Επαναπροσδιορισμός
Τ’ άστρα πεθαίνουν μαζί με τις ευχές σου.
Γιατί προσεύχεσαι στα παρελθόντα.
Επίλεξε, συντονίσου, έμμεινε
στην τροχιά των υπαρκτών και των ζώντων.
Ορατών τε πάντων κι αοράτων...
Η πραγματικότης πάντα βρίσκει τρόπο
να ανταμοίβει τη σκιά της.
Τα πεφταστέρια είναι γι αυτούς που εύχονται. Η ομορφιά της ζωής είναι μέσα σου. Μόλις τη συνειδητοποιήσεις, απορείς γιατί ευχόσουν για κάτι που είχες ήδη... Καλώς ήλθες στην τροχιά των υπαρκτών Synas :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάντα φοβόμουν τις σκιές. Πάντα Ήθελα φως. Μπορεί η πραγματικότητα να ανταμοίψει το φως που την γέννησε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρκτό δεν είναι μόνο αυτο που φαίνεται. Εμμένω σε μία τροχιά που λίγοι αντιλαμβάνονται. Με λένε τρελή, όμως εγώ ξέρω και συνεχίζω στην περιθωριοποίηση της αλήθειας μου. Εκεί που η πραγματικότητα ανταμοίβει τη σκιά και το φως της!
ΑπάντησηΔιαγραφήναί, ἀλλὰ ξέρεις κάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤὰ ἄστρα, παρότι πεθαμένα, συνεχίζουν καὶ μᾶς στέλνουν τὸ φῶς τους...
...μ αρέσουν οι προστακτικές σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Είναι ότι χρειάζομαι ν ακούσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα αντήχησε σαν παράγγελμα και σαν αντίλαλος σε κοχύλι βαθύ γεμάτο θάλασσα..
Ελπίζω να το ακούσω!
Πέτρο, οι ευχές μας μπαίνουν σε τροχιά από την πρώτη στιγμή που τις σκεπτόμαστε. Γι' αυτό λένε οι πεπειραμένοι χαζοαμερικανοί: "Πρόσεχε τι εύχεσαι"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦόβε, η μαγκιά είναι να πάψεις να φοβάσαι τις σκιές και μετά να ακολουθήσεις... ό,τι θέλεις. Το φως είναι έτσι κι αλλιώς πάντα εκεί.
Γουϊκα, εξ ου και το ορατών τε πάντων κι αοράτων.
Βαγγέλακα, μια χαρα είναι τα πεθαμένα άστρα... υπέροχα... φτάνει να μην στηρίζεις τις ευχές σου σ' αυτά.
Φαραόνα, είμαι λίγο αυταρχική, ε;
Αναϊς, με τρομάζεις! :-)
Οχι οχι καθόλου αυταρχική.Το εισέπραξα σαν προστακτική προς τον εαυτό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κάνω κι εγω πολύ συχνά προς εμένα!
:))