Εσείς είστε πολλοί!!

Η σκέψη μου προχωρούσε ανέκαθεν με ατάκες. Με φρασούλες. Νόμιζα, πως ήταν ιδιαιτερότητα αυτό, αλλά μάλλον τελικά είναι κοινός τόπος. Το διαβάζω σε διάφορα σχόλια, όπου ο ένας υποστηρίζει πως «κλέβει, αντιγράφει, οικειοποιείται» την ατάκα του άλλου. Εσωτερικά μεταφρασμένη βέβαια. Ό,τι καταλάβει ο καθείς.

Προσωπικώς δεν με γοητεύουν οι φράσεις που συμπυκνώνουν τα ήδη γνωστά μου νοήματα. Με τρελαίνουν εκείνες οι άλλες, οι ξένες. Οι άγνωστες. Γι’ αυτό ποτέ δεν τις χρησιμοποιώ. Όχι άμεσα τουλάχιστον. Πρέπει πρώτα να τις καταλάβω, να τις επεξεργαστώ, να τις επαληθεύσω. Κι όταν γίνουν πράγματι δικές μου, τότε μπορώ πλέον και να τις εκφράσω με τον δικό μου τρόπο.
-------------------------------------------------------------

Θυμάμαι λοιπόν, πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει πιτσιρίκα μία τέτοια μικρή φρασούλα. Εκείνη που έλεγε, πως ο παρατηρητής αλλάζει αυτομάτως τη συμπεριφορά του παρατηρούμενου.

Αποκάλυψη! Το να μην έχεις στην ουσία αυτόνομο «εαυτό». Δεν μπορεί ο παρατηρητής να ελέγξει τη συμπεριφορά σου, όχι. Εκτός αν είναι «μάγος». Την αλλοιώνει όμως κι αυτό είναι αρκετό.

Πώς ισχυρίζεσαι, καρδιά μου, πως με γνωρίζεις, όταν το βλέμμα σου με επηρεάζει με τρόπο, που ούτε κι εγώ η ίδια αντιλαμβάνομαι;

Δεν με γνωρίζεις, όχι. Γνωρίζεις μονάχα τις αντιδράσεις μου, καθόσον με παρακολουθείς εσύ.
Καλό θα ήταν να μην πιστεύεις τόσο πολύ ούτε τα μάτια σου, ούτε τις τόσο σοφιστικέ εγκεφαλικές σου ζυμώσεις. Είμαι αλλιώς εδώ, αλλιώς εκεί, αλλιώς και παραπέρα.
Και δεν είμαι καν υπεύθυνη εγώ γι’ αυτό.

Με λίγα λόγια: δεν είμαι πολλαπλή προσωπικότης· εσείς είστε πολλοί!!
...