Λύσε τον κόμπο και προχώρα
Η στιγμή της απόφασης έχω την αίσθηση, πως δεν είναι 100% συνειδητή. Οι εντελώς συνειδητές αποφάσεις, όπου βάζεις τα πράγματα κάτω, θετικά-αρνητικά, είναι μόνο αυτές που δεν εμπλέκεσαι καθόλου συναισθηματικά. Αν και στα συναισθήματα εμπεριέχονται η ανασφάλεια, η ανταγωνιστικότητα, η φιλοδοξία, που παίζουν παντού, ακόμα και στις επαγγελματικές αποφάσεις.
Όταν όμως πρόκειται για αποφάσεις συναισθηματικής υφής, νομίζω σπανίως «μετράς» τα πράγματα. Εκεί τη μεγαλύτερη σημασία έχει το «θέλω» και όχι το τι είναι καλύτερο και τι χειρότερο.
Όταν λοιπόν φτάνεις σε τέτοιες καταστάσεις, όπου ΠΡΕΠΕΙ να πάρεις μια απόφαση και το ΘΕΛΩ σου παραπαίει, τα πράγματα συχνά λειτουργούν ολίγον τι αυτόματα. Δεν το σκέφτεσαι -εξάλλου οι διεργασίες έχουν γίνει μέσα σου ήδη από καιρό-, παρά μόνο λες το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι.
Σε πάρα πολλές περιπτώσεις όμως, δεν λες τίποτα. Αφήνεις τα πράγματα να σέρνονται. Αγνοείς την πραγματικότητα: πως όταν μια προσωπική επιλογή δεν ρέει, όταν δεν σου έρχεται εντελώς φυσικά και απρόσκοπτα, σημαίνει πως είναι από χέρι προβληματική.
Μια απλούστευση λοιπόν, που μπορεί να έχει κανείς εύκαιρη για κάθε δίλημμα συναισθηματικού περιεχομένου είναι αυτή:
Εφόσον το σκέπτεσαι, υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι δεδομένο. Οπότε πρέπει να λύσεις το πρόβλημα, όχι να το διαιωνίζεις. Κι αν αποφύγεις τώρα τον πόνο, αυτός θα είναι εκεί σε κάποια γωνιά και θα παραμονεύει. Γι’ αυτό, πάρε τώρα την ευθύνη του πόνου.
Και προσπάθησε να κάνεις αυτό που θέλεις και σε γεμίζει πραγματικά.
"Οπότε πρέπει να λύσεις το πρόβλημα, όχι να το διαιωνίζεις."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν ο άλλος υπάρχει μόνο μέσα από το πρόβλημα;
glenn, τότε λες το μεγάλο ναι και πορεύεσαι παρέα με την οδύνη... αλλά συνειδητά.
ΑπάντησηΔιαγραφή... σκούρα τα πράγματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά το λες ότι η στιγμή της απόφασης δεν είναι εντελώς συνειδητή. Πριν από 4 χρόνια έφυγα από την Αγγλία τελειώνοντας ένα διδακτορικό και επέστρεψα στην Ελλάδα ενώ ήθελα να μείνω. Ήξερα ότι θα το μετάνιωνα - και με εξαίρεση κάποιες 'καλές' μέρες ακόμα το μετανιώνω πολλαπλώς - αλλά το έκανα. Ακόμα δεν ξέρω τι με ώθησε να κάνω κάτι που είχα ήδη μετανιώσει, ακόμη και στο αεροδρόμιο, μπαίνοντας στο αεροπλάνο, κάθε στιγμή με ενοχλούσε. Νομίζω ότι κάτι τέτοια μόνο με ψυχανάλυση ξεκαθαρίζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά προσπαθείς με κουλτουριάρικο τρόπο ότι δεν έχεις αποφασίσει ακόμα τι θα ψηφίσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν χρειάζεσαι βοήθεια είμαι πάντοτε στη βοήθεια σου, μπορώ να σου στείλω και σταυρωμένα ψηφοδέλτια για να μην μπερδεύεσαι στο παραβάν
Μη μασας όλα θα πάνε καλά ;-)
Και ό,τι δεν λύνεται, κόβεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνωστή, καλή, αρπακολλατζίδικη ελληνική συνταγή!..
Υ.Γ: Warning! Don't try this at hom o'sapiens.
Υ.Γ#2: ...με θέλει όλη η χώρα;
confused, ε, η ζωή δεν είναι και εύκολη...
ΑπάντησηΔιαγραφήgerasimos, είμαστε "προγραμματισμένοι", ότι ανήκουμε στη χώρα, που γεννήθηκαμε. Η απόφαση θα ήταν να μείνεις εκεί.
bidibis, στα κέφια μας είμαστε;
reactor, και το κόψιμο καλό είναι σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η στιγμή της απόφασης δεν είναι 100% συνειδητή, γιατί εμπεριέχει μια ορμητικότητα, η οποία έρχεται σε γενικές γραμμές σε αντίθεση με την πολλή σκέψη
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις synas, το πρόβλημα που θίγεις είναι πολύ βαθύ. Υπάρχει τεράστια βιβλιογραφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντησή σου στο ερώτημά μου είναι το τι θα ήθελες εσύ να συμβεί. Κι όμως, δεν συμβαίνει έτσι στην πράξη. Για παράδειγμα η γυναίκα ενός αλκοολικού ζει μέσα από το πρόβλημα του άντρα της και έχει παρατηρηθεί πολλάκις ότι όταν αυτό αναστέλλεται αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα έως και ο χωρισμός.
Αυτά, ακροθιγώς μόνο για την πολυπλοκότητα του προβλήματος.
3 pad, ή παρορμητικότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήglenn, ε, άμα αλλάζουν τα δεδομένα, πρέπει να πάρεις καινούριες αποφάσεις...