Πόζες, νάζια και τερτίπια
Γιατί όλοι πιστεύουν, ότι ο έρωτας θέλει πόζες, νάζια και τερτίπια; Κάπως να το παίζεις, να δείχνεις αδιαφορία και τα σχετικά;
Έχετε δει κανέναν «επαγγελματία» τού είδους να έχει ποτέ καμία σχέση της προκοπής; Αυτά τα κόλπα είναι καλά για να γαμήσεις μόνο. Ναι, κάτι τέτοιοι καταφέρνουν να γαμήσουν πολλές και να τις καψουρεύουν κιόλας. Ε και; Όλο μόνοι τους είναι στην ουσία.
Όσο για τις αντίστοιχες γυναίκες, τελικά τις φτύνουν κι αυτές, γιατί κάποια στιγμή τους τελειώνει το ρεπερτόριο κι αρχίζουν κι αυτές τις υστερίες και τα «Πού ήσουνα;» και φεύγει ο άλλος που νόμιζε πως θα ρίχνει έναν και μετά θα πηγαίνει στη δουλειά του ανενόχλητος.
Μπούρδες είναι όλα αυτά. Το μόνο που πιάνει και όντως πιάνει, είναι να είσαι πραγματικά αδιάφορος. Αλλά αν είσαι αδιάφορος, αδιαφορείς και για το αποτέλεσμα. Οπότε τι νόημα έχει πάλι;
Ο έρωτας υποτίθεται, πως είναι το πλησίασμα δύο ανθρώπων. Με τα κόλπα και τις υποκρισίες δεν πλησιάζεις κανέναν. Για την ακρίβεια απομακρύνεσαι και από τον εαυτό σου. Αλλοτριώνεσαι και πορώνεσαι. Αν είναι να φας χλαπάτσα, κάτσε φάτην. Δεν τρέχει τίποτα. Καλύτερα κιόλας μια ώρα αρχύτερα, να ξέρεις και με ποιον έχεις να κάνεις.
Και περιμένεις κάποιον που θα σε ερωτευθεί κι αυτός αληθινά. Γιατί, πιστέψτε με!, υπάρχει αληθινός έρωτας. Απλώς δεν κρατάει για πάντα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Στο κάτω-κάτω υπάρχει και η αγάπη, υπάρχει και η συντροφικότητα, που μπορούν να κρατήσουν για πάντα. Αλλά ποτέ δεν στηρίζονται σε πόζες, νάζια και τερτίπια.
αλλο ο ερωτας,αλλο η αγαπη κι η συντροφικοτητα κι αλλο το πηδημα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδαμε κι εμείς που σκεφτόμασατε σαν κι εσένα, τι έχουμε καταφέρει. Ναι να ζήσουμε κάποιους έντονους έρωτες που όπως λες δεν κρατάνε και για πάντα. Που μετά κάναμε κρα να συνέλθουμε. Και για την συντροφικότητα και την αγάπη τότε που τη χτίζαμε δεν την καταλαβαίναμε και μας έπεφτε λίγη. Τώρα με τα χρόνια την ξαναεπιθυμούμε." Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα" που λένε. Βέβαια αν είχα τη γνώση, δε θα χα ζήσει τους έρωτες. Άστα διαδυκτιακή φιλενάδα. Ένα μπέρδεμα σκέτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι
Ο έρωτας εμπεριέχει μέσα του και λίγο θέατρο και λίγη αυτοθυσία και λίγο "κάνε τα στραβά μάτια" και λίγο υπερτίμηση του αντικειμένου του πόθου κτλ. Αλλά ως πότε μπορούν να κρατήσουν όλα αυτά? Κάποια στιγμή έχεις την ανάγκη να είσαι απλά αυτό που είσαι. Δεν μπορείς να είσαι τσιτωμένος συνεχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ έρωτας είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή παύει. Τελειώνει ουσιαστικά την στιγμή που θα αντιληφθείς ότι κάποτε θα τελειώσει. Μέχρι που έχεις την αίσθηση ότι κρατά για πάντα, καλό είναι να τον ευχαριστηθείς τουλάχιστον!! Με ή χωρίς ντερτίπια και νάζια! Οπως σου βγαίνει!
