Ο Σεφέρης στη Μαρώ
Αθήνα, Κυριακή πρωί 29 Σεπτεμβρίου 1940
Μόλις τώρα πήρα το πρωινό μου και διάβασα τα γράμματά σου. Ανάσανα που ξέρω πως έρχεσαι την Παρασκευή. Δεν ξέρεις πώς σε περιμένω. Γιατί αυτές τις τελευταίες μέρες σ' έχω φριχτά επιθυμήσει. Τι τα θέλεις, σε στερήθηκα όλο το καλοκαίρι και γιατί ήσουν μακριά και γιατί, ίσως μ' όλες αυτές τις ανόητες ιστορίες, και όταν ήσουν ακόμη κοντά μου, δεν σε είχα όπως θα το ήθελα.
Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία. Σκέφτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή απάνω μου και όλα τα άλλα χάνουνται, όπου και να βρίσκομαι, ό,τι και να κάνω. Είναι αστείο κάποτε να βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα υπνοβάτη ή σαν ένα τυφλό που σε ψάχνει με τις παλάμες απλωμένες και με τα μάτια κλειστά.
Είμαι ελεεινά καυλωμένος, χρυσό, και δε σκέπτομαι τίποτε άλλο παρά πώς να σε γαμήσω ατέλειωτα μια ολόκληρη νύχτα. Και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς.
ΓΙΩΡΓΟΣ
Υ.Γ. Γράψε μου δυό λόγια, μόλις λάβεις το γράμμα. Και μην ξεχνάς να γράφεις σωστά τη διεύθυνσή μου.
(Είδα στον kyriaz ένα σχετικό μπλογκοπαίχνιδο και είπα να επαναφέρω αυτήν την παλιά ανάρτηση)
Καλό μας μήνα!
Και μην ξεχνάμε τα βραχιολάκια μας… μην μας κάψει ο ήλιος, ο έρωτας, το τζάκι…
...
Πολύ καλά έκανες synas.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτηκα να σε καλέσω,μα πάλι σκέφτηκα πως μάλλο δε θ' ανταποκρινόσουν,γιατί είσαι με το ένα πόδι ...έξω από τα μπλογκς.
Τι καλά που το άλλο...είναι ακόμη μέσα.:)
kyriaz, ευτυχώς που δεν έχω και τρίτο πόδι, γιατί ποιος ξέρει πού θα ήτανε μέσα... ΛΟΛ! Ζυγός, παιδί μου... αναποφάσιστο ον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από τις επιστολές αυτές ξεδιπλώνεται και η ζωή ενός άγνωστου ανθρώπου... από 'κείνους που δεν έγραψαν ποτέ το μυθιστόρημα της ζωής τους! Ένα μυθιστόρημα που -σίγουρα- το έζησαν δίχως ποτέ να το διηγηθούν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Σεφέρης της συγκεκριμένης αλληλογραφίας δείχνει, περισσότερο αυθόρμητος και προσωπικός.
:) ΚΑΛΗΜΕΡΑ :)
Τέλειο :)... Τελικά η κάβλα πονάει όλους, ακόμη και τους ποιητές :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημ: μ'αρέσει που γράφτηκε ακριβώς 20 Χρόνια πριν γεννηθώ...
Να που και οι "Θεοί", έχουν λειτουργίες φυσιολογικών ανθρώπων!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τούτο να'ναι το τελευταίο γράμμα. Ποιός αγέρας τράνταξε το κορμί σου; Δόξα το Θεό! Και βέβαια να μην γράψεις αλλιώς. Τη διεύθυνση την έγραψα λάθος; Ξέρεις, κατάλαβες ότι πήγα να χάσω τα λόγια μου τούτο τον τελευταίο καιρό; Ας αφήσω τις τραγικούρες, δεν σου πάνε. Το ξέρεις ότι, παρ' όλα αυτά,είσαι ένας ελεεινός χαριτωμένος άνθρωπος και πως πρέπει ακόμη να σε προσέξω πάρα πολύ για να σε μάθω; Έρχομαι..Φθάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφή(κι αυτή η απάντηση εκείνης..ε έτσι για ολόκληρη την εικόνα :-)
Synas
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ωραιο κομματι.Τιμω κι εγω τον αγαπημενο ποιητη στο μπλογκ μου.
