Όλα παίζουν

Είμαι κουρασμένη… και το προηγούμενο μου post έλεγε ψέματα…
Σιγά μην έχω κουμαντάρει το μυαλό μου… Ευσεβείς πόθοι…
Πολλές φορές συμβαίνει αυτό: τα ψέματά μας δεν είναι ακριβώς ψέματα·
είναι αυτά που θα θέλαμε να είναι και τα παρουσιάζουμε ως αλήθεια.

Τεσπα… ανεξέλεγκτο είναι το ακατονόμαστο και τρέχει…
Και σήμερα κατασκευάζει θεωρίες συνωμοσίας
ακόμα και γι’ αυτά στα οποία προς στιγμήν έχει ταχθεί.
Δεν θα επεκταθώ στο πώς και τι, δεν έχει εξάλλου καμιά σημασία.
Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι από χέρι παρανοϊκές σκέψεις.
Πόσο μάλλον όταν αφορούν σ' αυτά που ο ίδιος έχεις επιλέξει.

Μού ‘ρθε όμως και μια «θεωρία περί εξυπνάδας»:
έξυπνος είναι αυτός που ακούει.
Αυτός που γνωρίζει, πως πάντα είναι πίσω από κάποιον άλλον.
Ή λοξά. Ή αλλού.
Πως πάντα έχει να μάθει… να μάθει κάτι εντελώς καινούριο.
Και πως ενδέχεται ό,τι πίστευε έως τώρα να μην είναι ακριβώς έτσι.

Ίσως εντέλει αυτός που ξέρει, νιώθει, φαντάζεται, εικάζει
πως… όλα παίζουν…