Άλλο ένα όνειρο

Κοντά-κοντά με το προηγούμενο όνειρο, πέρυσι, είχα δει και αυτό:

Η μητέρα μου ζούσε λέει με τον πατέρα μου (που έχει πεθάνει 10 χρόνια τώρα) στο μέρος που είναι το εξοχικό μας. Αλλά όχι στο δικό μας σπίτι, σε ένα άλλο, που ήταν λέει στο δρόμο του Πόθου.

Ο πατέρας μου πουλούσε βερίκοκα κι η μητέρα μου ντυνόταν σαν τσιγγάνα και ζούσαν μια ζωή αλλόκοτη.
Τους έλεγα «Γιατί το κάνετε αυτό; Αφού έχουμε λεφτά».
Και η μητέρα μου μού έλεγε: «Δεν έχω νοιώσει ποτέ στη ζωή μου ξανά τόσο ελεύθερη, όσο τώρα».

Ήταν σαν… ευτυχισμένοι! Και απορούσα…

Ξύπνησα με μια όμορφη αίσθηση, αλλά με τη βεβαιότητα πως η μητέρα μου θα έφευγε.
Το παράξενο σ’ όλα αυτά είναι, πως η μητέρα μου εκείνον τον καιρό δεν είχε κανέναν λόγο να πεθάνει.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας
-και ούτε βέβαια με τη λογική μας-, αλλά τα νοιώθουμε με κάποιον άλλον, μυστήριο τρόπο.

Τα όνειρα είναι σημείο συνάντησης πολλών κόσμων… παράλληλων, διασταυρούμενων… δεν ξέρω… Αλλά, νομίζω, υπαρκτών…


Υ.Γ. Αυτό το τραγουδάκι μου το τραγουδούσε η γλυκιά μου μαμά, όταν ήμουν μικρή:

Que Sera, Sera,
Whatever will be, will be
The future's not ours, to see
Que Sera, Sera
What will be, will be…

...