Ή ταν ή επί τας
Τα πειράματα είναι περιθωριακές ανάγκες της περιέργειας.
Η πραγματική ανάγκη χτυπάει σταυρό.
Δεν ψάχνεται.
Ούτε αναρωτιέται.
Ξέρει εκ των προτέρων.
Και ξέρει και πότε θα μείνει ανικανοποίητη…
Όλα τα ξέρει η πουτάνα η ανάγκη.
Και δεν τ’ αφήνει ποτέ έτσι… εκκρεμές.
Την βρίσκει την άκρη.
Ή που θα σκοτώσει ή που θα σκοτωθεί.
...
Πολύ αιμοδιψή τη βρίσκω. Αποκλείεται να μπορέσουμε να της βάλουμε φρένο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω παθει σχαση εγκεφαλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαινω ,βλεπω μαυρο εδω και μεεερες,αναρωτιεμαι...απανταω σε σενα η σε καποιο αλλο ατομο?
Δεν ειναι το ιδιο οπως παλια ...ισως η αναγκη που λες κι εσυ...Ταχω λιγο χασει...
Any way
φιλια
Εγώ πάλι πιστεύω ότι γίνεσαι όλο και σαφέστερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ είσαι τέκνο της ανάγκης!
ΑπάντησηΔιαγραφή(κι ώριμο τέκνο της οργής;)
3 pad, φυσικά... αν δεν είναι αιμοδιψής η ανάγκη, τότε ποιος είναι; Η επιθυμία; Ωχριά μπροστά της... Όσο για φρένο στην ανάγκη, δεν βάζεις. Στην ψευτοανάγκη, στην εξάρτηση και την εμμονή, ναι (με δυσκολία κι εκεί βέβαια).
ΑπάντησηΔιαγραφήfaraona, απλώς τώρα γράφω αραιά και μόνο όταν νοιώθω την "ανάγκη", που βέβαια είναι όταν είμαι στις μαύρες μου.
Άγγελε, πιο μεγάλη ασάφεια δεν έχω αισθανθεί στη ζωή μου!! Ίσως προσπαθώ με δηλώσεις και αφορισμούς να την ξορκίσω.
Κούκε, φοβάμαι πως είμαι μια τεράστια αντίφαση. Βρήκα στο δίκτυο ένα "ποίημα" που αποδίδεται στον Μαρξ. Είμαι οι 4 πρώτοι στίχοι και κάνω ακριβώς ό,τι μας αποτρέπει... Κι αυτό πολύ με πονάει...
Δεν μπορώ να βρω ησυχία
Που την ψυχή μου κτήμα έχει
Δεν μπορώ στην ηρεμία
Διαρκώς να προχωράω πρέπει
Γι' αυτό ας δώσουμε τα πάντα
Ακούραστα χωρίς σταματημό
Όχι σιωπή σκοτεινή μελαγχολία
Όχι αδράνεια όχι αβουλησία
Όχι στην εσωστρέφεια του φόβου
Υποταγμένη στο ζυγό του πόνου
Γιατί όνειρα πόθους δράση
Κανείς ποτέ δεν θα χορτάσει!