Φάσμα
Περπάτησα σε μονοπάτια περίεργα… γκρεμώδη…
Πιθαμή προς πιθαμή… χρόνια…
Κι όμως το τοπίο μου φαίνεται τώρα πιο άγνωστο παρά ποτέ.
Είμαι παραισθησιακή; Αυτό αλλάζει;
Ή βλέπω μόνον σκιές κι αντικατοπτρισμούς;
Παράξενο να μην καταλαβαίνεις πού πατάς.
Ίσως να ήταν όνειρο…
(κρημνώδη => γκρεμώδη… Δεν είναι μια χαρά λέξη;)
Εμείς αλλάζουμε, μέρα με τη μέρα. Ευτυχώς!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όχι μόνο η λέξη ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά είσαι. Αφού εξακολουθείς και αμφιβάλλεις:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εισαι παραισθησιακη...η ζωή ειναι απλα απολύτως απρόβλεπτη...μην αγχώνεσαι και απολαυσε κάθε στιγμή, ακόμα και τα κρημνώδη έχουν να σου προσφέρουν πολλά, σίγουρα περισσότερα απο τα στρωτά μονοπάτια..!
ΑπάντησηΔιαγραφήcoffemug, ναι, καλό είναι να αλλάζεις... Αλλά πολλές φορές αλλάζουμε ερήμην μας και προς κατευθύνσεις περίεργες. Νομίζω πως πρέπει να είμαστε σε συνεχή εγρήγορση.
ΑπάντησηΔιαγραφήan-lu, μ' αρέσεις που τα βλέπεις όλα θετικά.
Σπίθα, ανυπέρβλητο κουσούρι...
Νίνα, καλώς ήλθες. Είναι όμορφο που η ζωή είναι απρόβλεπτη. Όμως όταν νιώθεις να σε τραβάει η άβυσσος, καλό είναι να ξυπνάς και να κοιτάζεις λίγο πού πατάς και πού πηγαίνεις.