πετάξει δεν ειναι πρόβλημα. Το να της πέσει το μπουκάλι, είναι...)
chris, και του χρυσόψαρου τη γυάλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήmariosp, είσαι η άλλη πλευρά του ανθρώπου;;
Και το κακό είναι πως οι φαύλοι είναι οι πιο ανικανοποίητοι. Επαυξάνω 3p!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιώνια δυστυχία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί το "όλα" [που πήραμε] να μας φανεί, τώρα ή αργότερα, έτσι κι αλλιώς λίγο (για τις ανάγκες μας) ή αταίριαστο (με μας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πώ, δεν είναι πάντα κακό το "ανικανοποίητο" - χάρη σ' αυτό προχωράμε.
Ούτε μπορούμε να κρατήσουμε κανέναν μόνον επειδή τα "δώσαμε όλα" (για τον ίδιο λόγο που δεν μπορεί να μας κρατήσει κανείς μόνον επειδή μας τα "έδωσε όλα").
doratsirka, το πλέον στάνταρ είναι ότι οι ανικανοποίητοι γίνονται ενίοτε και εξέχως επιθετικοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήladybug, δυστυχία... ε, εντάξει... Το κενό μου φαίνεται πιο συμβατή λέξη με το αίσθημα του ανικανοποίητου... Η δυστυχία σε ακινητοποιεί, σε πλημμυρίζει, σε "ικανοποιεί" με το μεγαλείο της. Σε κάνει Τιτάνα!!
athanasia, μα ναι... Το ανικανοποίητο είναι το διττόν ίδιον του ανθρώπου. Αυτό τον εξελίσσει, αυτό τον καταστρέφει.
νορμαλ.ειναι νομος...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αλλα,κι αλλα,κι αλλα...!
Θέλω κι άλλα...κι άλλα...κι άλλα σχόλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι είναι ο άνθρωπος!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα σου
Γυρίζει η ρουλέτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροχώρησε σαν άνθρωπος,
ΑπάντησηΔιαγραφήή ήταν καθίκι;
Ονοματοδοσία, κι άλλα, ναι... Γιατί όμως δεν εστιάζει κανείς και στο απλό "άλλα"; Το όποιο άλλο, φτάνει νά 'ναι άλλο, διαφορετικό, καινούριο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεράσιμε, δεν είν' κακό αυτό, ε; Δεν είν' κακό!...
Μελομένε, oh yeah!...
Γεώργιε, γυρίζει η ρουλέτα, όταν έχεις φύγει πια απ' το καζίνο! Το τελευταίο σου post ήταν τέλειο.
Άγγελε, δεν αναφέρομαι πουθενά συγκεκριμένα. Μάλλον -για να πω την αλήθεια- εμένα την ίδια είχα στο νου μου. Το αίσθημα του ανικανοποίητου με χαρακτηρίζει. Και γι' αυτό προχωρώ με αποφάσεις: Αυτό είναι καλό, το κρατάω. Αυτό με χαλάει, το απορρίπτω. Ή και: αυτό με χαλάει, το κρατάω. Αλλά συνειδητά. Δεν έχω άλλο τρόπο να παλέψω τη φύση μου, να γεμίσω το κενό μου, παρά μόνο με κουτσές επιλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω ξαναγράψει στο παρελθόν: κάποιος έλεγε "Ο άνθρωπος κάνει αυτό, ο άνθρωπος κάνει εκείνο..." Κάποτε του είπε ένας "Εσύ τα κάνεις αυτά!" κι εκείνος απάντησε "Μα εγώ είμαι ο άνθρωπος"!
Το αν προχωρά τώρα κανείς σαν άνθρωπος ή σαν καθίκι, από τι μπορείς άραγε να το κρίνεις; Πάντα κάτι αφήνεις πίσω, όταν επιλέγεις. Αυτό μάλλον είναι ένα άλλο post: Κρίνουμε τους ανθρώπους εκ του αποτελέσματος ή εκ των προθέσεών τους; Γιατί το αποτέλεσμα των επιλογών μας είναι συχνότατα ελεεινό (άθελά μας). Τι να κάνουμε όμως; Να μην επιλέγουμε; Ν' αφήνουμε τη ζωή να μας πηγαίνει αμέτοχους, έρμαια του χρόνου και των επιλογών -εντέλει- των άλλων;
Πολυλογία με έπιασε... Είναι γιατί κοιμήθηκα και είδα όνειρα πολλά και έντονα...
Η αλήθεια είναι ότι ούτε και εγώ αναφερόμουν πουθενά συγκεκριμένα. Διαβάζοντας όμως την απάντησή σου κατάλαβα ότι ίσως και εγώ να είχα στο μυαλό μου λίγο εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω μπροστά σαν άνθρωπος πολλές φορές είναι κατανοητό μόνο από τον άνθρωπο που το κάνει. Για τους περισσότερους είσαι καθίκι. Και τότε μένει ο χρόνος να κάμψει εγωισμούς και πόνους και ίσως κριθείς και λίγο δίκαια. Το θέμα είναι να αντέξεις μέχρι τότε και να μπορέσεις να ζήσεις με το "κακό μάτι" πάνω σου.
Έχω εκτιμήσει πάρα πολύ σε σένα την αυτογνωσία σου. Το φανταζόμουν όσο δεν σε ήξερα και το διαπιστώνω όσο σε γνωρίζω. Και οι άνθρωποι με αυτογνωσία έχουν τουλάχιστον έναν αξιόλογο κριτή για όσο τα πράγματα ακόμα "βράζουν" να τους βάλει στη θέση τους. Όχι να τους χαϊδεύει τα αυτιά ή να τους μαστιγώνει μόνιμα, απλά να τους κρίνει όπως θα τους κρίνει κάποια στιγμή και ο χρόνος.
Άλλα ήθελα να γράψω, άλλα έγραψα, ελπίζω να βγήκε νόημα. Σου εύχομαι περισσότερα και εντονότερα όνειρα -και σε μένα το ίδιο.
δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες...
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καληνύχτα μου...
Θέλω τα ίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα πολλά: τα ίδια
Είμαι ο ίδιος.
(Αγνοήστε το...)
Άγγελε, είθε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Γιώργο, εραστή της ζωής! Όλα δύσκολα κι όλα ωραία...
Μάριε, σ' ευχαριστώ για την υπόδειξη και για την απόδειξη.
Κάπου τριγυρνάει ένα "εξέχως".
Αγνοήστε το λοιπόν επιδεικτικά!
Προσωπικώς στο "άλλα" εστίασα κι έγραψα ό,τι έγραψα. Άμα είχες γράψει "κι άλλα", θα είχα απαντήσει αλλιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφή