Άμα ο άνθρωπος είναι μαλάκας…

Υπάρχουν και ωραία γατιά... και καλοτραβηγμένα

Θυμήθηκα τώρα μια ιστοριούλα που είχα ακούσει κάποτε στην τηλεόραση για τον Καραμανλή τον γηραιό και πολύ γελάω. Κάποτε –λέει- που θα πήγαινε κάπου στο εξωτερικό, του πρότειναν να πάρει μαζί του έναν διπλωμάτη-διερμηνέα. Μόλις ακούει ο Καραμανλής το όνομα του, λέει: «Μα αυτός είναι ηλίθιος! Τι να τον πάρω μαζί μου να τον κάνω;» Μα… του λένε οι άλλοι… είναι πολύ μορφωμένος, ξέρει 7 γλώσσες! «Και στις 7 μαλακίες θα λέει», απαντάει ο Κ.

Παίζω τελευταίως στο owned, ένα παιχνίδι στο Facebook, όπου αγοράζεις και πουλάς φωτογραφίες. Ε ρε, παιδιά! Αμέσως τους κόβω ποιος είναι ακριβός, ποιος θα πουλήσει, ποιος ξέρει να παίζει και ποιος όχι. Είναι ακριβώς όπως και στη ζωή. Άμα βλέπεις έναν κακομοίρη, που έχει παραθέσει ό,τι πιο γελοία φωτογραφία έχει τραβήξει στη ζωή του, να κοιμάται π.χ. με τη μπύρα ανάμεσα στα μπούτια ή να έχει ζωγραφίσει στη μάπα του μουστάκια για να γίνει αστείος ή να μας πρήζει με την ψωρόγατά του σε 15 φωτογραφίες… ε… ξέρεις… δεν είναι για να τον αγοράζεις.

Κάναμε πλάκα το καλοκαίρι με την κολλητή μου, δε, που με την πρώτη ματιά πιάναμε τους Έλληνες. Οι περισσότεροι είναι ή σε κάποια παραλία ή σε κάποια καντίνα παραλίας ή σε κανά νησιώτικο καφέ-μπαρ, με έναν φραπέ/μπύρα στο χέρι. Οι υπόλοιποι ποζάρουν μπροστά σε κιτρινισμένα καλοριφέρ με το Χριστούλη και την Παναγία πάνω απ’ τα κεφάλια τους ή πάνω σε κάποιο παλιοκρέβατο με κλαρωτά σεντόνια Πειραϊκής-Πατραϊκής και φανελάκι Μινέρβα –πάλι με το Χριστούλη και την Παναγία πάνω απ’ τα κεφάλια τους.

Παρ’ όλ’ αυτά, για κάποιον πολύ περίεργο λόγο, οι Έλληνες είναι απίστευτα ακριβοί. Στην αρχή αναρωτιόμουν, τι διάολο κάνουν. Στη συνέχεια κατάλαβα… Πουλάνε τσόντες σε παράπλευρους κι ανώνυμους λογαριασμούς και μετά πάνε και αγοράζουνε τον εαυτό τους για να πουλάνε μούρη. Παραοικονομία και στο owned λοιπόν και γενικώς, ό,τι ισχύει παντού, ισχύει κυριολεκτικά παντού.

Πάντως -όσο κι αν σε κάποιους μπορεί όλο αυτό να φανεί ως εμμονή ή ως ρηχότης ή ως κάποιο είδος «ρατσισμού»- η αισθητική είναι ένα θέμα. Για μένα θέμα σοβαρό. Και μ’ αυτό δεν εννοώ να είσαι ωραίος, γυμνασμένος και με τα βυζιά να κοιτάνε ουρανό… όχι… Η αισθητική είναι ο τρόπος έκφρασης οποιασδήποτε ιδέας, οποιασδήποτε σκέψης, οποιουδήποτε συναισθήματος. Η τέχνη έχει να κάνει με την αισθητική, όλη μας η ύπαρξη έχει να κάνει με την αισθητική.

Κάπου λοιπόν μέσα μου πιστεύω, πως ένας άνθρωπος χωρίς αισθητική, είναι ένας άνθρωπος βαθιά ακαλλιέργητος. Και ένας άνθρωπος, που επιλέγει να πάει σ’ ένα παιχνίδι -αισθητικής στην ουσία- και να μας επιδείξει το πιο ηλίθιο βλέμμα που μπορεί να πάρει και ό,τι ασχημότερο τον περιβάλλει, δεν μπορεί παρά εκτός από ακαλλιέργητος να είναι και μαλάκας.

Ήτοι: και 7 γλώσσες να μιλάει… και στις 7 άκρες του κόσμου να πάει… και 7 ζωές να ζήσει…


Υ.Γ.
Όποιος βιαστεί να μιλήσει για την αισθητική της γλώσσας, ας το σκεφτεί καλύτερα πρώτα· όπως σε καθετί, υπάρχουν κι εδώ σχολές, τάσεις και ρεύματα…