Κοινός τόπος
Τα περιττά εγκυμονούν το καινούριο. Γεμίζει ο εγκέφαλος πολύχρωμες ουσίες.
Μες στο φαιό… με νοιώθετε…
Τα λίγα -ωραία, να μένουν, να υπάρχουν- σε σπρώχνουν προς το τίποτα.
Όλο και πιο κάτω, όλο και πιο κάτω…
Εσωστρέφεια. Είναι βουβή εκκίνηση προς τα έξω, οκ.
Όμως… με dead line.
Τα πράγματα πρέπει να οριοθετούνται, έτσι δεν είναι;
Να παίρνουν μορφή στο μυαλό μας και να υλοποιούνται.
Ειδάλλως μένει κενός τόπος.
Μα τόσο κενός που βρωμάει θάνατο. Σαπίλα.
Όποιος αγνοεί τη μορφή, αγνοεί την ίδια την ύπαρξη.
Σε πιάνουμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφή... μπορώ να σε φανταστώ, ο χρόνος αντίδρασης στην εκκίνηση θα είναι εκρηκτικός :)
Τα περιττά εγκυμονούν το καινούριο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό μόνο του τα λέει όλα. Αλλά θέλει και το ανάλογο θάρρος για να επιβάλεις τα αναγκαία σου περιττά. Και όταν το βρεις καταλαβαίνεις γιατί τα ονομάζουν έτσι. Από φόβο.
Φιλάκια!
adaeus, τι να σου πω!! Ακούω το μπαμ κι αρχίζω και τρέχω μετά απο καμιά... δεκαετία... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγγελε, θάρρος θέλουν τα πάντα... Φιλιά πολλά.