Κι εξήγηση δε δώσαμε...
Πάντα είχα απορίες σχετικά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Φαντάζομαι θα είχαν κι αυτοί τις δικές τους… Όμως· συνήθως δεν σου λένε τι τους φταίει. Βλέπεις μόνο μια παράξενη αντίδραση, μια ψύχρα, μια απομάκρυνση και μένεις να αναρωτιέσαι, τι συνέβη. Σα να περιμένουν να καταλάβεις από μόνος σου. Όχι σα να… Αυτό περιμένουν. Και το μόνο που μένει είναι ένα αίσθημα πικρίας.
Δυστυχώς συχνά δεν αντιλαμβανόμαστε, τι ενοχλεί τον άλλον αν δεν μας το πει. Και να μας το πει ενδεχομένως να μην καταλάβουμε, θα έχουμε όμως τουλάχιστον μία αμυδρή ιδέα. Δεν θ' απομείνουμε να ψαρεύουμε μονάχοι υποθέσεις σε θολά και σιωπηλά νερά.
Θα λάβει κι αυτός κάποια εξήγηση ή έστω κάποια δικαιολογία, που πιθανώς να μην είχε καθόλου σκεφτεί. Συχνά λείπουν δεδομένα… Μία ερωτησούλα, μία προσπάθεια κατανόησης ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.
Ίσως πάλι να μην είναι τόσο απλό το θέμα. Η σιωπή βοηθάει στη συντήρηση των αγαπημένων μας «βεβαιοτήτων» και στην απόκρυψη των παράλογων συχνά φόβων και ανασφαλειών μας. Κάθε κουβέντα ουσίας ενέχει τον κίνδυνο να εκτεθείς εσύ ο ίδιος. Ή ακόμα χειρότερα να σε εκθέσουν.
Δε γίνεται όμως έτσι δουλειά. Για να δεις, πρέπει να δείξεις. Ταμπουρωμένος πίσω από σακιά σιωπής -που παραπλανητικά αναγράφουν «αξιοπρέπεια» ή απλά «αδιαφορία»-, βλέπεις μονάχα αποσπασματικές κινήσεις, αν και όποτε ο άλλος τύχει να βρεθεί στο περιορισμένο οπτικό σου πεδίο. Κι εσύ μια δυσδιάκριτη σκιά σε άτακτη υποχώρηση.
Αν δείχναμε λίγο περισσότερο θάρρος στις σχέσεις μας…
το πολύ-πολύ να γινόμασταν καλύτεροι…
Το θάρρος προϋποθέτει αρχίδια (συγνώμη) και είναι ελάχιστοι αυτοί που τα έχουν μεταφορικά. Γιατί κυριολεκτικά τουλάχιστον όλο το ανδρικό φύλο έχει, αλλά πόσοι μας αποδεικνύουν ότι τα έχουν. Sorry για το μένος αλλά σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασε ο/η τάδε δεν θα του/της μιλήσες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι σταματήσαμε να μιλάμε....
Γιατί;
Ε δεν ξέρω απλά σταματήσαμε....
Και τώρα;
Τίποτα αν τον/την δω δεν του/της μιλάω
Γιατί;
Ε δεν ξερώ αφού δεν μιλάμε πια...
Ναι βρε παιδί μου αλλά γιατί;
Έτσι ακριβώς synas. Έτσι όπως τα λες εσύ βασικά όχι όπως τα λέω εγώ
Συχνά φοβόμαστε μην ακούσουμε πράγματα που δε θέλουμε -βλ. αλήθειες-, γι αυτό προτιμάμε να κάνουμε την πάπια, τον ψόφιο κοριό, ή ό,τι άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης πολλές φορές λειτουργούμε εντελώς εγωιστικά. Δηλαδή "αν με αγαπάει/αν νοιάζεται/αν είναι φίλος θα καταλάβει ότι κάτι έχω και θα με ρωτήσει". Λες και ο άλλος είναι υποχρεωμένος να μυρίσει τα νύχια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες και είσαι υποχρεωμένος να φαντάζεσαι τι ενοχλεί τον άλλον και τι όχι.
Είναι ένας πολύ κακός τρόπος να τσεκάρεις ποιος ενδιαφέρεται για σένα και ποιος όχι. Άσε που τελικά ποτέ δε βγάζεις σωστά συμπεράσματα.
pussy, με σοκάρεις! Δεν μπορώ να ακούω "κακές" λέξεις!! Πάντως αυτό κι αν δεν είναι θέμα φύλου...
ΑπάντησηΔιαγραφήmax, ε ναι μωρέ... Σιγά μην ξέρουμε κιόλας τι συμβαίνει στη ζωή μας! Ερήμην κυλάν' τα πράγματα κι εμείς ακροβατούμε...
3 pad, κι έτσι δεν ακούμε ούτε αυτά που θέλουμε... Γενικώς, δεν ακούμε τίποτα.
ladybug, μα συχνά ρωτάς και πάλι δεν σου λένε... Σου λένε "Άστο" ή "Σκέψου". Τι να σκεφτώ μωρέ; Πες μου! Αν το καλάβαινα από μόνη μου, δεν θα το έκανα εξ αρχής. Αν, δε, το καταλαβαίνω και το κάνω, σε έχω γραμμένο. Δεν θες να ξέρεις τουλάχιστον, τι απ' τα δυο συμβαίνει; Παίρνεις τη χειρότερη εκδοχή και προχωράς ερήμην του άλλου; Τότε, λέω κι εγώ, με έχεις εσύ γραμμένη -δεν μπαίνεις καν στον κόπο μου- και κάπως έτσι μένουμε μόνοι... Ο καθένας στην κοσμάρα του...
Συγνώμη καλή μου, δεν ήταν στις προθέσεις μου να σε σοκάρω ούτε είναι και στις συνήθειές μου να χρησιμοποιώ τέτοιο langage. Και βέβαια δεν έχει σχέση με το φύλο. Αλλά όπως σου γράφω (και δεν έπρεπε να το αγνοήσεις) σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο, κάποιον άντρα συγκεκριμένα. Και πάλι συγνώμη για τη στιγμιαία σύγχιση που σου προκάλεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφή...καλα μην νομιζεις...καποιες φορες και οι πολλες εξηγησεις δημιουργουν με τη σειρα τους περισσοτερες παρεξηγησεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήγενικα παντως συμφωνω μαζι σου!
Καλή μου pussy, δεν έχεις πάρει χαμπάρι τόσον καιρό, πως μιλάς με λιμενεργάτη;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν το αγνόησα. Απλώς δεν θέλω να υπεισερχόμαστε σε συγκεκριμένες αναφορές, γιατί έχω κατηγορηθεί για υπόγειες επιθέσεις και μερικές φορές ήταν όντως έτσι. Μου έβγαινε αυθορμήτως και ασυνειδήτως.
Πάντως, η πλάκα είναι πως γράφοντας για να κατηγορήσεις κάποιον τρίτον, συχνά συνειδητοποιείς πως κάνεις ακριβώς αυτό που πας να στηλιτεύσεις. Απίστευτη διαδικασία αυτογνωσίας!
avra, συμβαίνει κι αυτό, αν όμως επιμείνεις -με καλή θέληση βεβαίως-βεβαίως- τη βρίσκεις την άκρη. Αν δεν μπορείς να τη βρεις ούτε έτσι, ε... χέσε μέσα Πολυχρόνη... Υπάρχει χάσμα αβυσσαλέο.
Εξαιρούμε γκόμενες/γκόμενους/σύζηγους που εκεί για να το διαλύσεις έναν [2-3-4-5-6] καυγά θα τον ρίξεις σαν φυσιολογικός άνθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρούμε και τους φίλους μας [κανονικούς, όχι ποιητική αδεία λέμε φίλο όποιον δεν είναι εχθρός και τον έχουμε δει πάνω από 2 φορές] που λόγω του είδους της σχέσης δεν γίνεται να φύγεις ποτέ. Μπορεί να μην βλεπόσαστε για κάποιο διάστημα αλλά συτό δεν αλλάζει το είδος των αισθημάτων.
Με τους υπόλοιπους που μένουν, πιο είναι το αντικείμενο συζήτησης; Βγήκατε δυο-τρεις φορές, είδατε ότι δεν ταιριάζετε, ποιος ο λόγος ν' ανακυκλώνεται και να τραβάει σε μάκρος μια σχέση που δεν έχει κανένα ουσιαστικό αντικείμενο ύπαρξης, πέρα της αυτοικανοποίησης ότι είμαστε αρεστοί;
εγώ πλέον, εκεί που δε γίνεται πραγματικός διάλογος, τα μαζεύω και φεύγω. αυτό δεν είναι σχέση. μπορεί να μένεις από συνήθεια, συνθήκη, ανάγκη, ανασφάλεια, φόβο. χιλιάδες οι δικαιολογίες. αλλά δεν είναι σχέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτα για τους φόβους.Δεν μου αρέσει αυτό το να δείξεις.Όλοι δείχνουν πια..Αμάν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαστε επιδειξίες ,ούτε κάτοχοι της αλήθειας και της σωστής γνώμης πάντα.Η άποψή μου είναι καθαρά υποκειμενική.
Προτιμώ τις ερώτησεις.Πολλές ερωτήσεις.Συνήθως αρέσει στον συνομιλιτή να μιλά για τον εαυτό του.
Πως σου φαίνεται;
chris, τα νεύρα σου έχεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καυγάς κάθε άλλο παρά συζήτηση είναι.
Οι φίλοι δυστυχώς δεν μένουν για πάντα φίλοι.
Αν ξεσκαρτάραμε τόσο γρήγορα όσους γνωρίζαμε, κάποια στιγμή αναπόφευκτα δεν θα είχαμε ούτε γκόμενους ούτε φίλους... Ανεβαίνουν κι οι προσδοκίες και οι παραξενιές με τα χρόνια...
Μία προσπάθεια να μην την κάνουμε, ρε αδελφέ; Πρέπει να μας κάθονται όλα στο πιάτο; Όλα γνωστά και οικεία; Αλλιώς... δεν;
dawk, ναι, διάλογος... Όχι εκδικητικές σιωπές, κι όχι παράλληλοι μονόλογοι και προβολές (πιάσ' τ' αυγό και κούρευ' το...)
e3arthsh, καλά, δεν είπαμε να κυκλοφορείς και με την καπαρντίνα γυμνός από μέσα (ρε λες να έχει αυτό κάποια ψυχολογική σύνδεση;; Ή το αντίστροφο; Της ηδονοβλεψίας;; Γουάου!! Μου έβαλες ιδέες στο μυαλό τώρα!)
Τα λόγια που δεν είπαμε ποτέ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταύρο, θυμήθηκα μ' αυτό που είπες, ένα παλιό ποστ του Μάριου.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Καλά... τώρα το είδα... Εκδικητικές σιωπές; Η ίδια έκφραση; Και "υποφώσκει"... Σωστά...)
Τι να τις κανεις τις πολλες εξηγησεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή...αν δεν εχεις εναν ανθρωπο να σε παρεξηγησει.
Να σε γουσταρει τοσο πολυ δηλαδη και να στα χωνει για τις ανοησιες που μπορει να κανεις.
Κι όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ που το φωνάζω αυτό χρόνια...
μάλλον δεν το έχω κάνει στ'αλήθεια ποτέ...
με εξαίρεση μερικές εκτυφλωτικές στιγμές...
πόνου...
zero, ναι... άμα σε γουστάρει σ' τα χώνει... Άμα δεν σε γουστάρει, σιωπά και σε εγκαταλείπει... Απλά τα πράγματα τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήnav, ίσως να κάνεις και καλά... Όποιος ρωτά, μαθαίνει. Κι όσα δεν του λένε, μέσα απ' τα μισόλογα τα καταλαβαίνει. Ίσως με τη σιωπή γλιτώνεις... μερικές ακόμα εκτυφλωτικές στιγμές... πόνου...