Φιλια πολλα και μεινε εδω που εισαι.Ωραια δεν ειναι.?
Καλο μηνα!
Επιτέλους έβγαλες τον διακόπτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βάζω βραχιολάκι λέμε. Θέλω να καώ!
Καλό μας μήνα και καλή εβδομάδα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Αυτό είναι. Όπως έλεγε και ο Εγγονόπουλος: γκαυλοπυρεσσούσες νεανίδες
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρέ το Γιώργο!
ΑπάντησηΔιαγραφή(έρμα μου-νιάτα)
:)
Υ.Γ.
welcome back
τέρας της αμάθειας, γιατί να το διηγηθούν; Όταν εκφράζουν την εσωτερική τους ζωή μέσα από την ποίηση, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία τι την έθρεφε.
ΑπάντησηΔιαγραφήadaeus, η καύλα είναι καύλα. Κι όσο πιο έντονα ζεις το μέσα σου, τόσο μεγαλύτερη και πιο οδυνηρή...
ανάσα του βορρά, αναρωτιέμαι τι είναι το "φυσιολογικό"... Οι πλέον "φυσιολογικοί" την κάνουν την καύλα στην άκρη, θυσία στην καθημερινότητα και τα πρέπει.
ερμία, ναι... προφανώς ήταν αμοιβαίο. Σ' ευχαριστώ πολύ για το απόσπασμα.
faraona, είμαι παντού και πουθενά... Αν ειναι ωραία; Δεν ξέρω... Μάλλον μ' αρέσει περισσότερο να βυθίζομαι σε κάποια κατάσταση από αυτό το γενικώς.
Κούκε, ναι μωρέ... Αν δεν καείς, παγώνεις.
sofi-k, καλά μας όλα!
par...alogos, και νεανίες... και γηραιότεροι... κι ετοιμοθάνατοι μην σου πω... Ο πατέρας μου παρέμεινε έτσι μέχρι το τελευταίο του λεπτό.
giasafox, thanks. Αν και δεν ξέρω ακόμα... Τα νιάτα δεν ειναι έρμα... Τα γηρατειά είναι!
Syna...........
ΑπάντησηΔιαγραφή'Εχω μείνει άναυδη!
Ούτε στο μυαλό μου να ήσουν(για πολλοστή φορά)!
ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΦΗ ΤΕΛΙΚΑ!
Μόνο που σε λάθος λέξη έβαλες τα εισαγωγικά.
Οι "πλέον" φυσιολογικοί την κάνουν την καύλα στην άκρη, θυσία στην καθημερινότητα και τα πρέπει.
Ειδικά το τζάκι θα μας καψαλίσει δεόντως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Ρα Τα Τζουμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Ρα Τα Τζουμ
όχι δεν τρελάθηκα. Είναι η μπάντα του Δήμου που παίζει για την επιστροφή σου. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες ότι προτιμάς να βυθίζεσαι σε καταστάσεις. Συμφωνώ.
όσο για το Σεφέρη και τη Μαρώ και τα γράμματα που αντάλλαξαν, θυμάμαι πριν χρόνια που τα διάβαζα πόσο μου είχαν αρέσει. Ισως μια δεύτερη ανάγνωση να μην ήταν κακή...
ανάσα του βορρά, οι "τώρα πια" δηλαδή;
ΑπάντησηΔιαγραφήan-lu, μμμ... σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό μπορεί να είναι πολύ... σέξυ!
Γεια σου, pussy! Ευχαριστώ για την υποδοχή... Ήταν αυτές οι μέρες καλοκαιρινές και είπα να ξαναρίξω τίποτα... :)
Αυτό το "ελεεινά" της επιστολής,συνδυασμένο με το αναπάντεχο επίθετο,μου έφερε την πρώτη φορά που διάβασα το βιβλίο ένα χαμόγελο για το ότι ακόμη κι ένας Σεφέρης ένιωθε το ίδιο με τους "κοινούς" ανθρώπους και επίσης,χαμογελούσα γιατί δε μου γέμιζε το μάτι(εμφανισιακά)ο άνθρωπος,να το πούμε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)