μυστίριο πράγμα ο έρωτας ωστόσο συμφωνώ πως δεν κρατά για πάντα..αλλά η αγάπη κρατά..μένει εκεί και αν ποτέ χαθεί τότε δεν υπήρξε πραγματικά..αλλά μερικές φορές θές απλά να τελειώσει ο πόνος του χωρισμού..γιατί κακά τα ψέματα όλα κάποια στιγμή τελειώνουν...(δεν μιλάω σε συναισθηματικό επίπεδο έτσι)...αλλά τελικά, αξίζει να ζήσεις τον έρωτα ή την αγάπη αν ειναι να πονέσεις και να μην μπορείς να σηκωθείς στα πόδια σου?από πότε έγιναν όλα τόσο πολίπλοκα?χμμ...με ή χωρίς αγάπη ή έρωτα η ζωή αξίζει..μονο για την συντροφικότητα και κυρίως την φιλία...είναι ίσως η μόνη σχέση μεταξύ ανθρώπων που ακόμη και όταν χάνεται σου αφήνει γλυκιές αναμνήσεις και κανένα πόνο..
ΑπάντησηΔιαγραφήφεγγαραγκαλιες, γιατί, είπα εγώ ότι είναι το ίδιο; Αλλά για ένα πήδημα δεν χρειάζονται και πολλά-πολλά... Φτάνει να βλέπεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ έρωτας προϋποθέτει το πήδημα, θέλει όμως και πολλά άλλα. Ειλικρίνεια -κατά τη γνώμη μου- κυρίως. Η δε αγάπη και συντροφικότητα (εξέλιξη του έρωτα) θέλουν όλα τα πρώτα συν χρόνο. Με το χρόνο όμως φεύγει η όρεξη για πήδημα. Εκεί έγκειται το μέγα πρόβλημα.
pussy, και αντιστρόφως... Πάντα κάτι χάνεις στη διάρκεια...
debby,
"Τελειώνει ουσιαστικά την στιγμή που θα αντιληφθείς ότι κάποτε θα τελειώσει."
Προσωπικώς ξεκινούσα πάντα με την πεποίθηση, πως κάποτε θα τελειώσει. Ποτέ στη ζωή μου δεν πίστεψα πως κάτι θα κρατήσει για πάντα. Και να που κράτησε 20 χρόνια... Ίσως γιατί ποτέ δεν κρατήθηκα απ' αυτό...
little miss sunshine, ναι, η ζωή αξίζει έτσι κι αλλιώς... Αλλά και χωρίς έρωτα; Είναι λίγο άνοστη...
Συμφωνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα νάζια, οι πόζες και τα τερτίπια βρίσκονται στο ίδιο κουτάκι με τις κότες και τις κατίνες.
Επίσης νομίζω πως όταν είσαι ειλικρινής, αντέχεις τη χλαπάτσα ευκολότερα γιατί τουλάχιστον ήσουν ο εαυτός σου.
@synas
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, για να μην τα λέμε ...μόνοι μας και μόνοι μας... τ' ακούμε.
Πόσο απλό μοιάζει και πόσο δύσκολο το κάνουμε.
Επαγγελματίες που να το παίζουν αδιάφοροι δεν υπάρχουν. Οι επαγγελματίες έρχονται (συνήθως δυο μαζί), συστήνονται, χαμογελάνε, χορεύουν, κι άμα δεν έχεις όρεξη πάνε παρακάτω. Μου 'χει τύχη φάση στη Ρόδο, Πάσχα, να ψήνω μ' ένα φίλο μου (ερασιτέχνη εντελώς βέβαια) δυο κοπελίτσες σε ένα κλαμπ καμιά ώρα, και να έρχονται δυο ηλιοκαμένοι με άσπρα κοστούμια (εντελώς Leisure Suit Larry) και σε δυο λεπτά να μη ξέρουν οι άλλες ότι υπάρχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά τον αδιάφορο δε τον κάνεις ποτέ εκτός άμα είσαι πραγματικά αδιάφορος. Και αυτό σημαίνει ή ότι είσαι εντελώς χορτασμένος ή ότι, ακόμα καλύτερα δεν έχεις ανάγκη καμία. Και δε βλέπω πως αυτό είναι αρνητικό. Το "όλο μόνοι τους είναι στην ουσία" είναι παρηγοριά για τις καψουρεμένες :p
Anywayz αυτά τα αδιαφορικά ακόμα και όταν λειτουργούν είναι για περιπτώσεις στο φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον (γιατί να αδιαφορείς σπίτι σου το βράδυ για όσες είδες στο δρόμο το πρωί δεν είναι και καμιά ιδιαίτερη συνταγή επιτυχίας). Και τέτοιες είναι για ερασιτέχνες, για να ολοκληρώσω τον κύκλο ξαναφτάνοντας στην αρχή ;)
ladybug, η χλαπάτσα είναι χλαπάτσα... Η ισχύς της, δε, είναι ανάλογη με το "αίσθημα" και όχι με το τι έχεις κάνει ή δεν έχεις κάνει εσύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήσπίθα, δεν είναι απλό. Είναι δύσκολο από χέρι, δεν το κάνουμε εμείς.
