Πεθαμένες αγάπες

Να πω ένα παραμύθι που μου τό ‘πανε…
μίαν αλήθεια…

ζητάμε, λέει, κάποιον να μας δει…

"ζητάμε κάποιον να του δείξουμε το βρωμερό κελλάρι"

δεν είναι μόνον τα βρώμικα που ευχόμαστε
κάποιος να δει δίχως να πει
και δίχως να μας παραδώσει.

είναι και τα ωραία μας…

μην δεν τα εκτιμήσουνε σωστά
-άσε μην τα πουλήσουνε-
και σ' άτσαλα χέρια πάν’ χαλάλι…

[και το αβρότερο των αβροτέρων χέρι
τσαλακώνει]

γιατί η ψυχή μας είναι αιθέρια·
της κάνεις ένα φφφφφφ…

πού νά ’βρεις στόμα να μην ανασαίνει;
μόνο οι νεκροί…



ίσως γι’ αυτό
στα παραμύθια ζουν
μονάχα αγάπες πεθαμένες