Τελείωσε και η αντίστροφη μέτρηση…
Γράφω γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς.
Γιατί αλλιώς θα πνιγώ.
Σ’ αυτό εδώ το blog… και στ’ άλλο…
Κοντεύουν σιγά-σιγά δύο χρόνια.
Ψέματα, ένας χρόνος και μισός είναι…
Πώς λέμε «Είσαι ένας βλάκας και μισός;»
Ή καλύτερα «Ένας ψεύτης και μισός;»
Έτσι ήταν κι αυτός ο χρόνος: ένας και μισός.
Και τόσος θα μείνει…
Τελείωσε και η αντίστροφη μέτρηση.
Από ‘δώ και πέρα αρχίζει άλλο μέτρημα.
Απ’ την αρχή… Ή απ’ το τέλος…
Το blogging θα μείνει blogging.
Και η ζωή ζωή… Όση…
Γιατί μία και μισή ήταν κι αυτή…
Ή μήπως σκέτο μισή;
Τουλάχιστον την έχω αυτήν την όση ζωή καταγεγραμμένη.
Να έχω να θυμάμαι.
Και να μην ξανα… τίποτα.
Για άλλη μια φορά, ιδιαίτερα όμορφη γραφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που δεν ξέρω πώς να την ερμηνεύσω... Ώρα να μας πεις κι εσύ πως σταματάς να γράφεις... Δεν το πιστεύω. Κι εύχομαι λάθος να κατάλαβα...
Να'σαι καλά, να γράφεις, να εκφράζεσαι, να σε διαβάζουμε, μα και να ζεις...
Καλή σου μέρα!
A!δεν θελω υπονοουμενα!Και μαλιστα τετοιου ειδους!Στεναχωριεμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγάπα ότι έχεις για να έχεις ότι αγαπάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη μας παίρνει από κάτω! Είπαμε, εμείς οι 'καλοί' έχουμε μια έμφυτη τάση να χαλιόμαστε. Ας μην την αφήσουμε να πάρει και το πάνω χέρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήαχεμ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω πως πρεπει να περασεις απο μενα να σου δωσω ενα κομματακι σοκολατα καλη μου!!!(σου δινω και δευτερο κομματι επειδη ημαστε και κοντα σε ηλικιες!!! :))))
καλα, το δικο σου μυστικο τι κανει καλε???
για βαλτον να κανει καμια 'δουλεια'!!!!
what goes up, does come back down...αλλα ξανα πανω παει!!!
μη το ξεχνας!!!
σε φιλω γλυκα!!!
:)
seagull, όχι, δεν θα σταματήσω να γράφω μάλλον, γιατί -όπως προείπον- θα σκάσω. Απλά θέλω να αλλάξω... θεματολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήfaraona, γιατί στεναχωριέσαι; Life is life...
chris, αν αγαπάς κι ό,τι έχεις κι ό,τι δεν έχεις, τι λέει η θυμοσοφία;
gerasimos, μα εγώ δεν είμαι καλή, είπαμε... Γιατί με παίρνει από κάτω;;;
tzotza, έρχομαι. Μυστικά, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχω.
Τι; Δεν είσαι καλή; Αμάν! Πίσω ολοταχώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήgerasimos, αυτό το θέμα με έχει απασχολήσει πολύ: όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι καλοί, ακόμα κι οι δολοφόνοι! Κι όσο πιο πολύ το πιστεύουν, τόσο πιο επικίνδυνοι είναι. Μπορεί να κάνουν οτιδήποτε στο όνομα της περίφημης καλοσύνης τους. Καλό είναι να αμφιβάλλουμε και λίγο για τον εαυτό μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικώς έχω πιάσει πολλές φορές πάντως τον εαυτό μου να κάνει "κακά" πράγματα, για διάφορους λόγους. Από φόβο, από θυμό, από ερωτική ζήλεια... Επίσης, έχω φερθεί πολλές φορές σκληρά, θεωρώντας πως ο άλλος πρέπει να "μάθει" κάτι. Λες και είμαι εγώ αυτός που θα του το μάθει... Μαλακίες... Άρα... προφανώς δεν είμαι και τόσο καλή... Άσχετα αν κι εγώ μέσα μου με θεωρώ καλή, όπως όλος ο κόσμος... :)
Πάντως αυτός είναι ένας από τους λόγους, για τους οποίους έγραψα το σημερινό ποστ: δρω -αν όχι "κακά"- σε κάθε περίπτωση λάθος έναν χρόνο τώρα και μισό. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει.
