Μείνε απλώς ακίνητη... λέει...

...πρόσεχε μόνον μην παγώσεις...

Έσπασε η μέση από τις πολλές μετάνοιες της θειάς... πια
Μετάνοιες άνευ πίστεως κιόλας,
ακολουθούσε μονάχα το τελετουργικό των παλιότερων

Μένουν κάτι τέτοια, τα φέρνεις βόλτα ερήμην

Έφτασε στο σημείο να συρθεί μέχρι τα πάνω-πάνω,
ήθελε κι αυτή να προσκυνήσει το προσωπικό της φάντασμα

Τι σπατάλη... Πάν’ και τα γόνατα

Να φύγει όμως να πάει πού;
Στο νησί μεγάλωσε,
εκείνο με τις χιλιάδες εκκλησιές και τα εκατοντάδες σκαλοπάτια...
πιάναν και πάγο μετά το δειλινό

Πού να καταφύγει η άμοιρη ν’ αφουγκραστεί το τίποτά της;