Η πτυχή
Δεν αποχαιρετώ τους ανθρώπους.
Tους αφήνω να πάνε το ταξίδι τους.
Ενδιάμεσα ζω.
Η επιστροφή τους όμως είναι πάντα σε διπλωμένο χρόνο.
Από στιγμή σε στιγμή· δεν μεσολαβεί η απουσία.
Και τους αγαπώ όσο και πριν, όσο και πάντα.
Δεν τους νοσταλγώ. Είναι εκεί και το ξέρω.
Μέσα στην πτυχή του χρόνου…
Η επιστροφή τους όμως είναι πάντα σε διπλωμένο χρόνο.
Από στιγμή σε στιγμή· δεν μεσολαβεί η απουσία.
Και τους αγαπώ όσο και πριν, όσο και πάντα.
Δεν τους νοσταλγώ. Είναι εκεί και το ξέρω.
Μέσα στην πτυχή του χρόνου…
...
αυτό είναι αληθινή αγάπη. Κι όποιος αληθινά αγαπάει, αγαπάει για πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ εύστοχη η εικόνα που διάλεξες.
ΑπάντησηΔιαγραφήDawk, επαυξάνω και στα δύο. Τα «μικρά» σου είναι τόσο ευρύχωρα. Γι’ αυτό αγαπώ την ποίηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρυφερό "μικρό"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό σημαίνει μεγαλοψυχία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
Παρα πολυ καλο ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήζερο.
πραγματική αγάπη
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή σου εβδομάδα:)
"Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
ΑπάντησηΔιαγραφήό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του,πάντα"
Ο.Ελύτης
Καλή χρονιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποστ σου έδωσε άλλη διάσταση στην έννοια του αποχωρισμού. Τουλάχιστον για μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα αγαπημένα μου "μικρά".
dawk, ελλέιψει πτυχής!...
ΑπάντησηΔιαγραφήdora, καμία σχέση με ποίηση βέβαια...
dodos, ελπίζω όχι ροζ, ε;
ladybug, ε, μη λέμε και μεγάλες κουβέντες...
zero, thanks.
alkyoni, λες;
gitsaki, ακριβώς!
Καλή μας χρονιά, Μάριέ μου...
3 pad, ό,τι νοιώθω γράφω...
Σας ευχαριστώ όλους πολύ.
Πώς μπορώ να μάθω αυτό το δίπλωμα εύκολα και γρήγορα πριν τις καλοκαιρινές διακοπές; (Αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν αγαπάμε δεν ξεχνάμε και είμαστε εκεί στην επιστροφή και αγαπάμε το ίδιο δυνατά.Synoula είσαι γλύκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡοζ, όχι, καθόλου- το ροζ άλλωστε δεν το ταυτίζω με την τρυφερότητα..
ΑπάντησηΔιαγραφήYποθέτω ότι η γενίκευση "τους ανθρώπους" είναι κατά κατά κάποιον τρόπο ένα understatement (με χρήση γενίκευσης).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον θα εννοείς "συγκεκριμένους ανθρώπους" (ορισμένους -νομίζω- τους αποχαιρετούμε, αλλά όχι βέβαια όλους...).
:-)
Όταν κάνω κάτι ή πηγαίνω σε ένα μέρος από καιρό μου φαίνεται πάντα σαν να ήμουν εκεί χτες. Με τους ανθρώπους το ίδιο. Στην αρχή πιστεύω ότι δεν θα τους γνωρίσω αλλά νιώθω σαν να μην πέρασε μία μέρα από την τελευταία μας συνάντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυρύχωρα ή περιεκτικά; Ή και πολυσήμαντα; Σίγουρα όμως "κουραστικά" απολαυστικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποτε με θυμώνει η πτυχή
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλα έτσι είναι.. όπως ακριβώς τα λες
:)
gerasimos, παρακολουθώντας με προσοχή το βιντεάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήpixie, πού χαθηκες εσύ, βρε; Καλά είσαι;
dodos, ωραία... γιατί εγώ το ταυτίζω με τη χαζομουνίαση...
athanasia, ε, προφανώς... κάποιους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας.
maxim, Δημητριάδης "Σα να μην πέρασε μια μέρα"... έτσι...
axenbax, ναι... η γλώσσα μου δεν είναι και πολύ χαριτωμένη, είναι η αλήθεια...
mary, ο χρόνος είναι κατά βάση ρυάκι και τα πράγματα μένουν πίσω και χάνονται... οι πτυχές του χρόνου είναι πολλές φορές η λύτρωσή μας...