Σκέψεις…
Οι σκέψεις μας είναι η ελευθερία μας, έτσι δεν είναι; Έχουμε το δικαίωμα να σκεπτόμαστε οτιδήποτε… Μπορεί κάτι να λένε για 'μάς, αλλά όσο μένουν σκέψεις και δεν γίνονται πράξεις, δεν επαρκούν για να μας χαρακτηρίσουν ως ανθρώπους…
Κάποιος που έχει δει πολλά σπλάττερ, θα σκέπτεται μερικές φορές με εικόνες σπλάττερ. Αυτό σημαίνει πως είναι ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι; Κάποιος άλλος μπορεί να έχει απίστευτες ερωτικές φαντασιώσεις. Αυτό τον κάνει Μαρκήσιο Ντε Σαντ;
Αντιστρόφως: δεν είναι κάποιος ο Ρομπέν των Δασών, επειδή σκέπτεται δάση και ταξικές επαναστάσεις, ούτε ο Άγιος Αλέξιος, επειδή οραματίζεται να χαρίσει κάποτε όλην του την περιουσία στους φτωχούς.
Στην πρώτη περίπτωση όμως έχουμε μια τάση να στιγματίζουμε τους φορείς τους, ενώ στη δεύτερη απλώς δεν δίνουμε σημασία. Μάλλον θεωρούμε, ότι εφόσον κάποιος κάνει «κακές» σκέψεις, υπάρχει η πιθανότητα να τις πραγματοποιήσει κιόλας σε κάποια δεδομένη ακραία περίπτωση. Ενώ στην αντίστοιχη «θετική» σκέψη, είμαστε μέσα μας σχεδόν σίγουροι πως αποκλείεται να το κάνει. Εκτός αν είμαστε παιδιά…
Προσωπικώς δεν έχω ξεκαθαρισμένη άποψη περί της δύναμης της σκέψης. Αλλά έχω προσέξει με τα χρόνια κάτι: οι σκέψεις -θετικές ή αρνητικές- έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να υλοποιηθούν από κάποιον που δεν τις εκφράζει, που τις κρατάει κρυφές, παρά από κάποιον που τις διαλαλεί και τις εξατμίζει.
Οι σκέψεις θεριεύουν μέσα στη μυστικότητα…
Όπως και οι ελπίδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι θα συμφωνήσω μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον γι αυτό θα λένε όπου ακούς μεγάλα λόγια κράτα μικρό καλάθι.
σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει,άλλη παροιμία που νομίζω ταιριάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήnavigator, οι ελπίδες... ναι... όταν είναι σκέψεις... Όταν είναι συναίσθημα, πίστη, δεν καταλαβαίνουν και πολλά. Αυτό το θέμα με τις λαχτάρες, τις ελπίδες, τους φοβους και το ημι-ασυνείδητο εντέλει, σε σχέση με το εγκεφαλικό με βασανίζει πολύ ως σκέψη τελευταίως... Όμως προδίδομαι ήδη: ως σκέψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήpussy & maxim, ακριβώς και ακριβώς... Μόνο που τους σκύλους που γαυγίζουν τους φοβόμαστε πολύ, ενώ το μικρό καλάθι μαθαίνουμε με τον καιρό να το κρατάμε... Και στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα.
Τελικά πάντως ως σύνοψη, μου φαίνεται πως εγκαταλείπουμε ευκολότερα τις ελπίδες μας, παρά τους φόβους μας... Ο φόβος πεθαίνει τελευταίος...
ΤΕΛΕΙΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΨΟΓΟ!
ΑΛΗΘΙΝΟ!
Υ.Γ(Κανένα σχόλιο μου, εκτός των παραπάνω.... αυθορμήτων)
"Ανέγγιχτο" ..από μένα, το θέλω.
