Χάνοντας τον έλεγχο
Κάποτε ήθελα να κάνω σπαγκάτ και δε μπορούσα.
Έφτανα μέχρι ενός σημείου.
Μόνο μια μέρα που έτρεχα
-γυμνή και βρεγμένη-
στον μακρύ διάδρομο ανάμεσα στο μπάνιο και το δωμάτιο μου,
γλίστρησα και τα πόδια μου άνοιξαν
μέχρι που το κορμί μου άγγιξε το πάτωμα.
Τα όρια μου τα έσπαγα πάντα, μονάχα όταν γλιστρούσα…
...
Ολοι μας τοτε δεν τα σπαμε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη Σαρακοστη και
φιλια!
Εισαι εδω?
faraona, όχι, οι αθλητές (της ζωής) το παλεύουν... Παίζουν με τα όριά τους, τα πιέζουν, τα ξεπερνάνε, κάνουν ρεκόρ, ενίοτε μένουν κι ανάπηροι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι και δεν είμαι. Φιλιά πολλά.
αν πάντως είσαι ως τις 23...σε προσκαλώ σε κάτι...στο μπλογκ μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βράδυ.
kyriaz, μακάρι να μπορούσαν να αγαπήσουν όλοι όπως εσύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχουν κι αυτοί που δεν γλιστράνε ποτέ γιατί προσέχουν που πατάνε...
ΑπάντησηΔιαγραφήβρε, ας τα σπάμε τα όρια κι ας είναι από γλίστρα :))
Ουδέν κακόν αμιγές καλού θα έλεγα...χρειάζεται ο πόνος και τα σπασίματα για να πετύχουμε κάτι...
ΑπάντησηΔιαγραφήτι όμορφος τρόπος να παραδέχεται κάποιος τις αδυναμίες(???) του :))))
ΑπάντησηΔιαγραφή(το κορμάκι στη φωτό δικό σας????)
Από καλλιτεχνικό ενδιαφέρον και μόνον ερωτώ!!!!
Καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχει σημασία το πως, αλλά το αν σπάμε τα όριά μας. Αυτό μετράει...
γιατί πρέπει να "σπάνε" τα όρια;
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω την εντύπωση πως μόνο όταν θέλουν αυτά-εννοώ όταν είμαστε έτοιμοι εμείς-τότε μόνο διευρύνονται..
(τώρα,αν μάς βγεί μιά ανυπακοή μέσω γλιστρήματος,μαζί της είμαι..)
Όρια δεν υπάρχουν de facto.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθείς βάζει τα δικά του.
Άρα πολύ καλύτερο είναι να βάλει τα ορθά όρια, αλλιώς να μην βάλει καθόλου. Δεν θα χρειαστεί τότε να γλιστρήσει καθόλου.
Απλά θα προσπαθεί πάντα για το καλύτερο.
τ'οτε εγ'ω κάνω σπαγκάζ πολύ συχνά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά synas μου
Το σπαγκατ με γλίστριμα δεν επιτυγχάνετε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔια της ολισθήσεως των κάτω άκρων εις αντιθέτον κατευθύνσην έκαστο, φτάνουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αν όμως την ώρα του γλιστρίματος φόραγες μεσαιωνική πανοπλία δεν νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα ήταν το επιθυμητό. Το πιο πιθανό είναι, αντί για σπαγκατ, να γκέμιζες κανά τοίχο.
kyriaz, :)
ΑπάντησηΔιαγραφήvromios, όσο και να προσέχεις, θα τη φας κάποτε μία γλίστρα... αλλά θα έχεις χάσει εντωμεταξύ όλην την πλάκα της ζωής.
an-lu, και για να πετύχουμε και για να μάθουμε και για ν' αλλάξουμε και για να εξελιχθούμε και για να ζήσουμε εντέλει.
adaeus, το κορμάκι βεβαίως και δικό μου, είναι στο διάδρομο (ήταν σκοτεινά γιατί είχαμε διακοπή ρεύματος), όπου φώναξα τον αδελφό μου και με τράβηξε με night vision μόλις γλίστρησα...
stiliano, καλώς τον. Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται και μια προεργασία. Το πάλευα τότε και δεν τα κατάφερνα. Αν γλιστρήσω τώρα, δεν νομίζω να σκάσω πια σε σπαγκάτ...
ερμία, αυτό ακριβώς έγραφα και στο προηγούμενο σχόλιο. Αν πρέπει να σπάνε τα όρια; Ε... καλό δεν είναι; Να μένουμε για πάντα οι ίδιοι; Αν και υπάρχει και η άποψη να φτάνεις στα όρια σου, όχι να τα σπας. Στην ουσία όμως κι αυτό σπάσιμο είναι, αλλά μεθοδικό: τσίτωνε-τσίτωνε, διευρύνονται τα όρια (άρα τα ξεπερνάς τα παλιά όρια). Η ποσοτική διαφορά επιφέρει κάποια στιγμή και την ποιοτική, το άλμα.
par...aloge, μα δεν σε ρωτάει η γλίστρα... Έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις. Ή μήπως κάπου την επιδιώκεις; Χμμμ... αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα...
ωσηε, όλο στο πάτωμα είσαι, γλυκέ μου; ΛΟΛ!
mary, :)
chris, άλλο το εσκεμμένο κι άλλο το τυχαίο γλίστρημα. Την πανοπλία τη βγάζω, όταν κάνω ντους... :)
τα παντα θελουν ... προθερμανση,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλιως πονανε.
αλοιφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα, καλό Σ/Κ!
Δεν χρειάζεται πάντα να "σπάμε" τα όριά μας. Μερικές φορές αρκεί να τα προσεγίζουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήonomatodosia, καραλολ!
ΑπάντησηΔιαγραφήωσηε, ...στο ψωμί κάποιου;...
Κούκε, ναι, είπαμε... όσο τα προσεγγίζεις, τόσο τα διευρύνεις... σαν το διαστελλόμενο σύμπαν ένα πράγμα...
Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνω ακριβώς το ίδιο αλλά δε μπορώ να πω ότι δεν πονάει ενώ όταν το έκανα στα 20 δεν καταλάβαινα τίποτα.
Όταν γλιστρήσουμε όμως είναι τα δύσκολα...
Αν δεν γλυστρίσεις δεν ξέρεις τι σημαίνει πέφτω. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πέφτουν και έτσι δεν το ξέρουν. Συνήθως κάποια στιγμή είναι αυτοί που πέφτουν απ τα μπαλκόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθαίνω χρόνια τώρα να πέφτω. Και νομίζω είναι προτιμότερο να πέφτεις και να σηκώνεσαι , απ το να σκύβεις...
όλα θα πάνε καλά, καλά... αν γλιστρήσουμε τώρα, μπορεί να σπάσουμε και καμιά λεκάνη... ΛΟΛ! Αν κι εγώ γλιστράω... ευτυχώς την βγάζω ακόμα καθαρή με μώλωπες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλε, καλώς ήλθες! Συμφωνώ... Και από το να σκύβεις και από το να κλείνεσαι, μην τυχόν και... Τι γελοίο αυτό με τα χιόνια, που δεν άφηναν τα παιδιά τους να πάνε σχολείο, μην τυχόν και γλιστρήσουν! Φτιάχνουν... φοβισμένα ανθρωπάκια...
Καλοοο το ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυ...Συ...Συνας...
Συ...Συ...Συνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βιολι μου εγω...
ze-, ze-, zero!
ΑπάντησηΔιαγραφή