Φοβάμαι

Δεν ταξίδεψα τις νύχτες αυτού του Αυγούστου

παρέα με τ’ άστρα,
ούτε αποκοιμήθηκα κάτω απ' την αποχαυνωτική επήρεια

του μεσημεριανού του ήλιου.

Δεν εξαγνίστηκα στη σιωπή του βυθού,
ούτε αναρρίγησα απ' το υπέροχο δάγκωμα

του παγωμένου στο κορμί μου.

Απ’ αυτό το καλοκαίρι
θυμάμαι μόνο μιαν αφόρητη ζέστη
και το σώμα μου να κολλάει, μαζί με την ψυχή μου,
μέσα σ’ ένα αμάξι με χαλασμένο παράθυρο…

Και γύρω φωτιά, και γύρω θάνατος…


Φοβάμαι τις ημέρες που έρχονται.

Η παλιά μου ζωή στοιβαγμένη σε γράμματα,
το ένα δίπλα στ’ άλλο πάνω σε μια οθόνη.
Η οθόνη μου όμως κάηκε κι αυτή και μαύρισε.
Κι εγώ αντικαταστάθηκα αίφνης από κάποια άλλη.

Δεν θα έχω λέξεις να σκέφτομαι ετούτον τον χειμώνα.
Δεν θα έχω εικόνες να ονειρεύομαι.
Δεν θα έχω πια σε τι να ελπίζω…
παρά μόνο ίσως να ξεχάσω.

...