Περί μαλακίας
Έχω ακούσει πολλές μαλακίες στη ζωή μου. Από μικρή.
Όταν ακόμα δεν ήμουν σε θέση να φιλτράρω τις πληροφορίες, τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές.
Κι ακόμα επηρεάζομαι. Κι ας ξέρω πως ακούω τρέλες.
Κι ας ξέρω πως όλα πηγάζουν από ψυχικές αναπηρίες του απέναντι.
Πάντα οι άλλοι καταφέρνουν λίγο-πολύ να με βάλουν -έστω και προσωρινώς-
στο αρρωστημένο τριπάκι τους.
Έχω αποφασίσει χρόνια τώρα να αρνούμαι την εγγραφή αρνητικών εικόνων στο υποσυνείδητό μου:
μου βγαίνουν στα όνειρα και σε παράλογες φοβίες.
Έτσι ακριβώς λειτουργούν όμως και οι λεκτικές αλλοφροσύνες:
πάν’ και γαντζώνονται σε κάποιο σημείο του εγκεφάλου και γίνονται καρκινώματα.
Δεν ξέρω αν πρέπει να αποφεύγουμε όλες τις παράνοιες της οικουμένης·
πιθανώς αυτό να μας έβαζε στην απομόνωση.
Όμως ακόμα δεν έχω επιτύχει εκείνη την περιβόητη αποστασιοποίηση,
το ναι μεν, αλλά… σε γράφω στ’ αρχίδια μου.
Λέω πως το κάνω, αλλά χαλιέμαι βαθιά.
Και το χειρότερο είναι πως το πάω κομπολόι:
με χάλασες, θα χαλάσω κι εγώ τον επόμενο.
Γιατί αυτο το πράγμα κολλάει παντού, δεν κάνει διακρίσεις…
κάτι θα βρω να προσάψω στον όποιον δύσμοιρο βρεθεί στο διάβα μου,
όταν το νευρικό μου σύστημα έχει χτυπήσει κόκκινο.
Είναι μεγάλο πρόβλημα η μαλακία:
μεταδίδεται πιο εύκολα κι απ’ τον ιό της γρίπης.
Και σίγουρα δεν απαιτεί σεξουαλική επαφή.
Αυτή απλώς την γιγαντώνει…
Μαλακίες και προκαταλήψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή"κάτι θα βρω να προσάψω στον όποιον δύσμοιρο βρεθεί στο διάβα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν το νευρικό μου σύστημα έχει χτυπήσει κόκκινο."
Όχι στον όποιον δύσμοιρο βρεθεί στο διάβα σου, synas.:)
Επειδή η εκτόνωση είναι απαραίτητη.. Ξεσπάμε εκεί που "δεν μας παίρνει"
και όχι εκεί που μας παίρνει.
Δεν ειρωνεύομαι και δεν το λέω για να πουλήσω εξυπνάδα, σκέψου όμως έναν κόσμο χωρίς μαλακίες. Χωρίς το δικαίωμά σου (!) να χαρακτηριστείς κι εσύ, -ή ο καθένας μας- μαλάκας -ή ότι λες ή κάνεις μαλακίες- από κάποια από τις απέναντι πλευρές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο τρομακτικός είναι ένας κόσμος απόλυτης βλακείας, αλλά τόσο μου φαίνεται τρομερός ένας κόσμος που δεν θα μπορούσες να χαρακτηριστείς ανόητος, από άλλους ή από κάποιους από τους άλλους.
Καλή σου ημέρα.
Μεγάλη υπόθεση αυτό που είπες.. ''ναι μεν, αλλά… σε γράφω στ’ αρχίδια μου'' Με λυπεί βαθύτατα γιατι σχεδόν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η αποστασιοποίηση δεν έρχεται ποτέ. Αντιθέτως, πάει κομπολόι παρακάτω. Και αυτό όχι επειδή πρέπει οπωσδήποτε να την μεταφέρουμε για να ξεσπάσουμε. Μεταφέρεται επειδή συλλογιζόμαστε μέσα μας: Πώς γίνεται ο τάδε να έχει το θάρρος να βγάζει ότι σκατά του έχει έρθει στο κεφάλι χωρίς να νοιάζεται για το πως θα φανεί αυτό στους υπολοίπους και αν θα ενοχλήσει η θα εξοργίσει ; Γιατί να μην το κάνω κι'εγω ; Γιατί να μην πειραματιστώ στην τελική για να δω τις αντιδράσεις τους ; Έχω συλλάβει τον εαυτό μου πολλές φορές να θέλει να φέρει στα άκρα τους άλλους μόνο και μόνο για να δώ τα όρια τους. Ας επανέλθουμε ομως στην ουσία. Ζώντας μέσα σε κοινωνίες έχουμε ήδη καλουπώσει τις ζωες μας σε τρόπους αποφυγής εντάσεων. Φαντάζεσαι να ορμούσες και να έκραζες την κάθε δεσποινίδα επειδή σου προκαλούσε εμετό το άρωμα που αυτή αφήνει πίσω της περπατώντας στο μετρό ; Έχεις 'κάνει τα στραβά μάτια' χιλιάδες φορες για πράγματα που σου φαίνονται βλακώδη και θα συνεχίσεις να το κάνεις για όσο ζείς. Όσο μπορούμε ας προσπαθούμε να μικραίνουμε αυτό το κομπολόι. Έιναι το μόνο που μας κρατάει μακρυά απο ανεβασμένες πιέσεις. Η βλακεία είναι ανίκητη, η μαλακία ανυπέρβλητη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, μόνο η απόσταση του χώρου μπορει να χαρίσει μερική αποστασιοποίηση...ειδάλλως...μαλακία ες αεί και εις τη ν...
ΑπάντησηΔιαγραφήνικόλαε, thanks.
ΑπάντησηΔιαγραφήσπίθα, εμένα μου φαίνεται πως ξεσπάμε όπου βρούμε... κυρίως στους κοντινούς μας.
σωτήρη, καλά... υπάρχουν και μέσες οδοί... :)
soultaken, ναι... αν το κάναμε και πράξη όλο αυτό...
an-lu, κάποιοι άνθρωποι τα κουτσοκαταφέρνουν...