Υποθέτοντας
Συζητούσαμε μια μέρα, αν θα μας άρεσε
να ήταν όλος ο κόσμος γεμάτος ανθρώπους σαν κι εμάς.
Με την ίδια ψυχοσύνθεση.
Ο ένας είπε, πως όχι, δεν θα του άρεσε να ζει
σε μια κοινωνία νευρασθενικών τύπων.
Ο άλλος εν μέσω καταθλιπτικών.
Η τρίτη είπε, πως θα βαριόταν.
Κι αναρωτιόμουν, πώς να αποδεχθείς τους άλλους,
όταν δεν ανέχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό;
Noμίζω ότι όσο περισσότερο ανεχόμαστε τον εαυτό μας με ειλικρίνεια τόσο περισσότερο και τους άλλους. Βασικό αξίωμα αυτό που καλό είναι να μη το ξεχνάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!Μα...δε καταλαβαίνω...ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους σαν εμάς.Όχι?Ακριβώς σαν εμάς και τόσο διαφορετικός από εμάς δεν είναι?Τον εαυτό μου τον ανέχομαι γιατί τον αγαπάω πολύ και το παλέυω,τους άλλους συνηθίζω να αφήνω έξω από μένα γιατί με κουράζει η δική τους πάλη!Δεν έχω χρόνο και ξεχνώ πως η δική τους αγωνία είναι οι άπειρες αλήθειες που κρύβω απ τον εαυτό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜμμ εκτός απ αυτά τι να αφήσω για ευχές?Έχει ακόμα μέρες για το καινούργιο χρόνο και αφού θα ξανάρθω να στις πω,λέω να πω
Νάσαι καλά και πάλι καλησπέρα!
Μα τότε ποιος θα ξεχώριζε;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλώ σε με το ράμφος μου καλή μου
Υποθετιστω
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι με κανει να συμφωνω με τον ωσηε. Εκτος αυτου το "γνωθις αυτον" μοιαζει ουτοπια για τις μέρες μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα το θέμα, αγαπητή Συναίσθηση, δεν είναι αν οι άλλοι άνθρωποι μας μοιάζουν ή είναι διαφορετικοί από εμάς.Αυτό που δεν κατάφεραν ακόμα οι κοινωνίες είναι να αναγνωρίζουν τα ιδιαίτερα τερτίπια του καθένα και να βρίσκουν τρόπους να τα ικανοποιούν ως ένα βαθμό, χωρίς ταυτόχρονα να καταπατούν τα τερτίπια των υπολοίπων, Δύσκολο; Αμ εδώ σε θέλω...Ωραία ό λ ο ι δεν θα περνούσαμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι αφού το θες...
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
Δηλαδή τι μιλάς, τώρα να "κλωνοποιθούμε"?
ΑπάντησηΔιαγραφή-))
δεν σε πιστεύω...-)
είναι ανυπόφορο να κάνεις παρέα με άτομα ακριβώς ίδια σαν εσένα. έχω διδυμο αδερφό και ξέρω :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεράσιμε, ε ναι... στην ουσία μόνον ετεροπροσδιοριζόμαστε... και αλλοτριωνόμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήfeidias, "ξεχνώ πως η δική τους αγωνία είναι οι άπειρες αλήθειες που κρύβω απ τον εαυτό μου"... Τα είπες όλα...
Το αυτό και δι' υμάς, αγαπητέ
ωσηε! Ποιός θα ξεχώριζε; Όλοι! Κάθε ωσηε μεγαλωμένος διαφορετικά και με άλλες εμπειρίες θα ήταν ένας άλλος ωσηε. Κουβαλάμε ο καθένας μέσα του ολόκληρη την ανθρωπότητα.
zero, ε ναι... λέμε τώρα...
παράλογο, καλώς ήλθες. Ανέκαθεν ήταν το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο να γνωρίσεις τον εαυτό σου.
socrates, μα ακριβώς... Όμως μέχρι στιγμής νοιώθουμε ενοχές για τα δικά μας τερτίπια και απέχθεια για των άλλων.
Μια υπόθεση κάναμε, βρε
σπίθα μου! Δεν προετοιμάζουμε το ζοφερό μέλλον!
max, είναι όντως ίδιος ακριβώς; Εσωτερικά; Ή εννοείς στη φάτσα; Ε ναι, ένας κόσμος γεμάτος ίδιες φάτσες δεν θα ήταν και ό,τι καλύτερο!
προσωπικα,θα'θελα να βρισκω σε περισσοτερους ανθρωπους μεγαλυτερες μεριδες του εαυτου μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλια
Σοφή κουβέντα, νομίζω, η τελευταία σου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"πώς να αποδεχθείς τους άλλους, όταν δεν ανέχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό;"
Κατά τα άλλα νομίζω πως μια κοινωνία ίδιων ή παρόμοιων ανθρώπων, θα ήταν μάλλον μια τερατώδης κόλαση...
fuzzy, τις γνωστές κι αγαπημένες σου μερίδες εννοείς μάλλον... γιατί όλοι έχουν μερίδες σου... που πιθανώς και να τις σιχαίνεσαι και να μην αντιλαμβάνεσαι καν πως είναι μερίδες σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήseagull, καλώς ήλθες. Ναι, ήταν μόνο μια υπόθεση, ένα έναυσμα για κουβέντα. Παρ' όλ' αυτά νομίζω πως δεν θα ήταν τόσο ίδιοι, όσο νομίζουμε.