Juliaaaa..... (Pavlov's dog effect)

Λοιπόν, ας σχολιάσω κι εγώ τη Τζούλια Αλεξανδράτου
μιας και είναι αυτή το θέμα των ημερών
και ουχί τα νέα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης.

Την κατέβασα χθες από το Internet χωρίς να πληρώσω.
Ελπίζω να μην με μηνύσει ως κοινό εγκληματία,
που ρίχνω έξω την εταιρία παραγωγής της.

Πρόκειται λοιπόν περί κανονικότατης τσόντας.
Εγώ περίμενα να δω αυτές τις μπούρδες,
λίγο βυζί, λίγο κώλο
και μόλις φτάνανε στα επίμαχα σημεία να αλλάζουν σκηνή.

Όχι.
Η Τζούλια είναι επαγγελματίας
και τα δείχνει όλα εξ αρχής κι έως τέλους
-από τον οισοφάγο μέχρι τα έντερα.

Το «έργο» είναι ντεκαβλέ. Δεν σε φτιάχνει στο ελάχιστο.
Το παρακολουθείς για τη Τζούλια και μόνο.
Και απορείς. Και σκέπτεσαι.

Πρώτη σκηνή και σκέψη μου ήταν:
«Περηφάνεια που θα νιώθουν οι γονείς για την κόρηηηηη…»·
να κρέμεται στα περίπτερα και να τη βλέπει όλη η Ελλάδα
να χώνει μέσα της ένα μπουκάλι σαμπάνιας.

«Καυλώνεις;», τη ρώταγε ο ακέφαλος καβαλάρης της.
«Όχι, καθόλου», απαντούσε αυτή ευθαρσώς και μαγκιά της.
Σιγά μην καύλωνε εν ώρα εργασίας!

Πολλά ερωτήματα βασάνιζαν το μικρό μου κεφαλάκι:
Πόσα άραγε να έβγαλε απ’ αυτήν την ιστορία;
Tι πίνει;;
Eίναι δυνατόν να είναι κανείς τόσο κυνικός σε τόσο μικρή ηλικία;


Πάντως είναι πανέμορφη γυναίκα…

Εκεί που τελειώνει αυτός στη μούρη της
κι εκείνη φτύνει το λευκό υγρό
πίσω στο τεράστιο πράγμα του
και τον κοιτάζει λυπημένη,
θυμίζει στ’ αλήθεια μια χυμένη Παναγιά…