Οτιδήποτε το καλύπτει πέπλο μυστηρίου και δεν ανακοινώνεται -αποκαλύπτεται παίρνει μυστικές διαστάσεις μέσα μας και στο μυαλό όλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ,ας πούμε έχω απίστευτες ερωτικές φαντασιώσεις,αλλά μη φανταστείς ότι στον ξύπνιο μου τις πραγματοποιώ όλες κιόλας.
:)
By the way,ήρθε ο καιρός να σε πληροφορήσω για εκείνο που ήθελες να μάθεις...
:)
Κατ' ιδίαν μόνο,γιατί θα μας πάρουν με τις πέτρες.
Και δε θα με πιστεύουν κιόλας ότι σοβαρολογώ.
Μαζί με τον Navigator κι εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήλοιπόν εγώ πιστεύω τόσο στον ψυχαναγκασμό και στην αυθυποβολη...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω πότε η σκέψη βγαίνει καθαρή απ’τα πιο πάνω.. φαντάζομαι πως αυτό συμβαίνει όταν η ίδια η σκέψη σε ξεκουράζει... άσχετα αν είναι θετική ή αρνητική.. χμμ..
όσο για δύναμη.. άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου..
Σιγά, ρε σπίθα! Θα πάρουνε χαμπάρι πως τά 'χουμε! :-)))
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα θα πάνε καλά, yes, yes, yes!!! Περιμένω εναγωνίως!
3 pad, τι μαζί με τον navigator κι εσύ; Τα έχεις;;
mary, μου μπλέκετε τις σκέψεις με τα ψυχολογικά... Αλλά μάλλον μπλέκονται από μόνα τους, ε;
Σκέφτομαι κάτι γιατί το θέλω, γιατί το φοβάμαι ή απλά γιατί περνάει από το μυαλό μου. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια φόρμουλα για να κατηγοριοποιήσουμε (ή να κατηγορίσουμε) τις σκέψεις μας. Καλές ή κακές απλά διασχίζουν το μυαλό μας.Αν μείνουν πολύ τότε γίνονται εμμονές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε είναι να τις φοβάσαι!
Εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η σκέψη και η πράξη. Κι όταν λέμε σκέψη εννοούμε είτε λογική είτε συναίσθημα. Νομίζω πως η μετατροπή μιας σκέψης σε πράξη (όχι κατ' ανάγκην σχετική με τη σκέψη) είναι αποτέλεσμα συναισθημάτων, όχι λογικής. Η αγγλική λέξη emotion έχει μέσα της το motion, και σωστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά για να κουνηθούμε απ' τη θέση μας, κάτι πρέπει να παίζει με το περίσσευμα φόβου ή ελπίδας. Κάπου στον εγκέφαλο αν περισέψει ένα από αυτά τα δύο ή και τα δύο, τότε κουνιόμαστε. Αν είναι σε χαμηλά επίπεδα είμαστε ακίνητοι.
Αν είμασταν μόνο με τη λογική δεν θα κουνιόμασταν ποτέ -το είπε και κάποιος μεγάλος φιλόσοφος.
Τα πάντα, μικρά και μεγάλα ξεκίνησαν από μια σκέψη... Η υλοποίηση είναι δύσκολη και ενίοτε επίπονη. Γι'αυτό και οι περισσότερες σκέψεις (όπως και τα όνειρα) μένουν ανεκπλήρωτες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κρύβονται μερικά πράγματα , τι να κάνουμε...αδυναμίες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστή
ΑπάντησηΔιαγραφή(σκέφτεσαι άρα υπάρχω)
Όπως και η ποίηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί και η ποίηση, όπως λένε, ταλαντεύεται ανάμεσα στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ,
δηλαδή ανάμεσα σε δύο αντίθετες δυνατότητες που από την αρχή ως το τέλος παραμένουν και οι δύο ανοιχτές (για άλλους αυτό είναι το ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, για άλλους Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ)
Η πραγματικότητα, μας αρέσει δεν μας αρέσει, είναι ένα ΝΑΙ και συνάμα ένα ΟΧΙ, είναι ΟΝ και ΜΗ ΟΝ,
είναι ΑΠΟΥΣΙΑ και ΠΑΡΟΥΣΙΑ,
είναι μαζί ΑΠΟΥΣΙΑ-ΠΑΡΟΥΣΙΑ,
είναι εσωτερικός κόσμος και κόσμος των εξωτερικών προβολών,
είναι φυσικός και μεταφυσικός κόσμος.
