Φευγαλέα…

Αναποδογυρίζουμε τις ζωές μας,

τις κάνουμε θέατρο του παραλόγου.

Στο background τραγούδια από εποχές παλιότερες,

γραμμένα για άλλους.
Οικειοποιούμαστε τα χρώματα

των φωνών, των ήχων, των συναισθημάτων…

Οι μορφές μας αντανακλώνται πάνω στα σύννεφα,

φεύγουν μαζί τους, αποδημούν.

Τελευταίες εικόνες από έναν κόσμο ονειρογέννητο,

εύθραυστο σαν δημιούργημα από ζάχαρη και κανέλα,

επενδυμένο με πάγο.

Και το απόγευμα είναι ζεστό·

λειώνουμε αργά και διαχεόμαστε στο σκοτάδι της πρώιμης νύχτας.

Πίκρα· μόνο πίκρα μένει στο τέλος,
και ένα νεύμα

«Κρίμα…»

...