Και όμως γυρίζει…
Είναι κάτι καλοκαίρια…
πιο βαριά κι απ' τους χειμώνες.
Αποπνικτικά· αφήνουν πίσω τους αποκαΐδια…
Και πού να βρεις τη δύναμη να συμμαζέψεις,
πού να βρεις την αντοχή να προχωρήσεις,
πού να βρεις το κουράγιο ν’ αρχίσεις από την αρχή;
Σέρνεις τα πόδια σου να φέρεις εις πέρας τα καθημερινά…
Και έτσι μόνο, σιγά-σιγά και χωρίς να το καταλάβεις,
ανατέλλει μια ημέρα ο ήλιος και είναι και πάλι άνοιξη.
Νά ‘ναι καλά η γη, που συνεχίζει να γυρίζει…
(Αδιαμαρτύρητο κόπο θέλει, όχι άκοπη διαμαρτυρία…)
...
θα το βρούμε το κουράγιο
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τα παιδιά μας!
καλό σου μεσημέρι
...όλα μπορούν να γίνουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς είμαστε η ασύμμετρη απειλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολύ λίγα μέσα (μόνο μια ψήφο!) μπορούμε να πετύχουμε μεγάλο χτύπημα στον δικομματισμό.
Πρέπει να εξηγήσουμε σε όλους πόσο σημαντικό είναι να ΜΗΝ ρίξουν λευκό.
Μου άρεσε το κείμενό σου τούτη την ώρα. Ταίριαζε τόσο πολύ με τη φωνή της κοπέλας που από το χωριό Μάκιστος φώναζε ότι θα μείνουν οι νέοι για να ξαναφτιάξουν το χωριό, τα σπίτια τους πρώτα και μετά το οικοσύστημα. Ναι, να μάθουμε να επιβιώνουμε μετά από μια καταστροφή, αυτό είναι το θαύμα, αλλά και με μνήμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήmelomene, θα το βρούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήan-lu, ναι, τον τρόπο ψάχνουμε...
espoir, σωστά...
dora, απ' τη ζωή νομίζω προτιμότερο είναι να μαθαίνεις, όχι να θυμάσαι... Φοβάμαι, πως πολλοί που "θυμούνται", δεν έχουν μάθει τίποτα... Απλώς αναμασούν το παρελθόν.