Ρίσκο

g help me: ένας εκπληκτικός φωτογράφος…

Στα κρεμαστά παράθυρα
μιας Βενετιάς παρηκμασμένης·
πάνω σε δίχτυα.
Καπνισμένα, παλιοκαιρισμένα και υγρά…

Απ’ άκρη σ’ άκρη ενός -ω ναι!- a priori καναλιού,
σα γέφυρα περίτεχνη φαντάζουν·
είν' όμως μοναχά πλεγμένα νοερά σκοινιά
για να απλώνω την ψυχή μου.

[ Καμιά φορά, σαν πλένεις,

κι εσύ απλώνεις τη δική σου.

Μα την μαζέυεις πάραυτα·

υγρή κι αυτή ακόμα ]

Περνώντας με την μαύρη σου, την αιχμηρή τη γόνδολα
μπορεί με μιας, μπορεί και τώρα,

ίσως σ' ανύποπτη στιγμή, ίσως και τραγουδώντας…

αφηρημένος ή επίτηδες
στα δύο να την κόψεις.