Θα στο πω τραγουδιστά: Καθάρισε τη θέση σου, μ' αυτή σου την κατάσταση, πριν κάνω επανάσταση :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήsynas..απο την στιγμή που σταματάμε να πιστεύουμε ότι είμαστε οι "καλοί" ..κάτι μπορεί να γίνει..
ΑπάντησηΔιαγραφή(θυμάμαι και ίσως θυμάσαι το σχόλιο σου στο ποστ μου "memento")
Eίχες πεί (η μόνη) .."γιατί αυτός καλύτερος, είναι" για τον ήρωα της τανίας.
Είχα γράψει στο ποστ "ο ήρωας περνάει απο τη θέση, θύτης- θύμα, στην άλλη, εναλλάξ..
Ακριβώς, Δώρα μου! Μια μικρή επανάσταση εναντίον του κακού μου εαυτού ξεκινάω κι εγώ τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσπίθα, δεν θυμάμαι τώρα τι εννοούσα. Θα μπω αργότερα σ' εκείνο το ποστ να δω. Αλλά ναι, καλό είναι να έχουμε τουλάχιστον συνείδηση της διττής μας φύσης.
Πρέπει να ομολογήσω πάντως, πως σ' αυτόν τον έναν χρόνο και μισό έμαθα πολλά για τον εαυτό μου... για να λέμε και του στραβού το δίκιο δηλαδή... Αλλά τώρα πρέπει ό,τι κατάλαβα να το κάνω και πράξη, ζωή.
Και αν μου επιτρέπεις , η έννοια της "διττής" φύσης, ή καλός-κακός, εαυτός, δεν βοηθά, αλλά περιπλέκει τα πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιχάζει την "προσωπικότητα" και στρέφει το άτομο, εναντίον ενός "πλασματικού" δεύτερου εαυτού.
Το επιθετικό, π.χ ένστικτο, δεν είναι απαραίτητα "κακό", διότι χρειάζεται για την επιβιώση μας, ορισμένες φορές..και την υπεράσπιση του ζωτικού μας χώρου.
Η "αρμονία" και η γνώση, η διαχείριση των βασικών ενστίκτων, κρίνετια απαραίτητη και το "φιλτραρισμά" τους, χωρίς ταυτόχρονα να "ευνουχίζονται" ή να στρέφονται επί αδίκων και δικαίων, αλόγιστα.....αυτά, τα ολίγα..
σπίθα, πολύ σωστά... σχηματοποίησα με το "καλός-κακός". Κακώς! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω πάντως τέτοιους όρους στο μυαλό μου στην πραγματικότητα... ειλικρινά. Όλα δικά μας είναι... απλώς να τα ξέρουμε. Να μη νομίζουμε...
Να πορευτείς με συναίσθημα, να μην επαναλαμβάνεις τα λάθη και αν το κάνεις να το απολαμβάνεις... Καμιά φορά και τα λάθη έχουν τη χάρη τους... Μη μετανιώνεις για τίποτε, εγώ μια χαρά σε βρίσκω και το ότι ομολογείς (στον εαυτό σου, γιατί μόνο σ'αυτόν έχει σημασία)τα λάθη σου, δείχνει πόσο καλή είσαι
ΑπάντησηΔιαγραφή-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρω..και τόπες "εν τη ρύμη του λόγου"
άλλωστε..γνωστές, σε μένα. οι απόψεις σου.
Απέχεις απο τέτοιες, απλοικές εκλογικεύσεις..
