Ξεχνάω τους ανθρώπους…
Ξεχνάω τους ανθρώπους
όπως ξεχνάει κανείς να αγοράσει κάτι,
όπως ξεχνάει να πάρει μαζί του το κλειδί.
Ξεχνάω τους ανθρώπους
σαν τα καράβια που χάνονται από το μάτι
ή σαν τα μέρη που επισκέφθηκα μικρή.
Ξεχνάω τους ανθρώπους
σαν υποχρέωση που αέναα μπορεί κανείς να αναβάλει,
δίχως να νιώθει ενοχή.
Ξεχνάω τους ανθρώπους και με ξεχνούν κι εκείνοι.
Μόνη στο κάστρο μου· μόνη όπως κι αυτοί.
Τυχερός κανείς οταν ξεχνά.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Δεν είμαι σίγουρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν ξεχνάω. Μάλλον όχι. Και καμιά φορά από εκεί που δεν το περιμένω γυρίζει και κάποιος πίσω και τότε καταλαβαίνω ότι δεν ξέχασα. Ομως προχωράω. Το οφείλω στον εαυτό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξεχνάμε τους ανθρώπους ολοκληρωτικά· δεν εννοώ αυτό. Ξεχνάμε ν' ασχοληθούμε με τους ανθρώπους... και χάνομαστε σιγά-σιγά μέσα στον εαυτό μας και τον μικρόκοσμό μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλύτερα να γνωρίζουμε, ότι δεν ξεχνάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές φορές ξυπνάμε ιδρωμένοι από τους εφιάλτες και ανακαλύπτουμε, ότι μας ξύπνησαν αυτοί που είχαμε...ξεχάσει!
σπίθα, δεν ξεχνάμε, όχι... παραδιδόμαστε στην εσωστρέφεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξωστρέφεια, σ'αυτή την παλαβομάρα, δεν είναι και ότι καλύτερο, από την μια πλευρά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εσωστρέφεια δημιουργεί εμμονές, από την άλλη πλευρά και βαρεμάρα.
Επιλεκτικές επιλογές, να ξεφεύγουμε από τις εικονικές πραγματικότητες και να φτιάχνουμε τα δικά μας "παραμύθια".
Και όπου βγει..synas