Μην, παρακαλώ σας, μην…

Έγραψα στο blog του Νίκου Δήμου κάτι για τις φωτιές και βγήκε το συμπέρασμα πως είμαι δεξιά, Νεοδημοκράτισσα, φερέφωνο του Ρουσόπουλου και της κυβερνητικής πολιτικής και διάφορα τέτοια.

Επίσης ότι κάνω πτήση, ότι είμαι φαντασιόπληκτη. Αυτό πιθανότατα να ισχύει!

Οι ετικέτες όμως με ενοχλούν, ειδικά όταν είναι εντελώς-μα εντελώς άσχετες με την πραγματικότητα. Το να επισημαίνεις κάποια πράγματα που κάνει ο ένας, δεν σημαίνει πως υποστηρίζεις τον άλλον.

Μου ήρθε πάντως περιέργως η διάθεση να δηλώσω ευθαρσώς μερικές -τετριμμένες βεβαίως-βεβαίως- σκέψεις μου:

1. Η Ελλάδα δεν είναι πια η ίδια. Το πλήγμα ήταν τεράστιο και πολυδιάστατο -ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθός του- και οι συνέπειές του θα μας ακολουθούν για πάρα πολλά χρόνια.
   
   
2. Οι φωτιές ήταν αποτέλεσμα πολιτικού σχεδίου μεγάλης εμβέλειας και λίγοι είχαν τα μέσα να το φέρουν εις πέρας.
   
   
3. Το κράτος φυσικά και είναι μπουρδέλο σε όλα τα επίπεδα και δεν θα άλλαζε τίποτα όποιος κι αν ήταν στην εξουσία. (Οι Ολυμπιακοί ήταν ουσιαστικά αποτέλεσμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας)
   
   
4. Η ΝΔ φυσικά και αποδείχθηκε οργανωτικά ανίκανη, όπως εξάλλου αποδεικνύεται σε κάθε της εγχείρημα.
   
   
5. Το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε πολιτικά με το χυδαιότερο τρόπο μια άνευ προηγουμένου καταστροφή, όπως εξάλλου εκμεταλλεύεται κάθε εθνικό θέμα.
   
   
6. Οι Έλληνες ανάγουν ή μάλλον υποβιβάζουν τα πάντα σε κομματική κόντρα ήτοι σε μικροσυμφέροντα.

Αυτά. Δεν ασχολούμαι γενικώς με την πολιτική, γιατί αφ' ενός τη θεωρώ γελοία έτσι όπως την ασκούν όλοι στην Ελλάδα και αφ' ετέρου γιατί αντιλαμβάνομαι, πως δεν είμαι σε θέση να εμβαθύνω στο παγκόσμιο πλέον πολιτικό γίγνεσθαι, οπότε προτιμώ να ασχολούμαι με πράγματα που καταλαβαίνω καλύτερα.

Τώρα όμως ένοιωσα μιαν… ανάγκη. Συγχωρήστε με…
...