cheaplog, αυτό το "κι άμα δεν έχεις όρεξη πάνε παρακάτω" είναι η αδιαφορία. Αλλιώς οι "επαγγελματίες" σού πουλάνε βέβαια έρωτα. Μα τι λέμε τώρα;;; Τα αυτονόητα;
Όσο για την παρηγοριά στις καψούρες, άλλο τόσο ισχύει αυτό και για τους άντρες. Απλώς εμείς όταν αδιαφορούμε, αδιαφορούμε και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Εσείς προσπαθείτε για να αδιαφορήσετε κιόλας!!
Τεσπα, η ουσία είναι μία... ο έρωτας -γιατί για έρωτα μίλησα απ' την αρχή και όχι για one night stand- θέλει κάτι παραπάνω απο τουπέ κι υφάκι.
Να πάω ένα βήμα παραπέρα και να πω πως άμα τη φας την πέτρα ανάμεσα στα μάτια, "πόζες, νάζια και τερτίπια" πηδάνε απ' το παράθυρο;..
ΑπάντησηΔιαγραφήreactor, έτσι... αυτή είναι η αλήθεια. Όποιος τα κάνει αυτά, στην ουσία δεν είναι ερωτευμένος. Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά, για να μην κοροϊδευόμαστε κιόλας... Υπάρχουν πολλά κόλπα που "πιάνουν". Και οι πουτανιές πιάνουν, και να το παίξεις στο φιλικό και στο τρυφερό πιάνει ενίοτε... Το θέμα είναι, πόσο μπορούν όλα αυτά να κρατήσουν μια σχέση στη διάρκεια;
Πώς ζητάμε διάρκεια στον έρωτα, όταν η ίδια η ζωή μας δεν διαρκεί;...
ΑπάντησηΔιαγραφή@synas
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον, αν κρίνω στη ζωή μας...το δυσκολώτερο, ίσως..
Αν είναι να φας χλαπάτσα, κάτσε φάτην. Δεν τρέχει τίποτα. Καλύτερα κιόλας μια ώρα αρχύτερα, να ξέρεις και με ποιον έχεις να κάνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σταυροδρόμι του σεβντά
όποιος δεν περπατήσει
όλα του κόσμου τα καλά
να 'χει, θα δυστυχήσει
Γιατί, πιστέψτε με!, υπάρχει αληθινός έρωτας. Απλώς δεν κρατάει για πάντα.
Αν είναι η αγάπη μπιστική
παλιώνει μα δε λιώνει
ανε περάσουν και εκατό
και πεντακόσιοι χρόνοι.
Υ.Γ.
Μα τα είπες όλα στο ποστ σου "η διαφορά" (υποκλίνομαι)
Ο έρωτας θέλει να είσαι σε επιφυλακή. Να δρας και να αντιδράς ανάλογα με τις δράσεις και αντιδράσεις του άλλου, παίζοντας ένα παιχνίδι του οποίου οι κανόνες συνεχώς αλλάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορείς να αποκλείσεις τίποτα.
Ο έρωτας περνάει, αλλά σημασία έχει το τι αφήνει πίσω του.... Και τις περισσότερες φορές αφήνει συντρίμια.... Παρόλα αυτά, πιστεύω πως αξίζει μια ακόμα προσπάθεια, να τον βρεις, να τον ανακαλύψεις... Πείτε ότι έχω σοδομαζοχιστικές τάσεις, αλλά αυτή η ενόχλιση μέσα στα σωθικά που προέρχεται από μια ψυχή που φωνάζει με κάνει και αισθάνομαι ζωντανός μέσα σε έναν κόσμο που προσπαθεί να με πείσει ότι είμαι ένα στυγνό και άψυχο όν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελπίδα, socrates, η ελπίδα... Καλώς ήλθες.