Όπως ακριβώς και η ΠΟΙΗΣΗ (που έλεγα και στην αρχή)
Η συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού είναι η αρχή στο ΠΗΓΑΙΜΟ για την ΙΘΑΚΗ (οπότε η ευχή για να είναι μακρύς ο δρόμος γεμάτος περιπέτειες γίνεται ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ)
οι σκέψεις σου με βάζουν σε σκέψεις. άλλο ένα καλό από το να μένουν περιορισμένες στο κεφάλι μας. προκαλούν αλυσιδωτή αντίδραση όταν κοινοποιούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα ταμπού είναι ο κύριος λόγος πού θάβονατι μέσα μας. κοινωνία εναντίον ατόμου και ο φόβος του αποκλεισμού του.
stavros p, ακριβώς… Κι εκεί που καθόταν… τι του πέρασε απ’ το μυαλό; Μια σφαίρα!!! Έτσι… Στο κάτω-κάτω, οι σκέψεις μας είναι ο προσωπικός μας κόσμος. Όσο πιο λίγες διαστάσεις έχει, τόσο πιο μικρός, τόσο πιο φτωχός…
ΑπάντησηΔιαγραφήglenn, ααα! Γι’ αυτό σταμάτησα να κινούμαι! Τώρα το κατάλαβα! Πρέπει να βρω πάλι κάτι να φοβάμαι, γιατί για ελπίδα δεν το κόβω εύκολα…
adaeus, μερικές σκέψεις καλώς κάνουν και μένουν ανεκπλήρωτες… Αν εκπληρώναμε την κάθε μας σκέψη, θα ήμασταν όλοι σακατεμένοι!
σπίθα, :) πόσοι τσίμπησαν άραγε;
giasafox, ε βέβαια… Αφού σκέπτομαι εγώ, υπάρχεις εσύ! Γαμάτο!!
Flying Libido With A Ukulele, ναι, όλα παίζουν ταυτοχρόνως και δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο απ’ το να αποδεχτούμε την ύπαρξη και την αντιφατικότητά τους. Καλώς ήλθες!
dawk, ναι… και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Αλλά…
synas, μου φαίνεται πως έχεις στακάρει. Βάλτωσες. Εντάξει το έχεις πει πως είσαι τεμπέλα γενικά, αλλά βλέπω πως το πράγμα παράγινε. Εσύ παιδί μου είσαι απελπισμένη, τι θα γίνει; Πως θα βγεις από κει μέσα; Όλο μιλάς μιλάς μιλάς για την απελπισία που σε δέρνει αλλά δε σε βλέπω να κάνεις κάτι. DO SOMETHING, ANYTHING. Πάνε γυμναστήριο, πάρε γλάστρες και φυτά, πάνε μια κοντινή βόλτα ως το Λουτράκι. Έχω κι άλλα στη λίστα άμα θέλεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήglenn, ναι... κάτι θα κάνω. Εχω περάσει κι άλλες τέτοιες περιόδους. Πάντα κάποια στιγμή ξεκολλάω. Δεν πιέζω όμως τον εαυτό μου. Έχω δει τα αποτελέσματα του ψυχαναγκασμού σε άλλους. Δεν βγάζουν σε καλό... απλώς μεταλλάσσονται. Εγώ απλώς κάποια στιγμή φτάνω στο αμήν και κινούμαι πάλι. Μην ανησυχείς για μένα... :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@synas
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι! Την "υφή" της σχέσης, έχουν απροσδιόριστη! Το "χρώμα" της !