Περί φίλων

Μερικές φορές αναρωτιέμαι με τι κριτήρια διαλέγω τους ανθρώπους, που κάνω παρέα.
Έχω αρχίσει να ανησυχώ πως είναι ό,τι λάχει οι «επιλογές» μου.
Ό,τι περάσει από το διάβα μου.

Από την άλλη, είναι σαφές πως άμα βαριέμαι να ασχοληθώ με κόσμο,
δεν πα’ να περάσει κι ο Δαλάι Λάμα από το διάβα μου, εγώ θα τονε γράψω.

Μάλλον έχει να κάνει με την ψυχολογική κατάσταση της εποχής·
μαζεύεις γύρω σου παρόμοιους.
Όχι παρόμοιους ως προς την κοινωνική, μορφωτική, ηλικιακή -και τα συναφή- κατάσταση.
Ως προς την ψυχολογική. Τελεία και παύλα.

Άμα είσαι μες στην καλή χαρά, σου κάθονται party animals, χαζοχαρούμενοι, γαμίκουλες και τέτοιες χαριτωμενιές...
Αν είσαι μες στην κατάθλιψη, σου κατσικώνονται όλοι οι καταθλιπτικοί της οικουμένης.
Και φυσικά σε κάνουν χειρότερα κι απ’ ό,τι ήσουν.

Είναι, δε, φως φανάρι, πως όταν «πέφτεις», κανένας ανεβασμένος ή απλώς νορμάλ δεν γουστάρει την κατήφεια σου.
Όλοι -ακόμα και οι συγγενείς- σε αποφεύγουν σε τέτοιες φάσεις.
Η μιζέρια είναι κολλητική σαν τη γρίπη των χοίρων
και κανείς δεν έχει όρεξη να πέσει στο κρεβάτι και να μην σηκώνεται για μήνες.

Όμως από αλλού άρχισα… πώς διαλέγω τους φίλους μου.
Κάνοντας ένα flashback, ειλικρινά απορώ με τον εαυτό μου.
Έχω κάνει παρέα με ασύλληπτους μαλάκες.
Ανθρώπους με μυαλό αεροστεγώς κλεισμένο.
Το γνώριζα και τότε, όμως επέμενα.
Γιατί;
Έλα ντε…

Ίσως ήταν η παλιά, γνωστή θεωρία, πως από όλους έχεις κάτι να κερδίσεις.
Ειδικά τους εντελώς διαφορετικούς από εσένα.

Τεσπα…
Το θέμα είναι ότι και τώρα, μπαίνοντας στο facebook και βρίσκοντας κάποιους απ’ αυτούς ξανά,
τους κάνω για 2η φορά εικονικούς φίλους.
Καμιά φορά μιλάω και μαζί τους.
Και πάλι αναρωτιέμαι: ποιος ο λόγος;
Για να γράφει το κοντέρ;

Νομίζω, πως θα πέσει πολλή διαγραφή.
Καλύτερα άγνωστοι -κάποια ελπίδα έχεις να πέσεις σε κανέναν ενδιαφέροντα άνθρωπο-,
παρά προσπάθεια συντήρησης παλιών κι αρρωστημένων επαφών.


Και παρεμπιπτόντως: στ’ αρχίδια μου, παιδιά, από πού περνάει ο Κρόνος.
Δε νομίζω πως είναι αυτό το πρόβλημά μας.

Από πού και πώς περνάει ο Χρόνος, ο δικός μας περιορισμένος Χρόνος, ναι…
Αυτό είναι πρόβλημά μας.