synas όταν οι αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν για τον 'καλό καγαθό' σε μεγάλο βαθμό νομίζω αναφέρονταν σε αυτές τις ποιότητες που έχουμε όλη μέσα μας: κυρίως τη σωφροσύνη και την αίσθηση του δικαίου. Αλλά και την ίδια την αρετή. Τις οποίες νομίζω διατηρούμε όταν δεν δηλητηριαζόμαστε από φθόνο ή διάφορα πάθη. Κατ΄αυτή την 'παλιομοδίτικη' άποψη είμαστε - ή θα 'πρεπε να είμαστε - όλοι... καλοί μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
ΑπάντησηΔιαγραφήadaeus, όχι... δε δείχνει ότι είμαι καλή... δείχνει ότι έχω την αντίληψη να καταλάβω πως δεν είμαι καλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε νόμιζα πως μέσα από την αντίληψη, μέσα από διανοητικές διεργασίες δηλ., μπορείς να γίνεις και «καλός». Όμως τελικά κατάλαβα πως «καλός» γίνεσαι μόνο όταν προσπαθείς να νοιώσεις πώς νοιώθει ο άλλος, να συμπάσχεις και να μην τον πληγώνεις. Είτε ηθελημένα είτε άθελά σου. Γιατί και το «άθελά σου» αδιαφορία σημαίνει στην ουσία.
Μου τό 'λεγε κι η μαμά μου αυτό από μικρή, αλλά δεν το είχα καταλάβει. Και δεν το έκανα… και δυστυχώς ακόμα δεν το κάνω όταν δεν με «βολεύει». Το μόνο, πως τώρα πια το ξέρω. Παλιότερα έβρισκα πάντα κάποια δικαιολογία για ό,τι κι αν έκανα.
σπίθα, ε… το κάνω κι αυτό… Αν και προσπαθώ να μην…
Γεράσιμε, δυστυχώς δεν το πιστεύω καθόλου αυτό. Αντιθέτως, νομίζω πως από παιδιά είμαστε σκληροί και άδικοι. Άσε που πάντα και οι πάντες δηλητηριαζόμαστε από φθόνο ή διάφορα πάθη. Η αρετή πιθανώς υπάρχει κι αυτή μέσα μας, αλλά φοβάμαι πως θέλει πολλή δουλειά για να υπερισχύσει όλων των άλλων ιδιοτήτων μας, κυρίως του εγωισμού και του προσωπικού συμφέροντος.
και υπεράνω του "καλού" (απολυτότητα)
ΑπάντησηΔιαγραφήη καλοσύνη...
μη γνωστή και ορισμένη, σε όλους.
Συζήτηση ανευ αυτής, μη συζήτηση, εστί.
Εξεγερσούλα, εξεγερσούλα ΄βλέπω. Welcome to the club! Θα δείξει η αυτοψία τι θα γίνει! Καλημέρας Synas. Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στέγνωσε πάλι το πρόσωπό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦεύγοντας ξέχασες
ότι ήτανε δικό σου..."
σπίθα, αντιγράφω από την Αγάπη.. ρευστή....Το 2008 ! σου το αντίστοιχο απόσπασμα, που πραγματικά ταιριάζει τόσο πολύ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο Τσβετάν Τοντόροφ
ορθά υπέδειξε το γεγονός ότι, αντίθετα με ό,τι πιστεύεται από πολλούς, η αληθινή αξία, αυτή που θα έπρεπε να επιδιώκεται και να γίνεται πράξη..
είναι η καλοσύνη και όχι το «καλό». ...
Το καλό παραπέμπει σε μιαν απόλυτη αξία. ...
H καλοσύνη σημαίνει αντίθετα να ακούω τον άλλον, προϋποθέτει ένα διάλογο, μιαν ευαισθησία για τους λόγους που ο άλλος μπορεί να επικαλείται.
Το καλό παραπέμπει στη βεβαιότητα και στην αυτάρκεια, ενώ η καλοσύνη παραπέμπει μάλλον στην αμφιβολία και την αβεβαιότητα (...)
ωσηε, για να δούμε... κι εγώ περίεργη είμαι...
Κούκε, σ' ευχαριστώ πολύ. Πολύ όμορφοι στίχοι, πολύ όμορφο τραγούδι...
syna,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου έθεσες μια ερώτηση(σε μένα ή στον εαυτο σου;δεν έχει σημασία το ίδιο κάνει)στο ποστ μου "σκιά της φλόγας".
Σου έδωσα μια δεύτερη απάντηση μέσα στο σχόλιο-απάντηση της φαραόνα.
Μήπως η ίδια απάντηση...ταιριάζει και σ'αυτά που εδώ σε προβληματίζουν;;
Την καλημέρα μου.
ανάσα του βορρά, την είδα... εμένα όλα με προβληματίζουν! Και τα δικά μου και των άλλων... :)
ΑπάντησηΔιαγραφή