Είμαστε fractals;

Στα όνειρα βλέπουμε σύμβολα. Τον κόσμο κωδικοποιημένο.
Όλα έχουν εξηγηθεί. Τάχα. Κι όλα είναι προσωπικά, ατομικά.
Όμως εγώ καμιά φορά διαβάζω. Και βρίσκω τις εικόνες μου δοσμένες από άλλους.
Τις βρίσκω σε μύθους προαιώνιους, τις βρίσκω σε ποιήματα, σε ζωγραφιές, ή ακόμα και σε επιστημονικές αλήθειες, που ποτέ δεν είχα ξανακούσει ως την ώρα του ονείρου.
Την αίσθηση αυτή την είχα από μικρή. Με τα χρόνια δυναμώνει.
Δεν ξέρουμε μονάχα όσα έχουμε μάθει. Ξέρουμε κι άλλα.
Ίσως να έχουμε όλην την γνώση του σύμπαντος γραμμένη στα κύτταρά μας.
Ίσως να είμαστε ένα μικρό, ολοκληρωμένο σύμπαν ο κάθε ένας από ‘μάς.
Και δεν το λέω ποιητικά. Το λέω κυριολεκτικά.
Εξάλλου σε ηλικία, που η υποψία τούτη είχε πια μέσα μου εδραιωθεί, διάβασα και για τα fractals. Τώρα πια είμαι σχεδόν πεπεισμένη γι’ αυτήν τη θεωρία και θέλω να τη μοιραστώ…
Και να τη συζητήσω…


Υ.Γ. Για όποιον τυχόν δεν έχει ξανακούσει για τα fractals, αντιγράφω την πρώτη παράγραφο από τη Wikipedia:

Με τον διεθνή όρο φράκταλ (fractal, ελλ. μορφοκλασματικό σύνολο) στα Μαθηματικά, τη Φυσική αλλά και σε πολλές επιστήμες ονομάζεται ένα γεωμετρικό σχήμα που επαναλαμβάνεται αυτούσιο σε άπειρο βαθμό μεγέθυνσης, κι έτσι συχνά αναφέρεται σαν "απείρως περίπλοκο". Το φράκταλ παρουσιάζεται ως "μαγική εικόνα" που όσες φορές και να μεγεθυνθεί οποιοδήποτε τμήμα του θα συνεχίζει να παρουσιάζει ένα εξίσου περίπλοκο σχέδιο με μερική ή ολική επανάληψη του αρχικού.

Υ.Γ. 2
Τρεις φίλοι εμπνεύστηκαν από τα fractals, ο καθένας με τον τρόπο του.
Δεν είναι υπέροχο;
le-codex-de-constantin-xenakis (dawkinson)
Τα παράθυρα (doratsirka)
Θεωρία του χάους (zero)