Το μυστικό

Ξέρω το λόγο που στραβομουτσουνιάζεις
κάθε φορά που γεύεσαι τα φαγητά μου.

Ξέρω γιατί ο δυόσμος
ο αρωματικότερος των αρωματικοτέρων
από τα βάθη τα απρόσιτα της Ευρασίας,

γιατί η κάππαρη
απ’ των νησιών μας τα βράχια τα απόκρημνα,

γιατί οι αγνότεροι
-με ζώνη αγνότητας μόνον βοσκάνε-
αμνοί της Άνω Ευβοίας,

δεν μ’ έχουν κάνει σεφ, μάγειρα αριστουργηματικό.

Ξέρω…

Έμαθα με τα κλάματα το μυστικό πασών των συνταγών:
πρέπει να μπω εγώ στην κατσαρόλα.

Πορείες

Η dealer έγινε η μάνα της: ιέρεια της μικροαστικής υπέρλευκης πλύσης.
Το κορίτσι της ανέχειας παλεύει σκληρά να θυμίσει παρωχημένες στάρλετ.
Η αλλοτινή θεά μεταμορφώνεται σε σοφιστικέ παραδουλεύτρα.
Η «Εγώ πάντα κυρία ήμουνα» γαμιέται σε διαμερίσματα μεταναστών.
Και η πολλά υποσχόμενη μικρή διαφεύγει σαν αέριο απ’ τις τρύπες.
Μόνον η μετριοπαθής φιλόλογος εμμένει στις παλιές συνήθειες.
Δεν είναι τίποτα· είναι που απλώς δεν σκέφτεται…

Ο μεγάλος θυμός

Γιατί; Γιατί; Γιατί θυμώνεις;

Γιατί απλώνεις το θυμό -και μάλιστα άπλυτο- στον ήλιο;
Κι εσύ τι πας και τον ταΐζεις μυστικά μες στα υπόγεια;
Δεν ξέρεις πως κάποτε θα σε δαγκώσει;

«Άσ’τονα να ψοφήσει!», λέει ο γκουρού.
«Βρίσκει ο θυμός να φάει…», λέει ο γέροντας.

Τρώει απ' τα ενεργά, τρώει απ' τα αδρανή, τρώει κι απ' τα λανθάνοντα.

Για να νηστέψει ο θυμός,
πρέπει όλα να στερέψουνε και όλα να ξεθεωθούνε.

Και πάλι·
αυτός θα μείνει εκεί μόνος, βουβός και άσαρκος
να συνοδεύσει την ψυχή σου στο ποτάμι.

Η ελπίδα χάνει ακριβώς πάνω στο νήμα.

Ανικανοποίητο

Ήθελε κι άλλα.
Κι όταν τα πήρε όλα,
ήθελε άλλα.