Εν αντιδιαστολή
Ακούω ήδη τις διαμαρτυρίες του πλήθους σε μιαν επί της Ακροπόλεως ομιλία,
λίθινο σύμβολο της Σοφίας:
«Μόνον ο Έρως είναι Ζωή!
Ο Έρως που ενέχει τον Πόνο -σημάδι αδιάψευστο Ζωής!»
Μουρμούρες, γιουχαΐσματα…
Υγεία! Δημιουργία! Παραγωγικότης! Τέχνη! Ανέλιξις!
«Δίχως τούτο τα πάντα είναι γράμμα νεκρό.
Και το βασικό, το πρώτο, αμφίβολο.
Τα λουλούδια μαραίνονται δίχως φως, δίχως νερό…
Ο άνθρωπος μαραίνεται δίχως τον Έρωτα να τον κινεί.
Γιατί άλλη Δύναμη δεν υπάρχει:
αυτό επινόησε η Φύση να μας κρατά ζωντανούς.
Και όποιος τον αρνείται, αρνείται το θείο·
αρνείται τη Ζωή»
Μα ο έρωτας είναι "νεοποιητικόν στοιχείον"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιείν το νέο. Αναμφισβήτητα ο έρωτας για το νέο είναι έρωτας για τη ζωή.
Ζωή και έρωτας είναι αναπόστατα δεμένα..
Καλό μήνα.
Μόνο ο έρωτας αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ψυχή μας...όλα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο..
Αυτό το στρουμπουλό αγοράκι με τα βέλη εννοείς; Ή τον άλλο τον χθόνιο και σκοτεινό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπίθα, εμ... Πόσοι όμως τον κάνουν κρεμαστάρι;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίνα, δεν είναι μόνον το αποτύπωμα -ήτοι το "μετά". Είναι εκείνην την ώρα, το πέταγμα της ψυχής...
ΔemΩΝ, ο ίδιος είναι... μην σε ξεγελά... Τού 'χουνε δώσει φάτσα παιδική, για να τον πλησιάζουμε όταν είμαστε κι εμείς μικροί με αφέλεια... να κάνουμε παιδάκια... Σαν μεγαλώσουμε, πέφτει η μάσκα και βλέπουμε τον άλλον έρωτα να μας χειραγωγεί ανελέητα, να μας κάνει κι εμάς δαίμονες και άγγελους και... αναλόγως τη στιγμή :-)
Όλοι, από μία έως πολλές φορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθελημένα ή αθέλητα και με τις καλύτερες των προθέσεων, το κρεμαστάρι θα το "πετύχουμε".
Ο στόχος; Να το βλέπουμε και να πάψουμε να το στοχοποιούμε, μέχρις του αδυνάτου.
Να το εξαφανίσουμε..
(Βγάζουμε έξω, αυτούς που δεν βιώνουν, αλλά επιβιώνουν, βέβαια..)