ΑπάντησηΔιαγραφήσπίθα, και το πιο ηδονικό και το πιο οδυνηρό... Ε, και το πιο δύσκολο...
giasafox, μ' αρέσουν πολύ οι μαντινάδες σου...
3 pad, ναι, αλλά όχι με προκαθορισμένη μέθοδο. Είναι ένα παιχνίδι για δύο -κάθε φορά διαφορετικούς και μοναδικούς.
Καλώς ήλθες, Ηλιας....Just me!. Ο έρωτας κάνει τη γη να γυρίζει... Ο έρωτας μας κάνει άλλους... Ο έρωτας είναι η ζωή κι ο θάνατος μαζί.
Ωραία τα λες
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολοι οι έρωτες.Και κανείς δε γλύτωσε,απ' ό,τι ξέρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά φορά,σκέπτομαι με λύπη ότι δε θα ήθελα να νιώθω ποτέ έτσι,κι ας είναι αυτό μια μορφή αναπηρίας.Δεν αντέχω τον πόνο όμως.Με λιγώνει ο πόνος,εκεί που θα έπρεπε να με λιγώνει η γλύκα.
alitovios, thanks. Καλώς ήλθες.
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα θα πάνε καλά, κάπου τον θες δηλαδή τον πόνο, αλλά μετά έχεις μια τάση προς έμετο. Εγώ πάλι τίποτα. Δεν πα' νά 'χει γεμίσει όλο μου το είναι. Την επόμενη μόνο μουρμουράω "Πεθαίνω, πεθαίνω" και το βράδυ... πάμε άλλη μια γύρα ηδύπονου...
Όλα επιτρέπονται, λέει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά αν είναι οι πόζες και τα νάζια στο πετσί σου.
Αλλιώς θα κουραστείς και θα φαλτσάρεις.
Εγώ δεν είμαι και πολύ της τεχνικής. Συμφωνώ απολύτως μαζί σου γιατί δεν μπορώ να "το παίζω" συνέχεια... κάπως.
Και τι νόημα έχει αυτό?
Δεν βρίσκω.
Καλημερα. Συμφωνω οτι χρειαζονται τα τερτιπια για να κρατησεις το ενδιαφερον του αλλου πανω σου. Μου συμβαινει αυτες τις μερες με μια κοπελιτσα που μ'αρεσει πολυ αλλα μου κανει "παινχνιδια" και εγινα γραμματοσημο..., αλλα εγω δεν μπορω να τα κανω αυτα. Οταν μ'αρεσει καποια της το δειχνω σε ολο το βαθμο. Εκει λοιπον εχασα το παιχνιδι και το ενδιαφερον της. Εγινα δεδομενος και πλεον ξενερωσε ενω στην αρχη που την ειχα παρει αψηφιστα και δεν ασχολιομουν μαζι της, ετρεχε....απο πισω μου συνεχεια. Και τωρα τρεχω εγω! Τι να κανω??Υπαρχει΄λυση να αλλαξουν και παλι τα πραγματα? Εγω μετα απο ολα αυτα καταληγω οτι δυστηχως τα τερτιπια πρεπει να υπαρχουν αλλιως μαγκα την πατησες....δυσκολευουμε την ζωη μας αναιτια..τοσοι ανθρωποι μονοι και ολοι θελουν καποιον διπλα τους αλλα μολις τον βρουν αρχιζουν τα τερτιπια...γιατι???
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, fotis! Σ' αυτές τις ηλικίες τα πράγματα είναι όντως έτσι όπως τα λες. Οι πιτσιρίκες δεν πολυγουστάρουν αυτούς που τις γουστάρουν, ούτε τα καλά παιδιά. Να λοιπόν από πού αρχίζει το πρόβλημα... Απ' τα μικράτα μας. Τεσπα, γράψτην κι εσύ, έστω και ψεύτικα στην αρχή, γιατί δυστυχώς... δεν σε βλέπω καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή