Δημιουργία, σου λέει…
Τα περασμένα χρόνια, τα παλιά είχε μια ιδέα στο μυαλό της.
Ένα όραμα.
Νόμιζε πως μπορούσε να αλλάζει τα πράγματα.
Ίσως και να τα άλλαζε.
Τα άλλαζε όσο αλλάζει μια πατάτα άμα τη βράζεις.
Ή μια πλαστελίνη, όταν της δίνεις σχήμα.
Έτσι άλλαζαν τα πράγματα.
Μορφή.
Η ουσία τους έμενε πάντα η ίδια.
Η πατάτα πατάτα κι η πλαστελίνη πλαστελίνη.
Βέβαια την βραστή πατάτα μπορούσε πλέον να την πετάξει στο στομάχι της
και την χρησιμοποιημένη πλαστελίνη στα σκουπίδια.
Χωρίς τύψεις κι ενοχές.
Είχαν επιτελέσει το σκοπό τους.
Τελικά ζούσε για να γεμίζει τις χωματερές της. Μέσα-έξω.
Όπως όλοι δηλαδή…
Κι αυτή η έννοια της ανακύκλωσης πάντα της φαινόταν λίγο φθηνή και τσιγγούνικη.
Ελλείψει πόρων αναγκαιότης, το καταλάβαινε, μα ποτέ δεν της γέμιζε το μάτι.
Ο κάθε «δημιουργός» πρέπει να φτιάχνει κάθε φορά κάτι καινούριο, σκεπτόταν.
Με καινούρια πινέλα και νέα υλικά.
Στο κάτω-κάτω να πάει να ψωνίσει, άμα δεν έχει. Ο γύφτουλας…
Κι αν είναι μάγκας να τα εμφανίσει εκ του μη όντος.
Χε, χε, χε…
Καμιά καινούρια ιδέα όμως; Υπάρχει;
Ε, ναι! Βέβαια υπάρχει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε φορά που ξαναπλάθεις, αναδημιουργείς από το ίδιο - κι ο ίδιος/α αλλάζεις. Και άρα, φού αλλάζεις, δώστου νέες ιδέες, διαλέγεις μια και άντε πάλι.
Βέβαια, πότε-πότε πέφτει ξεραΐλα - στερεύεις. Αν καταλαβαίνω καλά, νομίζω ότι το λένε κατάθλιψη. Αν δεν είναι μόνιμη κατάστασή σου - κάθεσαι και περιμένεις ψύχραιμα και με χιούμορ. Περνάει τελικά.
Κι άντε πάλι.!!!
Πως θα ζούσαμε αν ξέραμε από πριν; Αδιανόητο!
Τελος παντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν λεω τιποτα
την καλησπερα μου.
heinz, παλιέ μας φίλε... Κατάθλιψη λες το λένε;
ΑπάντησηΔιαγραφήzero, μην λες... αλλά δυστυχώς... κάπως έτσι είναι... Αναλώσιμα είμαστε...
η ουσία παραμένει η ίδια. η δημιουργία όμως πάντα υπάρχει :) ο λόγος; η ουσία είναι απλή ..κι η δημιουργία σύνθετη :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βραδάκι :)
"Καμιά καινούρια ιδέα όμως; Υπάρχει;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλαστελίνη με άρωμα φράουλας!
:))))
Μη γελάς, κάτι τέτοια καρκινογόνα έχουν στα σχολεία και μας γυρνάνε μες τη ντίρλα τα τέρατα!
Πάντως άμα είσαι στη φάση που μια πατάτα/ πίτσα / καρμπονάρα επιτελεί τον ρόλο της άμεσης εσωτερικής αγκαλιάς, το μόνο που οφείλει να δημιουργηθεί είναι νέος τρόπος αδυνατίσματος, πιο ανθεκτικός στο χρόνο από τις original αγκαλιές που κι αυτές πάνε καλλιά τους μετά από λίγο!
:)))))
Καλημέρααααααααααααααα!
Οι καινούριες ιδέες δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση της δημιουργίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος δεν αλλάζει. Είναι η συνειδητότητά μας που αλλάζει. Απ' αυτή την άποψη, κάθε φορά που δημιουργούμε κάτι, είναι παλιό, αλλά ταυτόχρονα καινούριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως η ίδια ουσία δίνει τόσες μορφές... μήπως ματαιοδοξούμε τελικά;(με πρώτο και καλύτερο εμένα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι το καλύτερο σχόλιο στον "κάδο απορριμάτων" μου :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήολο και κατι υπερχει..
ΑπάντησηΔιαγραφήmary, σωστά... Με μια πατάτα μπορείς να κάνεις 1000 φαγητά...
ΑπάντησηΔιαγραφήaphro, δεν μ' αρέσει η φράουλα, ούτε η πλαστελίνη. Τίποτα άλλο σας βρίσκεται και με άλλη γεύση;;
3 pad, εμένα μου φαίνεται, πως παίζουμε συνέχεια με τα ίδια. Ο καθένας έχει διαλέξει (ή του έχουν τύχει;) 5-10 υλικά και τα ανακυκλώνει.
ωσηε, μορφές ναι, πολλές. Δεν ματαιοδοξώ... βαριέμαι.
vromios, αυτό ακριβώς ήταν. Σ' ευχαριστώ.
roadartist, πούντο;